ஒன்னுபுரத்தின் தறிகளில் கடும் உழைப்பு

பாலகிருஷ்ண குப்புசாமி பருத்தி நூலை ஒரு சர்க்காவில் நூற்கண்டுகளாக மாற்றுகிறார்.

இடது: ஒரு கிராப் சீட்டில் ஓட்டைகள் போட்டும் வரைந்தும் சேலைகளில் போடவேண்டிய கலைவடிவங்களை உருவாக்குவார்கள். கைத்தறி நெசவாளர்களுக்காக இத்தகைய வேலைகளைச் செய்து தருபவர்கள் சிலரே உள்ளனர். அவர்களில்  வெங்கடேசன் பெருமாளும் ஒருவர். அவரது அப்பாவிடமிருந்து அவர் இதனை கற்றுள்ளார். பல இடங்களில் தற்போது இந்தப் பணியை கணினியும் பிரிண்டிங்கும் செய்து முடிக்கிற நவீனம் வந்துவிட்டது. ஒன்னுபுரத்தில் உள்ள நெசவாளர்களின் சமூகத்தில் சின்ன வயதிலேயே சம்பாதிக்க ஆரம்பித்துவிடுகின்றனர்.

60 ஆண்டுகளுக்கு மேலாக சாகுந்தலா சர்க்காவில் நூல் நூற்கிறார். தற்போது அவருக்கு 80 வயதிருக்கலாம்.

இடது: நூல்கண்டுகளை தயாரிக்கும் சிறு தொழிற்சாலையில் சாந்தி துரைசாமி. இங்கே இயந்திரங்கள் 90 டெசிபல் அளவுக்கு சப்தம் ஏற்படுத்துகின்றன. வலது: நூல்கண்டு தொழிற்சாலையில் இன்னொரு தொழிலாளி நூற்கும் சக்கரத்தை பராமரிக்கிறார்.

வலது- வண்ணம் தீட்டுவதற்கு முன்பாக நூலை தண்ணீரில் ஊறவைக்கிறார் ஒரு தொழிலாளி. நூல்களின் நீளத்தைப் பொறுத்து அவை தனியாகப் பிரிக்கப்பட்டு சேலை செய்வதற்குத் தரப்படுகின்றன, அடர்த்தியான பிங்க், கிளிப் பச்சை உள்ளிட்ட அடர்த்தியான வண்ணங்கள் அதற்குப் பூசப்படுகின்றன. வண்ணம் பூசும் பணிக்கு 2, 3 நாட்கள் ஆகும். வண்ணம் பூசுபவர்கள் மூன்றுபேர் குழுவாக வழக்கமாக இருப்பார்கள். அப்படித்தான் அவர்கள் கூலிக்கு அமர்த்தப்படுவார்கள். ஆளுக்கு 200 ரூபாய் தினமும் கூலியாக கிடைக்கிறது. வலது- அருணாச்சலம் பெருமாள் நூலுக்கு வண்ணம் தீட்டுகிறார். 58 வயதான அவர், 12 வயது முதலாக இந்தத் தொழிலில் இருக்கிறார்.

ஒரு சேலை நெய்வதற்கு நெடுக்காகவும் குறுக்காகவும் நூல்களை அமைப்பார்கள். நெடுக்குவசத்தில் இருக்கும் நூல்களை எம்.கே. தண்டபாணி கைத்தறியில்  நெய்வதற்கு வசதியாக இருக்கும் வகையில் அமைத்துக்கொண்டிருக்கிறார்.

மனோன்மணி புண்ணியகோடியும் அவரது குடும்பத்தினரும் அதிகாலையிலேயே கைத்தறிக்குத் தேவையான நெடுக்குவசத்தில் உள்ள நூல்களை அமைத்துகொண்டிருக்கின்றனர். அரிசித் தண்ணீரால் தறி கழுவிவிடப்பட்டிருக்கிறது. நூல்களைத் தனியாகப் பிரிப்பதை வேகமாகவும் சரியாகவும் செய்வதற்கு அரிசித் தண்ணீர் உதவுகிறது. நூல்களின் எண்ணிக்கையை அறிய அவை தனியாக பிரிக்கப்படுகிறது.

இடது- சரஸ்வதி ஈஸ்வரன் தறியில் நூலைப் பொறுத்துகிறார். இதை பாரம்பரியமாக ‘பாவு புனைதல்’ என்பார்கள். பொதுவாக இதைப் பெண்கள் செய்கிறார்கள். 4500 முதல் 4500 நூல் இழைகளை பெண்கள் கையாலேயே தறியில் சுற்றுவார்கள். வலது- ஜெயகந்த வீரபத்திரன் (45) கலைவடிவங்கள் இல்லாத சேலையை நெய்கிறார். அதன் பிறகு அதன் எம்ப்ராய்டரி போடப்படும். பெரும்பாலான வீடுகளில் கைத்தறிகள் தரையில் இருக்கின்றன. காலில் மிதிப்பதற்கான பெடல்களுக்காக ஒரு பள்ளம் தரையில் இருக்கிறது.

இடது- சிக்கலான டிஸைன்களை நெய்வதற்காக நிர்மலா ஒன்றுக்கும் மேற்பட்ட பல ஷெட்டில்களைப் பயன்படுத்துகிறார். வலது- மும்முரமாக வேலை செய்துகொண்டிருக்கிறார் தேவசேனாதிபதி ராஜகோபால்.

முழுமையாக சரிகையால் செய்யப்பட்ட சேலையை நெசவு செய்கிறார் ஜெகதீசன்  கோபால். தங்க முலாம் பூசப்பட்ட வெள்ளிச் சரிகையும் பட்டு நூலும் கலந்த இத்தகைய சேலைகள் இரண்டு முதல் ஐந்துகிலோ எடை இருக்கும்,

ஒரு சேலையை நெய்து முடித்துள்ள தேவசேனாதிபதி ராஜகோபால் அதனை தறியிலிருந்து எடுக்கிறார். அவரது மகன் பக்கத்தில் உள்ள ஆரணி நகரில் உள்ள உயர்நிலைப் பள்ளியில் படிக்கிறார். அப்பாவுக்கு உதவுகிறார்.

“இதுதான் எங்களுக்கு சோறு போடுகிறது . இதை நாங்கள் விட்டுவிட விரும்பவில்லை. ஒரு நாள் நாங்கள் ஓய்வெடுத்தாலும் அது வருமான நஷ்டமாக ஆகிவிடும் என்றார். ஜெகதீசன் கோபால்.

சுந்தரம் கங்காதரனும் அவரது மகள் சுமதியும்  ( போட்டோவில் மகள் இல்லை) நெசவு செய்தே வாழ்கிறார்கள்.

இடது- நரசிம்மன் தனக்கோடி (73) அரை நூற்றாண்டுக்கு மேலாக நெசவு செய்கிறார். இன்னமும் அதைத் தொடர விரும்புகிறார். வலது- “நாங்கள் வாரத்தில் எல்லா நாட்களும் வேலை செய்கிறோம்” என்கிறார் சரஸ்வதி கங்காதரன்.

தேவசேனாதிபதி கோதண்டபாணியும் அவரது மனைவி கோமதியும் நெசவு செய்து முடித்த சேலையை ஒரு பெட்டிக்குள் வைக்கின்றனர். சுத்தமான முறையில் மடித்து வைக்கப்பட்டதாக, பெட்டிகளில் போட்டு அடைத்ததாக, நெசவாளர்கள் தங்களது கூட்டுறவு அமைப்புகளுக்கு சேலைகளை அனுப்பவேண்டும்.