ଶିବାଜୀ ଥୋମ୍‌ରେଙ୍କର ୧୩ ଏକରର ଚାଷଜମି ଅଛି । କାର୍ପାସ୍‌, ଜୋୱାର ଓ କର୍ନ ଚାଷ ପାଇଁ ସିଆର କାଟି ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଇଥିବା ତାଙ୍କ ଜମିରେ ଆମେ ଅଙ୍କାବଙ୍କା ପଥରେ ଚାଲୁଚାଲୁ, ଗୋଟିଏ ସ୍ଥାନରେ କିଛି ଶୁଖିଲା ଗଛ ଥିବା ଦେଖିବାକୁ ପାଇଲୁ. ଯାହାର ତଳେ ଗୋଲ୍‌ ଗୋଲ୍ ହଳଦିଆ ଫଳ ସବୁ ପଡିଥିଲା- ଯାହା ଚିପୁଡା ଯାଇଥିବା ଏକ ଲେମ୍ବୁ ସଦୃଶ ଦେଖା ଯାଉଥିଲା- ଭୂମିରେ ବିଛେଇ ହୋଇ ପଡିରହିଥିଲା । “ଏହା ହେଉଛି ମୋସାମ୍ବି (ସ୍ୱିଟ୍‌ ଲାଇମ୍‌)’’, ସେଥିରୁ ଗୋଟିଏ ଉଠାଇ ଶିବାଜୀ କହିଲେ । “ଅନୁକୂଳ ପରିସ୍ଥିତିରେ ଗୋଟିଏ ଗଛ ପାଇଁ ଦୈନିକ ୬୦ ଲିଟର ଜଳ ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ । ମୋସାମ୍ବି ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ଭାବେ ଶୁଖିଯାଇଛି’’।

ଥୋମ୍‌ରେଙ୍କ ୨ଏକର ଜମିରେ ୪୦୦ ମୋସାମ୍ବି ଗଛ ଲାଗଛି – ଯାହାର ଅର୍ଥ ହେଉଛି ଖରାଦିନରେ ଦିନକୁ ୨୪୦୦୦ ଲିଟର ଜଳ, ଭଲ ମୌସୁମୀ ବର୍ଷା, ଓ ଶୀତଦିନେ ଏହା ପାଖାପାଖି ପରିମାଣର ଜଳ । ଅନ୍ୟ ଫଳଗଛ ପାଇଁ ଏହାଠାରୁ ଅତି କମ୍‌ ପରିମାଣର ଜଳ ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ – ଯେପରିକି, ଡାଳିମ୍ବ ପାଇଁ ଖରାଦିନରେ ଦିନକୁ ଗୋଟିଏ ଗଛ ପାଇଁ ୨୦ ଲିଟର ଜଳ ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ ।

ଥୋମରେଙ୍କ ବାପା, ମରାଠ୍‌ୱାଡାର ଉପାନ୍ତ ଅଞ୍ଚଳରେ ଥିବା ୧୩୦୦ ଜନସଂଖ୍ୟା ବିଶିଷ୍ଟ ତାଙ୍କ ଗ୍ରାମ କାରଜଗାଁଓରେ ୨୦୦୨ଟି ଗଛ ଲଗାଇଥିଲେ । ଶିବାଜୀଙ୍କୁ ସେତେବେଳେ ମାତ୍ର ୨୦ବର୍ଷ ହୋଇଥିଲା । “ସେତେବେଳେ ଜଳ ନେଇ କୌଣସି ସମସ୍ୟା ନଥିଲା” ସେ ମନେ ପକାଇ କୁହନ୍ତି । ବୃଷ୍ଟିପାତ ଉପରେ ବିଶ୍ୱାସ କରିହେଉଥିଲା ଓ ତାଙ୍କ ପରିବାରର ନିଜସ୍ୱ କୂଅରେ ପର୍ଯ୍ୟାପ୍ତ ଜଳ ଭରି ରହୁଥିଲା । “ସେତେବେଳେ ମୋସାମ୍ବି ଗଛ ଲଗାଇବା ଏକ ଉତ୍ତମ ଓ ଲାଭଦାୟକ ବିକଳ୍ପ ଥିଲା” ।

