ಕೂಗುತ್ತಾ, ಘರ್ಜಿಸುತ್ತಾ ಓಡುವ ರೈಲು

ಪುಣೆಯ ಕೊಲವಾಡೆ ಗ್ರಾಮದ ಇಬ್ಬರು ಮಹಿಳೆಯರು ಮುಂಬೈಗೆ ಉಗಿಬಂಡಿಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುವ ಕುರಿತು ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ ನಗರದಲ್ಲಿ ಕಾಯುತ್ತಿರುವ ಜೀವನದ ಬಗ್ಗೆ ಹಾಡುತ್ತಾರೆ

ಈ ಓವಿಯ ಮೂಲಕ 72 ವರ್ಷದ ಗಾಯಕಿ ರಾಧಾ ಸಕ್ಪಾಲ್ ಅವರು "ಹಿತ್ತಾಳೆ ಕುತ್ತಿಗೆ" ಹೊಂದಿರುವ ರೈಲನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ರೈಲಿನ ಉಗಿ ಎಂಜಿನ್ನಿ ಹೊಗೆ ಉಗುಳುವ ಚಿಮಣಿಯನ್ನು ಅವರು ಅದರ ಕುತ್ತಿಗೆ ಎನ್ನುತ್ತಾ, ಅದು ಭಕ್ಕ, ಭಕ್ಕ, ಭಕ್ಕ, ಭಕ್ಕಾ ಎನ್ನುವ ಸದ್ದನ್ನು ಸಂಗೀತಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸುತ್ತಾರೆ.

ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರದ ಪುಣೆ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಕೊಲವಾಡೆ ಗ್ರಾಮದ ರಾಧಾ ಸಕ್ಪಾಲ್ ಮತ್ತು ರಾಧಾ ಉಬೆ ಈ 13 ಪದ್ಯಗಳನ್ನು ಹಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಬೀಸುಕಲ್ಲು ಬೀಸುತ್ತಾ ಹಾಡುವ ಈ ಮಹಿಳೆಯರು ಉಗಿಬಂಡಿ, ಅದರ ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಮತ್ತು ಮುಂಬೈ ನಗರಕ್ಕೆ ಅವರ ಪ್ರಯಾಣದ ಬಗ್ಗೆ ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾರೆ. ಉದ್ಯೋಗ ಮತ್ತು ಆದಾಯದ ಮೂಲವನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಂಡು ಅಲ್ಲಿಗೆ ವಲಸೆ ಹೋಗುವ ಜನರ ಪಾಲಿಗೆ ದೊಡ್ಡ ನಗರದಲ್ಲಿನ ಬದುಕು ಎಂದರೇನು ಎಂಬುದನ್ನು ಓವಿ ವಿವರಿಸುತ್ತದೆ.

ಒಂದು ದ್ವಿಪದಿಯಲ್ಲಿ, ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬಳು ರೈಲು ಹತ್ತುವ ಮೊದಲು ತನ್ನ ಪತಿಯಿಂದ ವಿಚ್ಛೇದನ ಕೋರಿ ಸೋಡ್‌ಚೀಟಿ ಅಥವಾ ಪತ್ರವನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಇದು ದಂಪತಿಗಳಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಕೆಲಸಕ್ಕಾಗಿ ಮುಂಬೈಗೆ ವಲಸೆ ಹೋಗುವುದರಿಂದ ದಂಪತಿಗಳ ನಡುವೆ ಹುಟ್ಟುವ ಪ್ರತ್ಯೇಕತೆಯ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿರಬಹುದೇ? ಅಥವಾ, ದೊಡ್ಡ ನಗರದಲ್ಲಿ ಕಠಿಣ ಮತ್ತು ದೀರ್ಘ ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಕೆಲಸ ಮಾಡುವ ಒತ್ತಡದ ಜೀವನದ ಪರಿಣಾಮವೇ? ಅಥವಾ, ಮೋಸ ಮಾಡುವ ಗಂಡನೊಂದಿಗೆ ವಾಸಿಸಲು ಮಹಿಳೆ ಬಯಸುತ್ತಿಲ್ಲವೆ?

