चाण्डालश्च वराहश्च कुक्कुटः श्वा तथैव च ।
रजस्वला च षण्ढश्च नैक्षेरन्नश्नतो द्विजान् ॥

চণ্ডাল, বৰাহ, কুকুৰা, কুকুৰ,
ৰজস্বলা নাৰী আৰু নপুংসকে দ্বিজসকলৰ খাদ্যগ্ৰহণ প্ৰত্যক্ষ কৰা অনুচিত।

— মনুস্মৃতি ৩.২৩৯

মনে মনে চোৱাও নহয়, এই ন বছৰীয়া ল’ৰাটোৰ অপৰাধ আছিল তাতোকৈ বহু বেছি সাহসিক। ইন্দ্ৰ কুমাৰ মেঘৱাল, এজন তৃতীয় শ্ৰেণীৰ ছাত্ৰই পিয়াহ সহিব নোৱাৰিলে। সি, এটি দলিত শিশুৱে উচ্চজাতৰ শিক্ষকৰ বাবে নিলগাই থোৱা কলহটোৰ পৰা পানী খালে।

শাস্তি পাবই। ল’ৰাটোৰ শিক্ষক ৰাজস্থানৰ সুৰাণা গাৱঁৰ সৰস্বতী বিদ্যা মন্দিৰৰ উচ্চজাতৰ ৪০ বছৰীয়া - চেইল সিঙৰ দ্বাৰা তাক কোবোৱা হ’ল, নিৰ্দয় ভাৱে।

২৫ দিনৰ পিচত, সহায় বিচাৰি বিচাৰি ৭ খন চিকিৎসালয় বাগৰাৰ অন্তত ভাৰতৰ স্বাধীনতা দিৱসৰ প্ৰাকক্ষণত আহমেদাবাদ চহৰত জাল’ৰ জিলাৰ সেই সৰু ল’ৰাটোৱে শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰিলে।

প্ৰতিষ্ঠা পাণ্ডেই পাঠ কৰা কবিতাটো শুনক

ভোগজৰাৰ কীটবোৰ

এসময়ত
এখন পঢ়াশালীত এটা কলহ আছিল।
শিক্ষকজন আছিল নৰদেৱতা,
তিনিটা বস্তা পূৰ –
এটা ব্ৰাহ্মণৰ বাবে,
এটা ৰজাৰ,
আৰু এটা আছিল দলিতবোৰ অনা সিকিটোৰ বাবে।

এসময়ত কেতিয়াও নথকা এখন ঠাইত
দ্বিজন্মা সময়ত,
কলহটোৱে এটা কণমানি শিশুক শিকালে –
তৃষ্ণা এক অপৰাধ।
তোমাৰ গুৰু এজন দ্বিজ,
জীৱন এক ক্ষতচিহ্ন,
আৰু তুমি ভোগজৰাত ৰাখি থোৱা এটা কীট,
নিৰ্বোধ বালক।”

এই ভোগজৰাটোৰ এক উদ্ভট নাম আছিলঃ সনাতনি দেশ
‘‘হে বালক, তোমাৰ ছাল চটা অপৰাধ,
জহন্নামে যোৱা তোমাৰ জাত।”
তথাপি, বালিয়ৰিতকৈয়ো শুকান হৈ পৰা
কাগজ যেন জিভাৰে
সি পান কৰিলে সেমেকা ‘মেহৰুণ’ৰ ক্ষুদ্ৰ এটি টোপাল।

উস!
ইমান পিয়াহ সহিব নোৱাৰি,
কিতাপত কোৱা নাছিলেনে: “আনক দিবা, মৰম কৰিবা, আৰু ভগাই ল’বা?”
তাৰ মেলখোৱা আঙুলি কেইটাই সাহস গোটাই
স্পৰ্শ কৰিলে শীতল কলহটো,
শিক্ষকজন আছিল এক নৰদেৱতা,
আৰু সি, নবছৰীয়া নিৰ্বোধ।

এটা ঔ কিল আৰু এটা গোৰ
আৰু এডাল যতনাই থোৱা লাঠিৰে
সংজ্ঞাহীন ক্ৰোধত
ল’ৰাটোক শিকনি দিয়া হ’ল,
এটা মিঠা বেবেৰিবাং পদ্যৰ দৰে নৰদেৱতাজনৰ হাঁহি বিৰিঙিল।

শিক্ষকজন তৃপ্ত হোৱাকৈ
ক্ষত-বিক্ষত বাওঁ চকু,
লেটা হৈ পৰা সোঁ চকু,
ক’লা পৰা ওঁঠ দুটা।
শিক্ষকজনৰ সন্তুষ্টিৰে
ভীতিগ্ৰস্ত কৰা হ’ল তাৰ তৃষ্ণা,
তেওঁৰ সম্প্ৰদায় আছিল বিশুদ্ধ।
তেওঁৰ হৃদয় এক গহ্বৰ
য’ত মৃত্যুৰ আৱাস।