ଅଉରଙ୍ଗାବାଦର ରାଜରାସ୍ତାଠାରୁ ଆରମ୍ଭ କରି ଜଲନା ମଧ୍ୟରେ ପ୍ରାୟ ୬୦ କିମି ମଧ୍ୟରେ ଥିବା ଗ୍ରାମଗୁଡିକରେ ମୋସାମ୍ବି ବଗିଚା ବିଛେଇ ହୋଇ ରହିଛି । ସେ ସବୁକୁ  ୨୦୦୦ର ଆରମ୍ଭରେ ପୋତା ଯାଇଥିଲା ଓ ସେହି ସମସ୍ତ ଫଳ ବଗିଚାର ମାଲିକମାନେ ଆଜି ସଂଘର୍ଷ କରୁଛନ୍ତି ।

ଏହି ଫଳ ଚାଷ କରିବା ସହଜ ନୁହେଁ । ଗଛରେ ମୋସାମ୍ବି ଫଳିବା ପାଇଁ ଚାରିରୁ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଏହାର ଯତ୍ନ ନେବାକୁ ହୋଇଥାଏ, କିନ୍ତୁ ତା’ପରେ ୨୫ - ୩୦ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ପ୍ରତି ଦୁଇ ବର୍ଷରେ ଥରେ ଗଛରେ ଫଳ ଫଳିଥାଏ ।ଶିବାଜୀଙ୍କ ଫଳ ବଗିଚାରେ କେବେଳ ଚାରି ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଫଳ ଫଳିଥଲା, ୨୦୦୬ ରୁ ୨୦୧୦ ମଧ୍ୟରେ ।

ଭିଡିଓ ଦେଖନ୍ତୁ : କରଜଗାଓଁର ଶିବାଜୀ ଥୋମ୍‌ରେ ତାଙ୍କର ମୋସାମ୍ବି ଚାଷ ବିଷୟରେ କହୁଛନ୍ତି

୨୦୧୨ ପରଠାରୁ ମରାଠ୍‌ୱାଡାରେ କ୍ରମାନ୍ୱୟରେ ଚାରି ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ମରୁଡି ପରିସ୍ଥିତ ଓ ଜଳ ସଂକଟ ଲାଗି ରହିଲା । “ଫସଲ ଅମଳ କରିବା କଥା ଭୁଲି ଯାଆନ୍ତୁ, ଜଳ ଅଭାବ କାରଣରୁ ଗଛଗୁଡିକ ବଞ୍ଚିବା ମଧ୍ୟ କଷ୍ଟକର ହୋଇଗଲା,’’ ବୋଲି ଶିବାଜୀ କୁହନ୍ତି। “ଯଦିଓ ୨୦୧୬ରେ ଅପେକ୍ଷାକୃତ ଅଧିକ ପରିମାଣର ବୃଷ୍ଟିପାତ ହୋଇଛି, ତେବେମଧ୍ୟ କୌଣସି ଲାଭ ମିଳିଲାନାହିଁ । ଏହି ଅଞ୍ଚଳରେ, ଅଧିକ ପରିମାଣରେ ବର୍ଷା ହୋଇନାହିଁ ।’’

ଭଲ ଚାଷ ହୋଇଥିଲେ, ଆମେ ପ୍ରାୟ ୧୫ - ୨୦ ଟନ୍‌ ମୋସାମ୍ବି ଆଦାୟ କରିଥାଉ ବୋଲି ଶିବାଜୀ କୁହନ୍ତି । “ଟନ୍‌ ପିଛା ହାରାହାରି ୩୦,୦୦୦ଟଙ୍କା ହାରରେ ହିସାବ କଲେ (ବିକ୍ରି ମୂଲ୍ୟ), ଏଇ ଋତୁରେ ମୋର ପ୍ରାୟ ୩.୫ ରୁ ୪ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା କ୍ଷତି ହୋଇଛି,’’ ବୋଲି ଏକ ଥୁଣ୍ଟା ମୋସାମ୍ବି ଗଛ ତଳେ ବସି ସେ କୁହନ୍ତି। “ ଏଥିରେ ମୁଁ ଏହି ଫଳବଗିଚାରେ ବର୍ଷସାରା କରିଥିବା ନିବେଶକୁ ସାମିଲ ହୋଇନି । ଗତ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ଏହି ଫଳ ପାଇଁ ଧ୍ୱଂସକାରୀ ପ୍ରମାଣିତ ହୋଇଛି ।’’

