ഹൃദയത്തിൽ ഒളിഞ്ഞിരിക്കുന്ന നിധികൾ

നാടൻ പാട്ടുകൾ എല്ലായ്പ്പോഴും സാംസ്കാരികമായ അറിവുകളുടെ വാഹകരാണ്. സാമൂഹിക പെരുമാറ്റങ്ങളുടെ സന്ദേശവാഹകർ. എന്നാൽ പലപ്പോഴും അവ സാംസ്കാരികമായ മാറ്റങ്ങളുടേയും അവബോധനിർമ്മാണത്തിന്റേയും ഉപകരണങ്ങളായും ഉപയോഗിക്കപ്പെടാറുണ്ട്. നാടോടിപ്പാട്ടുകളുടെ വാചികതയിൽനിന്നും, ഓരോ അവതരണങ്ങളിലും വ്യത്യസ്തമാകാനുള്ള കഴിവിലൂടെയുമാണ് ഈ കലാരൂപത്തിന് ഇത്തരം മെയ്‌വഴക്കം സിദ്ധിക്കുന്നത്. സമുദായത്തിന്റെ സംസ്കാരത്തിൽ അതിനുള്ള വേരോട്ടത്തിലൂടെയും.

നാടൻപാട്ടുകളുടെ പുനർജ്ജനശേഷിയുടെ കവചമാണ് ഈ പാട്ടിനുള്ളത്. അവബോധത്തെക്കുറിച്ചുള്ള സന്ദേശമാണ് അത് വിനിമയം ചെയ്യുന്നത്. ഇവിടെ ആ അവബോധം, ഗ്രാമീണ സ്ത്രീകളുടെ ജീവിതത്തെക്കുറിച്ചുള്ള ലിംഗപരമായ യാഥാർത്ഥ്യമാണ്. കച്ചിലെയും അഹമ്മദാബാദിലെയും സ്ത്രീ കലാകാരികൾ പാടിയ ഈ പാട്ട്, സാമൂഹികവിമർശനത്തെ വൈകാരികമായ ഒരു അഭ്യർത്ഥനയായി രൂപാന്തരപ്പെടുത്തി നമുക്ക് നൽകുന്നു.

ഈ പാട്ടിന്റെ ഒരു സവിശേഷത, അതിന്റെ പശ്ചാത്തലത്തിൽ ഉപയോഗിച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു പ്രത്യേകതരം ഉപകരണമാണ്. ജോഡിയാപാവ, അഥവാ അൽഘോസ എന്ന് വിളിക്കുന്ന ആ ഉപകരണം, സുഷിരവാദ്യ ഇനത്തിൽ‌പ്പെട്ട ഒരു ഇരട്ട ഓടക്കുഴലാണ്. പാകിസ്താനിലെ സിന്ധ്, ഇന്ത്യയിലെ കച്ച്, രാജസ്ഥാൻ, പഞ്ചാബ്, തുടങ്ങിയ വടക്ക്-പടിഞ്ഞാറൻ മേഖലയിലെ കലാകാരന്മാർ പരമ്പരാഗതമായി ഉപയോഗിക്കുന്ന ഒന്നാണിത്.

സൂർവാണി എന്ന സാമൂഹികാടിസ്ഥാനത്തിലുള്ള റേഡിയോ റിക്കാർഡ് ചെയ്ത ഈ 341 ഗാനങ്ങളും പാരിക്ക് ലഭിച്ചത്, കച്ച് മഹിളാ വികാസ് സംഘടനിലൂടെയാണ് (കെ.എം.വി.എസ്)

പ്രീതി സോണി, കെ.എം.വി.എസിന്റെ സെക്രട്ടറി അരുണ ധോലാക്കിയ, കെ.എം.വി.എസിന്റെ പ്രോജക്ട് കോ‍ഓർഡിനേറ്റർ അമദ് സമേജ എന്നിവരുടെ പിന്തുണയ്ക്കും, ഗുജറാത്തി പരിഭാഷ തയ്യാറാക്കാൻ സഹായിച്ച ഭാർതിബെൻ ഗോറിനും പ്രത്യേക നന്ദി

പരിഭാഷ: രാജീവ് ചേലനാട്ട്