’நான் கோரமாராவை விட்டு ஏன் செல்ல வேண்டும்?’

செப்டம்பர் மாதத் தொடக்கத்தில் ஒருநாள் கோரமாராத் தீவுக்கு வந்த ஒரு படகு பரபரப்பாக இருந்தது.. ஆண்களும் பெண்களும் குழந்தைகளும் படகிலிருந்து இறங்கிச் செல்லும் வேகத்தில் இருந்தனர். மழைவெள்ளத்தால் வேறு இடங்களில் இருக்கும் உறவினர்களின் வீட்டில் தங்கியிருந்துவிட்டு, நீர் வற்றியதும் வீடுகளுக்கு அவர்கள் திரும்புகின்றனர். கக்த்வீப் நிலத்திலிருந்து தீவுக்கு படகில் 40 நிமிடங்கள் ஆகும். மாதத்துக்கு இருமுறை படகு இரு பக்கமும் சென்று வருகிறது. ஆனால் இந்த வழக்கம், மேற்கு வங்கத்தின் தெற்கு 24 பர்கானா மாவட்டத்தில் இருக்கும் சிறுத் தீவில் வசிக்கும் கோரமாரா கிராமவாசிகளின் நீண்டகாலப் போராட்டத்தை மறைத்துவிடுகிறது.

கடல் மட்ட உயர்வு, புயல்கள், கனமழை முதலிய காலநிலை மாற்ற நிகழ்வுகள் கோரமாரா மக்களின் வாழ்க்கைகளை கடினமாக ஆக்கியிருக்கிறது. பல காலமாக நேர்ந்த வெள்ளமும் மண் அரிப்பும் தனித்திருக்கும் அத்தீவை ஹூக்ளியின் முகத்துவாரமாக மாற்றியிருக்கிறது.

யாஸ் புயல் மே மாதத்தில் தாக்கியபோது சுந்தரவனத்தில் கடுமையாக பாதிக்கப்பட்ட இடங்களில் சாகர் ஒன்றியத்தில் இருக்கும் கோரமாராவும் ஒன்று. மே 26ம் தேதி புயலுடன் பொங்கிய கடல் தீவின் கரைகளைக் கடந்து மொத்தத் தீவையும் 15-20 நிமிடங்களில் வெள்ளத்தில் மூழ்கடித்தது. 2020ம் ஆண்டின் அம்ஃபான் புயல் மற்றும் 2019ம் ஆண்டின் புல்புல் புயலால் பாதிக்கப்பட்டிருந்த தீவுவாசிகள் மீண்டும் அழிவைச் சந்தித்தனர். அவர்களின் வீடுகள் பிய்த்தெறியப்பட்டு நெல், வெற்றிலைகள் இருந்த சேமிப்புக் கிடங்குகளும் சூரியகாந்தி நிலங்களும் வெள்ளத்தில் அழிந்தன.

காசிமாரா படகுத்துறைக்கு அருகே இருக்கும் அப்துல் ராஃப்ஃபின் வீடும் புயலில் அழிக்கப்பட்டது. “மூன்று நாட்கள் உணவில்லை. மழை நீர் குடித்து உயிர் வாழ்ந்தோம். பிளாஸ்டிக் போர்வைகள்தான் பாதுகாப்புக்கு இருந்தன,” என்கிறார் தையற்காரரான ராஃப். 90 கிலோமீட்டர் தொலைவில் இருக்கும் கொல்கத்தாவில் வேலை பார்க்கிறார். அவரும் அவருடைய மனைவியும் நோய்வாய்ப்பட்டபோது, “எங்களுக்கு கோவிட் வந்து விட்டதாக அனைவரும் நினைத்தனர்,” என்கிறார் அவர். “பலர் கிராமத்திலிருந்து தப்பி விட்டனர்,” என்கிறார். “நாங்கள் அங்கேயே இருந்தோம். பாதுகாப்பாக தப்பிக்க வழி இல்லை.” ஒன்றிய வளர்ச்சி அதிகாரிக்கு தகவல் சொல்லப்பட்ட பிறகுதான் ராஃப்ஃபுக்கும் அவரது மனைவிக்கும் மருத்துவம் கிட்டியது. “எப்படியேனும் கக்த்வீப்புக்கு வந்து விடுமாறு ஒன்றிய வளர்ச்சி அதிகாரி கூறினார். அங்கு அவசர ஊர்தி வசதிகளை அவர் செய்து வைத்திருந்தார். கிட்டத்தட்ட 22,000 ரூபாய் (மருத்துவத்துக்கு) செலவழித்தோம்.” ராஃப்ஃபும் அவரது குடும்பமும் அப்போதிருந்து தீவின் முகாமில்தான் வசிக்கின்றனர்.