ଦୀର୍ଘ ଦିନ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଖରାପ ଅବସ୍ଥା ଜାରି ରହିବାରୁ ଶିବାଜୀଙ୍କ ସ୍ତ୍ରୀ ଜ୍ୟୋତିଙ୍କୁ ଅନ୍ୟମାନଙ୍କ ଚାଷଜମିରେ କୃଷି ଶ୍ରମିକ ଭାବେ କାମ କରିବାକୁ ପଡିଲା । “ମୁଁ ଦିନକୁ ୧୫୦ଟଙ୍କା ମଜୁରୀ ପାଏ”, ବୋଲି ସେ କୁହନ୍ତି । “ଏହା ମୋ ପରିବାରର ଆୟକୁ ବଢାଇ ଥାଏ । ଆପଣଙ୍କୁ କେତେବେଳେ ହଠାତ୍‌ ପଇସାର ଆବଶ୍ୟକତା ହେବ, ତାହା ଆପଣ ଜାଣନ୍ତି ନାହିଁ । ଗତ ଦୁଇଦିନ ଧରି ଆମର ସାତ ବର୍ଷର ଝିଆରିକୁ ଅଉରଙ୍ଗାବାଦ ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଭର୍ତ୍ତି କରିବାକୁ ପଡିଲା। ତାର ସିଷ୍ଟ ଅପରେସନ କରିବା ଦରକାର ହେଲା । ଏଥିପାଇଁ ଆମେ ତାଙ୍କୁ  ୧୫,୦୦୦ ଟଙ୍କା ପଠେଇଦେଇଛୁ’’ ।

୧୮ ସଦସ୍ୟ ବିଶିଷ୍ଟ ଏକ ଯୌଥ ପରିବାରରେ ରହୁଥିବା ଶିବାଜୀ, କେବଳ ଚାଷ କାମ କରି ଜୀବିକା ନିର୍ବାହ କରିବା ପାଇଁ ସମର୍ଥ ହୋଇପାରି ନଥାନ୍ତେ । ଗ୍ରାମରେ ତାଙ୍କର ଏକ ଇଲେକ୍ଟ୍ରୋନିକ୍‌ ଦୋକାନ ଅଛି ଓ ଶିବାଜୀ ନିଜେ ମଧ୍ୟ ବ୍ୟାଙ୍କ ଅଫ୍‌ ମହାରାଷ୍ଟ୍ରରେ ଜଣେ ବ୍ୟବସାୟ ସମ୍ବାଦଦାତା ଭାବେ କାମ କରି, ମାସିକ ୭,୦୦୦ଟଙ୍କା ବେତନ ପାଆନ୍ତି । “ଆମେ ୮ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଋଣ କରିଛୁ [ବ୍ୟାଙ୍କରୁ, ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷରେ],’’ ସେ କୁହନ୍ତି । “ଆମକୁ ମୋସାମ୍ବିର ବିକଳ୍ପ ବିଷୟରେ ଚିନ୍ତା କରିବାକୁ ହେବ ।’’

ଏଣୁ ଶିବାଜୀ ଫଳ ବଗିଚା ନକରିବା ପାଇଁ ପାଇଁ ଯୋଜନା କରୁଛନ୍ତି । ୧୫ବର୍ଷ ତଳେ ତାଙ୍କ ବାପା ପୋତିଥିବା ଗଛଗୁଡିକୁ ମଧ୍ୟ ଉପାଡି ଦିଆଯିବ । ଏହି ପ୍ରକ୍ରିୟା ଆରମ୍ଭ ହୋଇସାରିଲାଣି । “ଆମର ୪୦୦ ଗଛ ମଧ୍ୟରୁ ଏହି ଋତୁରେ ୫୦ଟି ଗଛ ଅପସାରିତ କରାଯାଇଥିବା କଥା  [୨୦୧୭ର ଗ୍ରୀଷ୍ମ ଦିନରେ],’’ ସେ କୁହନ୍ତି । “ମୁଁ ଗୋଟିଏ ଜେସିବି ମେସିନ ଭଡାରେ ଆଣିଥିଲି । ମୁଁ ଧୀରେ ଧୀରେ ସେସବୁରୁ ଦୂରେଇ ଯିବାକୁ ଚେଷ୍ଟା କରୁଛି । ଆର୍ଥିକ ଦୃଷ୍ଟିରୁ ଅନିର୍ଦ୍ଦିଷ୍ଟ ଓ ପ୍ରଚୁର ପାଣି ଆବଶ୍ୟକ କରୁଥିବା ଏହିପରି ଏକ ଫସଲ ସହିତ ଯୋଡି ହୋଇ ରହିବାରେ କୌଣସି ଲାଭ ନାହିଁ ।’’

PHOTO • Parth M.N.