এটা হুমুনিয়াহ, এটা ‘কিয়?’
আৰু প্ৰচণ্ড ঘৃণাৰে,
অদমণীয় ক্ৰোধত
নাম ৰখা হ’ল সেই তৃষ্ণাৰ
বেৰৰ ক’লাব’ৰ্ডখনে গেঙাই উঠিল মৰিশালীৰ ডাঁহটোৰ দৰে।

এসময়ত
এখন পঢ়াশালীত এটা মৃতদেহ আছিল,
হয় চাৰ! হয় চাৰ! তিনিটা টোপাল পূৰ!
এটোপাল এটা মন্দিৰৰ বাবে,
এটোপাল ৰজাৰ বাবে,
এটোপাল দলিতহঁত ডুব যোৱা কলহ এটাৰ বাবে।

অনুবাদ: ৰুবী বৰুৱা দাস

Joshua Bodhinetra

ପିପୁଲ୍ସ ଆର୍କାଇଭ୍ ଅଫ୍ ରୁରାଲ ଇଣ୍ଡିଆ (ପରୀ) ରେ ଭାରତୀୟ ଭାଷା କାର୍ଯ୍ୟକ୍ରମ, ପରୀଭାଷାର ବିଷୟବସ୍ତୁ ପରିଚାଳକ ଜୋଶୁଆ ବୋଧିନେତ୍ର। ସେ କୋଲକାତାର ଯାଦବପୁର ବିଶ୍ୱବିଦ୍ୟାଳୟରୁ ତୁଳନାତ୍ମକ ସାହିତ୍ୟରେ ଏମଫିଲ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଜଣେ ବହୁଭାଷୀ କବି, ଅନୁବାଦକ, କଳା ସମାଲୋଚକ ଏବଂ ସାମାଜିକ କର୍ମୀ ଅଟନ୍ତି।

ଏହାଙ୍କ ଲିଖିତ ଅନ୍ୟ ବିଷୟଗୁଡିକ Joshua Bodhinetra
Illustration : Labani Jangi

ଲାବଣୀ ଜାଙ୍ଗୀ ୨୦୨୦ର ଜଣେ ପରୀ ଫେଲୋ ଏବଂ ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗ ନଦିଆରେ ରହୁଥିବା ଜଣେ ସ୍ୱ-ପ୍ରଶିକ୍ଷିତ ଚିତ୍ରକର। ସେ କୋଲକାତାସ୍ଥିତ ସେଣ୍ଟର ଫର ଷ୍ଟଡିଜ୍‌ ଇନ୍‌ ସୋସିଆଲ ସାଇନ୍ସେସ୍‌ରେ ଶ୍ରମିକ ପ୍ରବାସ ଉପରେ ପିଏଚଡି କରୁଛନ୍ତି।

ଏହାଙ୍କ ଲିଖିତ ଅନ୍ୟ ବିଷୟଗୁଡିକ Labani Jangi
Editor : Pratishtha Pandya

ପ୍ରତିଷ୍ଠା ପାଣ୍ଡ୍ୟା ପରୀରେ କାର୍ଯ୍ୟରତ ଜଣେ ବରିଷ୍ଠ ସମ୍ପାଦିକା ଯେଉଁଠି ସେ ପରୀର ସୃଜନଶୀଳ ଲେଖା ବିଭାଗର ନେତୃତ୍ୱ ନେଇଥାନ୍ତି। ସେ ମଧ୍ୟ ପରୀ ଭାଷା ଦଳର ଜଣେ ସଦସ୍ୟ ଏବଂ ଗୁଜରାଟୀ ଭାଷାରେ କାହାଣୀ ଅନୁବାଦ କରିଥାନ୍ତି ଓ ଲେଖିଥାନ୍ତି। ସେ ଜଣେ କବି ଏବଂ ଗୁଜରାଟୀ ଓ ଇଂରାଜୀ ଭାଷାରେ ତାଙ୍କର କବିତା ପ୍ରକାଶ ପାଇଛି।

ଏହାଙ୍କ ଲିଖିତ ଅନ୍ୟ ବିଷୟଗୁଡିକ Pratishtha Pandya
Translator : Rubee Barooah Das

Rubee Barooah Das is a senior journalist working in the field of development. She also considers herself as a student of literature and translation. She can be reached at [email protected]

ଏହାଙ୍କ ଲିଖିତ ଅନ୍ୟ ବିଷୟଗୁଡିକ Rubee Barooah Das