வீடுகள் அழிந்த பலரும் தற்காலிக முகாம்களுக்கு கொண்டுச் செல்லப்பட்டனர். மந்திர்தலா கிராமவாசிகள், தீவிலேயே உயரமான பகுதியான மந்திர்தலா சந்தைக்கு அருகே இருக்கும் முகாமில் தங்க வைக்கப்பட்டிருக்கின்றனர். சிலர் அருகே இருக்கும் குறுகிய சாலையில் முகாம் அமைத்திருக்கின்றனர். ஹத்கோலா, சுன்புரி மற்றும் காசிமாரா பகுதிகளைச் சேர்ந்த 30 குடும்பங்கள், கோரமாராவுக்கு தெற்கே இருக்கும் சாகர் தீவு முகாமில் தங்க வைக்கப்பட்டனர். அவர்கள் இடம் மாறுவதற்கென அங்கே நிலம் ஒதுக்கப்பட்டிருக்கிறது.

ரெசால் கானின் குடும்பமும் அவற்றில் ஒன்று. காசிமாராவில் இருக்கும் அவரின் வீடு அழிந்துவிட்டது. “தீவை விட்டு நான் செல்ல வேண்டும். ஆனால் ஏன் செல்ல வேண்டும்?” என ஒரு புயல்நாளில், புயலால் பாதிக்கப்பட்ட மசூதிக்குள் அமர்ந்தபடி கேட்டார். “என்னுடைய பால்யகால நண்பர் கணேஷ் பருவாவை விட்டு நான் எப்படிச் செல்ல முடியும்? அவருடையத் தோட்டத்தில் இருக்கும் பாகற்காய் நேற்று என் குடும்பத்தின் இரவுணவுக்கு சமைக்கப்பட்டது,” என்கிறார் அவர்.

பாதிப்பிலிருந்து கிராமவாசிகள் மீளக் கூட நேரமின்றி, யாஸ் புயல் உருவாக்கிய கடலலைகள் ஜூன் மாதத்தில் வெள்ளத்தை உருவாக்கியது. அதற்குப் பிறகு பருவமழை பிரளயத்தைத் தந்தது. பேரிடர் விளைவுகளால் கவலைப்பட்ட மாநில நிர்வாகம், வசிப்பவர்களின் உயிர் பாதுகாப்புக்காக அவர்களை இடம்பெயர்த்தத் தொடங்கியது.

”புயலுக்குப் பிறகு என்னுடைய கடையில் உப்பு, எண்ணெய் தவிர வேறு எதுவும் இல்லை,” என்கிறார் மந்திர்தலாவின் கடைக்காரரான அமித் ஹால்தர். “கடல் அலைகளில் எல்லாம் மூழ்கிவிட்டது. இந்தத் தீவில் இருக்கும் முதியவர்கள் எவரும் இத்தகைய பெரிய அலைகளை இதற்கு முன் கண்டதில்லை. மரங்களில் ஏறி நாங்கள் தப்பிக்குமளவுக்கு அலைகள் உயரமாக இருந்தன. அலை அடித்து சென்றுவிடாமல் இருக்க மரங்களின் உச்சங்களில் சில பெண்கள் கட்டிப் போடப்பட்டிருந்தனர். நீர் மட்டம் அவர்களில் கழுத்து வரை இருந்தது,” என்கிறார் ஹல்தார். “எங்களின் கால்நடைகளை எங்களால் காப்பாற்ற முடியவில்லை.”

சுந்தரவனத்தின் காலநிலை மாற்ற நெருக்கடி பற்றிய 2014ம் ஆண்டின் ஆய்வு ப்படி, கடல் மட்ட உயர்வும் நுட்பமான நீரோட்டத் தன்மைகளும் கோரமாராவில் கடுமையான கடலோர அரிப்பை ஏற்படுத்தியிருக்கின்றன. 1975ம் ஆண்டில் 8.51 சதுர கிலோமீட்டராக இருந்தத் தீவின் மொத்த பரப்பளவு 2012ம் ஆண்டில் 4.43 சதுர கிலோமீட்டராகக் குறைந்திருக்கிறது. தொடர் இடப்பெயர்ச்சி மற்றும் சுற்றுச்சூழல் பாதிப்பு ஆகியவற்றால் தீவிலிருந்து வெளியேறுபவர்களின் விகிதம் அதிகமாக இருப்பதாகவும் ஆய்வு குறிப்பிடுகிறது. 2001ம் ஆண்டில் 5,236 ஆக இருந்த கோரமாராவின் மக்கள்தொகை 2011ம் ஆண்டில் 5,193 ஆக குறைந்திருப்பதாகவும் ஆய்வு சொல்கிறது.

நேரும் துயரங்களையும் தாண்டி கோரமாராவின் மக்கள் ஒற்றுமையுடன் இருக்கின்றனர். செப்டம்பர் மாதத்தின் அந்நாளில் ஆறு மாத குழந்தையான ஆவிக், முதன்முதலாக சோறு உண்ணும் விழாவுக்கான வேலைகளை ஹத்கோலா முகாமில் இருக்கும் அனைவரும் எடுத்துச் செய்தனர். சுருங்கி வரும் நில ஆதாரம், இந்த சுற்றுச்சூழல் அகதிகளை அவர்களின் வாழ்க்கையின் கணிக்க முடியாத தன்மையுடன் சமரசம் செய்யக் கட்டாயப்படுத்துகிறது. எனவே அவர்கள் தங்கள் வீடுகளை மீண்டும் கட்டுகிறார்கள் அல்லது புதிய தங்குமிடம் தேடுகிறார்கள்.

தமிழில் : ராஜசங்கீதன்