ଅଉରଙ୍ଗାବାଦ, ଜଲ୍‌ନା ଓ ନାନ୍‌ଦେଦ୍‌ ଜିଲ୍ଲା ହେଉଛି ଦେଶର ଅନ୍ୟ ଅଂଶକୁ ସର୍ବାଧିକ ମୋସାମ୍ବି ଯୋଗାଉଥିବା ଜିଲ୍ଲା ମଧ୍ୟରେ ଅଗ୍ରଣୀ ଜିଲ୍ଲା

ଉଚ୍ଚ ଉତ୍ତାପ ମଧ୍ୟ ମୋସାମ୍ବି ପାଇଁ କ୍ଷତିକାରକ ।  ୨୦୧୭ରେ ଯେତେବେଳେ ମରାଠ୍‌ୱାଡାରେ ପ୍ରବଳ ଗରମ ହେଉଥିଲା – ଏପ୍ରିଲ ଓ ମଇ ମାସ ଶେଷରେ ତାପମାତ୍ରା  ପ୍ରାୟ ୪୫ ଡିଗ୍ରୀରେ ସ୍ଥିର ରହୁଥିଲା – ସେତେବେଳେ ଫଳଗୁଡିକ ଦଗ୍‌ଧ ହୋଇଗଲା। “ଏହା ଫଳରେ ଫଳଗୁଡିକୁ ଅପରିପକ୍ୱ ଅବସ୍ଥାରେ ଗଛରୁ ଝଡିଗଲେ’’ ବୋଲି ଶିବାଜୀ କୁହନ୍ତି । “ଅତ୍ୟୁଚ୍ଚ ଉତ୍ତାପରେ ଏହାର ତନ୍ତୁଗୁଡିକ ଦୁର୍ବଳ ହୋଇଯାଆନ୍ତି’’।

ମରାଠ୍‌ୱାଡାର ଅଉରଙ୍ଗାବାଦ, ଜଲ୍‌ନା ଓ ନାନ୍‌ଦେଦ୍‌ ଆଦି ଜିଲ୍ଲାରେ ମୋସାମ୍ବି ବ୍ୟାପକ ଭାବେ ଚାଷ କରାଯାଏ ଓ ଦେଶର ଅନ୍ୟ ସ୍ଥାନଗୁଡିକୁ ମୋସାମ୍ବି ଯୋଗାଇବାରେ ଅଗ୍ରଣୀ ଜିଲ୍ଲା ଭାବେ ପରିଗଣିତ ହୋଇଥାନ୍ତି । ତେବେ, ବର୍ତ୍ତମାନ, ମରାଠ୍‌ୱାଡାରୁ ମୋସାମ୍ବି ଲୋପ ହୋଇଯିବା ସମ୍ଭାବନା ଦେଖାଯାଉଛି । ଅନେକ କୃଷକ ଏହା ସ୍ଥାନରେ ଅନ୍ୟ ଫଳ ଲଗେଇବାକୁ ଇଚ୍ଛା କରୁଛନ୍ତି, ଯେପରିକି ଡାଳିମ୍ବ, ଯେଉଁଥିପାଇଁ ଅଳ୍ପ ପାଣି ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ: ଓ ଅନ୍ୟକିଛି ପାରମ୍ପରିକ ଖରିଫ୍‌ ଫସଲ ଯେପରିକି ହରଡ ଡାଲି ଓ କାର୍ପାସ୍‌ ଫସଲ ପୁଣିଥରେ ଆରମ୍ଭ କରିବାକୁ ଚାହୁଁଛନ୍ତି ।

କେବଳ ୨୦୧୩ରେ ୩୦ ପ୍ରତିଶତ ଗଛ ଉପାଡି ଦିଆଯାଇଛି, ଯେତେବେଳେକି ପୂରା ମରାଠ୍‌ୱାଡାରେ ପ୍ରାୟ ୧.୫ ଏକର ଜମିରେ ମୋସାମ୍ବି ଫସଲ ପ୍ରଭାବିତ ହୋଇଥିବାବେଳେ, ଅନେକ କୃଷକ ସେମାନଙ୍କ ଗଛଗୁଡିକୁ ନାଳନର୍ଦ୍ଦମା ପାଣି ସହାୟତାରେ ବଞ୍ଚେଇ ରଖିଛନ୍ତି । ସମ୍ପନ୍ନ କୃଷକମାନେ ପାଣି ଟାଙ୍କି ପିଛା ପ୍ରଚୁର ଅର୍ଥ ବ୍ୟୟ କରୁଛନ୍ତି ।