ಓವಿಯ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ರೈಲು ಚಲಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆ ತನ್ನ ತನ್ನ ಸಹಪಯಣಿಗರ ಬಳಿ ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ, "ನನ್ನಣ್ಣ ಈಗ ಯಾವ ಬೋಗಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ?" ಆತಂಕಭರಿತ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ, "ಓ, ಅಕ್ಕಾ, ನನ್ನ ಮಗ ಯಾವ ಬೋಗಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ?" ಈ ಓವಿಯು ಆ ಮಹಿಳೆ ತನ್ನ ಅಣ್ಣ ಮತ್ತು ಮಗನೊಡನೆ ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಪ್ರಯಾಣಿಸುತ್ತಿರುವುದಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಿದೆ. ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಜೊತೆಗಿದ್ದವರು ಬೇರಾದಾಗ ಹುಟ್ಟು ಗಲಿಬಿಲಿ ಈ ಪದ್ಯದಲ್ಲಿ ಧ್ವನಿಸಿದೆ.

ಮುಂದಿನ ಕೆಲವು ದ್ವಿಪದಿಗಳು ಗಮನಾರ್ಹ ರೂಪಕಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿವೆ. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ರೈಲು ಉಗುಳುತ್ತಿರುವ ಹೊಗೆಯು "ನೀಲಿ ಮತ್ತು ಕಪ್ಪು" ಬಣ್ಣದಲ್ಲಿರುವುದು. ಹಾಗೂ ರೈಲಿನ ಶಿಳ್ಳೆ "ಗರ್ಜಿಸುತ್ತಿದೆ ಮತ್ತು ಅರಚುತ್ತಿದೆ." ಈ ಸಾಲುಗಳಲ್ಲಿನ ಶಬ್ದ ಮತ್ತು ಬಣ್ಣದ ಸಮೃದ್ಧಿಯು ಮಹಿಳೆಯ ಆತಂಕವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತವೆ. ರೈಲಿನಲ್ಲಿ ಬೇರೆಯಾದ ತನ್ನ ಪರಿಚಿತರ ಕುರಿತಾದ ಆತಂಕವು ಅವಳನ್ನು ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೆದರಿಸುತ್ತದೆ.

ಮರಾಠಿಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ವಸ್ತುವಿಗೂ ಲಿಂಗವಿದೆ; ಕುತೂಹಲಕಾರಿ ಅಂಶವೆಂದರೆ, ರೈಲನ್ನು ಸ್ತ್ರೀ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪ್ರಯಾಣದ ಸಮಯದಲ್ಲಿನ ಗೊಂದಲವನ್ನು ಮಹಿಳೆ ತನ್ನ ಸಹಚರರಿಗಾಗಿ ಹುಡುಕುವುದಕ್ಕೆ ಹೋಲಿಸುತ್ತದೆ ಈ ಓವಿ.

ಮಹಿಳೆ ಬೋರಿಬಂದರ್ (ಈಗ ಛತ್ರಪತಿ ಶಿವಾಜಿ ಟರ್ಮಿನಸ್) ಅನ್ನು ರೈಲಿನ ತವರು ಮತ್ತು ಗಂಡನ ಮನೆ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾಳೆ. ಪ್ರಯಾಣಿಕರು ಇಳಿದು ಈ ಕೊನೆಯ ನಿಲ್ದಾಣದಲ್ಲಿ ಬೋಗಿಗಳನ್ನು ಖಾಲಿ ಮಾಡಿದಾಗ ರೈಲು ಕ್ಷಣಿಕವಾಗಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯುತ್ತದೆ.

ಕೆಲವೇ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲಿ, ಹೊಸ ಪ್ರಯಾಣಿಕರ ಗುಂಪು ಹತ್ತುತ್ತದೆ. ರೈಲು ಅವರೆಲ್ಲರನ್ನೂ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಅವರವರ ಗಮ್ಯಸ್ಥಾನಗಳಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ಯಬೇಕು - ಬೆಳಿಗ್ಗೆಯಿಂದ ತಡರಾತ್ರಿಯವರೆಗೆ ತನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ದೈನಂದಿನ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಮಹಿಳೆಯಂತೆಯೇ ಇದರ ನಿರಂತರ ದಿನಚರಿ.

ರೈಲು ಮತ್ತು ಬದುಕಿನ ಪ್ರಯಾಣದ ಕುರಿತು ಹಾಡು ಕೇಳೋಣ