ଭିଡିଓ ଦେଖନ୍ତୁ : ଗଢେ ଜଲ୍‌ଗାଓଁ ଗ୍ରାମର ଭାଉସାହେବ ବେହେରେ ଫଳ ବଗିଚାର ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ କରିବା ପାଇଁ ସେ କରିଥିବା ସଂଘର୍ଷ ବିଷୟରେ କୁହନ୍ତି ।

ଏପ୍ରିଲ୍‌ ୨୦୧୭ରେ, କରଜଗାଓଁଠାରୁ ଦୁଇ କିଲୋମିଟର ଦୂରରେ ଥିବା ଗଢେ ଜଲ୍‌ଗାଓଁ ଗ୍ରାମର ଭାଉସାହେବ ବେହେରେ, ୩୪, ଚଳିତ ଗ୍ରୀଷ୍ମରେ ତାଙ୍କର ମୋସାମ୍ବି ଗଛଗୁଡିକୁ ବଞ୍ଚାଇ ରଖିବା ପାଇଁ ୫୦,୦୦୦ ଟଙ୍କା ମୂଲ୍ୟର ପାଣି ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଥିଲେ । ୨.୫ ଏକରର କାର୍ପାସ୍‌ ଓ ଜୱାର ଚାଷ ନିକଟରେ ଥିବା ୨.୫ଏକର ଫଳ ବଗିଚାରେ ଚାଲିଚାଲି ଯିବାବେଳେ “ଫଳସବୁ ଶୁଖି ଯାଇଛି,’’ ବୋଲି ସେ କହିଲେ । “ମୋତେ ଚେଷ୍ଚା କରିବାକୁ ହେବ ଓ ଯେକୌଣସି ଉପାୟରେ ଗଛଗୁଡିକ ବଞ୍ଚେଇ ରଖିବାକୁ ହେବ । ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ, ପ୍ରାୟ ୨୦ଟି ଗଛ ମରିଗଲେଣି ।

ବେହେରେ ମଧ୍ୟ ୨୦୦୦ରୁ ଫଳ ବଗିଚା କରୁଛନ୍ତି । ଗତ ପାଞ୍ଚ ବର୍ଷ ଏକ ଭୟାଭୟ ସ୍ୱପ୍ନ ସଦୃଶ ବୋଲି ସେ କୁହନ୍ତି । “ମୁଁ ୪ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଋଣ କରିଛି, ବୋଲି ସେ କୁହନ୍ତି ।’’ “ତିନି ମାସ ତଳେ ମୋ ଝିଅର ବାହାଘର ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା । ବାହାଘର ସମୟରେ ଯେତେବେଳେ ଅଧିକ ପଇସା ଆବଶ୍ୟକ ହୋଇଥାଏ, ସେତେବେଳେ ମୋସାମ୍ବି ଉପରେ ଭରସା କରି ରହିଲେ ପରିସ୍ଥିତିର ସମ୍ମୁଖୀନ ହେବାକୁ ହୋଇଥାଏ । ଏବେ ମୁଁ ମୋର ଚାଷ ଜମିରେ ଥିବା ପୋଖରୀକୁ ଆଉଟିକିଏ ଖାଲୁଆ କରିଦେଇଛି ଓ ଏହା ସହାୟକ ହେବ ବୋଲି ମୁଁ ଆଶା କରୁଛି ।’’

PHOTO • Parth M.N.

ଭାଉସାହେବ ବେହେରେ: ‘ପରିସ୍ଥିତି ସେତେବେଳେ ଭୟଙ୍କର ହୋଇଯାଏ ଯେତେବେଳେ ବାହାଘର କରିବା ପାଇଁ ଆପଣଙ୍କୁ ପଇସାର ଆବଶ୍ୟକତା ଥାଏ ଓ ଆପଣ ମୋସାମ୍ବି ଉପରେ ଭରସା କରି ରହିଥାନ୍ତି

ନିଜ ଚାଷ ଜମିରେ ପୋଖରୀ ଖୋଳି ଜଳ ସଂରକ୍ଷଣ କରିବା ପାଇଁ ରାଜ୍ୟ ସାରା ସମସ୍ତ କୃଷକଙ୍କୁ ମହାରାଷ୍ଟ୍ର ସରକାର ଆର୍ଥିକ ଅନୁଦାନ ପ୍ରଦାନ କରୁଛନ୍ତି । ମୋସାମ୍ବି  ଗଛ ପାଇଁ ଅତ୍ୟଧିକ ପରିମାଣର ଜଳ ଆବଶ୍ୟକ ହେଉଥିବାରୁ, କୃଷକମାନେ ଏହି ଅନୁଦାନ ରାଶି ଗ୍ରହଣ କରିବା ପାଇଁ ବାଧ୍ୟ ହେଉଛନ୍ତି । ତେବେ, ଅଉରଙ୍ଗାବାଦରେ ଥିବା ବିଭାଗୀୟ କମିସନର୍‌ଙ୍କ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରୁ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥିବା ପରିସଂଖ୍ୟାନ ତଥ୍ୟ ଅନୁସାରେ, ୨୦୧୬ – ୨୦୧୭ ରେ ମରାଠ୍‌ୱାଡାର ଆଠଟି ଜିଲ୍ଲାରେ କେବଳ ୧୩,୬୧୩ଟି ପୋଖରୀ କାମ ସମ୍ପୂର୍ଣ୍ଣ ହୋଇଛି, ଯେତେବେଳେକି ପ୍ରଶାସନ ମୋଟ ୩୯,୬୦୦ଟି ପୋଖରୀ ଖୋଳିବାକୁ ଯୋଜନା କରିଛି । ଓ ଯେଉଁ ୧୩,୬୧୩ ଜଣ କୃଷକ ନିଜ ଜମିରେ ପୋଖରୀ ଖୋଳିଛନ୍ତି, ସେମାନଙ୍କ ମଧ୍ୟରୁ ୪୪୨୯ଜଣ ଏପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଅନୁଦାନ ରାଶି ପାଇନାହାନ୍ତି ।

ତଥାପି, ବେହେରେ ନିଜର ଶେଷ ଗୋଟି ଚାଳନା କରିବାକୁ ଯାଇ ନିଜ ଜମିରେ ଏହି ପୋଖରୀ ଖୋଳିଛନ୍ତି ଓ ଏଥିପାଇଁ ସେ ୨ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ଖର୍ଚ୍ଚ କରିଛନ୍ତି । ସେ ଚଳିତ ବର୍ଷ ସ୍ୱାଭାବିକ ବର୍ଷା ହେବା ନେଇ ଆଶାବାଦୀ ଅଛନ୍ତି, ଯେଉଁଥିରେ ତାଙ୍କର ଏହି ପୋଖରୀରେ ପାଣି ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇଯିବ ଓ ମୋସାମ୍ବି ବଗିଚାର ରକ୍ଷଣାବେକ୍ଷଣ କରିବା ତାଙ୍କ ପକ୍ଷେ ସହଜ ହେବ । “ବାସ୍‌ ଏତିକି” ସେ କହିଲେ । “ଯଦି ଏହି ପରୀକ୍ଷଣ ଅସଫଳ ହୁଏ, ତେବେ ଏହି ବଗିଚା ଆଉ ୨୦୧୮ ଦେଖିପାରିବ ନାହିଁ ’’।

ଫଟୋ : ଶ୍ରୀରଙ୍ଗ ସ୍ୱାର୍ଗେ

ଅନୁବାଦ: ଓଡ଼ିଶାଲାଇଭ୍‍

Parth M.N.

पार्थ एम एन, साल 2017 के पारी फ़ेलो हैं और एक स्वतंत्र पत्रकार के तौर पर विविध न्यूज़ वेबसाइटों के लिए रिपोर्टिंग करते हैं. उन्हें क्रिकेट खेलना और घूमना पसंद है.

की अन्य स्टोरी Parth M.N.
Translator : OdishaLIVE

This translation was coordinated by OdishaLIVE– a dynamic digital platform and creative media and communication agency based out of Bhubaneswar. It handles news, audio-visual content and extends services in the areas of localization, video production and web & social media.

की अन्य स्टोरी OdishaLIVE