'ਕੋਰਾਈ ਦੇ ਇਹ ਖੇਤ ਮੇਰਾ ਦੂਸਰਾ ਘਰ ਹਨ'

ਕੋਰਾਈ ਘਾਹ ਵੱਢਣ ਵਿੱਚ ਮੁਹਾਰਤ ਰੱਖਣ ਵਾਲ਼ਿਆਂ ਨੂੰ ਇਸ ਪੌਦੇ ਨੂੰ ਕੱਟਣ ਵਿੱਚ 15 ਸੈਕੰਡ ਤੋਂ ਵੀ ਘੱਟ ਸਮਾਂ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਹਨੂੰ ਝਾੜਨ ਵਿੱਚ ਅੱਧਾ ਮਿੰਟ ਅਤੇ ਇਹਦੀ ਪੰਡ ਬੰਨ੍ਹਣ ਵਿੱਚ ਥੋੜ੍ਹੇ ਕੁ ਮਿੰਟ ਹੋਰ ਲੱਗਦੇ ਹਨ। ਘਾਹ ਵਾਂਗ ਇਹ ਪੌਦਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮੁਕਾਬਲੇ ਲੰਬਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਹਰੇਕ ਪੰਡ ਦਾ ਭਾਰ ਕਰੀਬ ਪੰਜ ਕਿਲ੍ਹੋ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ ਇਹਨੂੰ ਸਰਲ ਬਣਾ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ, ਇੱਕ ਵਾਰ 12-15 ਪੰਡਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰ 'ਤੇ ਚੁੱਕ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਪ੍ਰਤੀ ਪੰਡ ਸਿਰਫ਼ 2 ਰੁਪਏ ਕਮਾਉਣ ਖਾਤਰ ਤੱਪਦੀ ਧੁੱਪੇ ਕਰੀਬ ਅੱਧਾ ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੱਕ ਪੈਦਲ ਤੁਰਦੀਆਂ ਹਨ।

ਦਿਨ ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਹਰੇਕ ਕੋਰਾਈ ਦੀਆਂ ਘੱਟ ਤੋਂ ਘੱਟ 150 ਪੰਡਾਂ ਬਣਾ ਲੈਂਦੀਆਂ ਹਨ, ਜੋ ਤਮਿਲਨਾਡੂ ਦੇ ਕਰੂਰ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਨਦੀ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤਾਤ ਵਿੱਚ ਉੱਗਦੀ ਹੈ।

ਕਾਵੇਰੀ ਨਦੀ ਦੇ ਤਟ 'ਤੇ, ਕਰੂਰ ਦੇ ਮਨਵਾਸੀ ਪਿੰਡ ਦੀ ਇੱਕ ਬਸਤੀ, ਨਾਥਮੇੜੂ ਵਿੱਚ ਕੋਰਾਈ ਕੱਟਣ ਵਾਲ਼ੀਆਂ ਲਗਭਗ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ- ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਵਿਰਾਮ ਦੇ ਦਿਨ ਦੇ ਅੱਠ ਘੰਟੇ ਕੰਮ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਘਾਹ ਭਰੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਇਹਨੂੰ ਕੱਟਣ ਲਈ ਝੁਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਆਪਣੇ ਨੰਗੇ ਹੱਥਾਂ ਨਾਲ਼ ਉਹਨੂੰ ਝਾੜਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਗੱਠਰ ਬਣਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇੱਕੋ ਥਾਵੇਂ ਇਕੱਠਾ ਕਰੀ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਇਹਦੇ ਲਈ ਹੁਨਰ ਅਤੇ ਤਾਕਤ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਸਖ਼ਤ ਮਿਹਨਤ ਵਾਲ਼ਾ ਕੰਮ ਹੈ।

ਉਹ ਦੱਸਦੀਆਂ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤੇਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਕੋਰਾਈ ਵੱਢਣ ਦੇ ਕੰਮੀਂ ਲੱਗੀਆਂ ਹਨ। ''ਮੈਂ ਜਿਸ ਦਿਨ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਸੀ ਉਸੇ ਦਿਨ ਤੋਂ ਕੋਰਾਈ ਕਾਡੂ ('ਜੰਗਲ') ਮੇਰੀ ਦੁਨੀਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਮੈਂ 10 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਤਿੰਨ ਰੁਪਏ ਕਮਾਉਂਦੀ ਸਾਂ,'' 59 ਸਾਲਾ ਏ. ਸੌਭਾਗਿਅਮ ਕਹਿੰਦੀ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਆਮਦਨੀ ਹੁਣ ਪੰਜ ਮੈਂਬਰੀ ਪਰਿਵਾਰ ਦਾ ਢਿੱਡ ਭਰਦੀ ਹਨ।

ਐੱਮ. ਮੈਗੇਸਵਰੀ, ਉਮਰ 33 ਸਾਲ ਵਿਧਵਾ ਅਤੇ ਦੋ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਮਾਂ, ਚੇਤੇ ਕਰਦੀ ਹਨ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਿਤਾ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਗਾਵਾਂ ਚਾਰਨ ਅਤੇ ਕੋਰਾਈ ਵੱਢਣ ਭੇਜ ਦਿਆ ਕਰਦੇ ਸਨ। ''ਮੈਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਕਦੇ ਪੈਰ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਰੱਖਿਆ, ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹਨ। ''ਇਹ ਖੇਤ ਮੇਰਾ ਦੂਸਰਾ ਘਰ ਹੈ,'' 39 ਸਾਲਾ ਆਰ.ਸੈਲਵੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਦੀਆਂ ਪੈੜਾਂ (ਨਕਸ਼ੇਕਦਮ) 'ਤੇ ਚੱਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ''ਉਹ ਵੀ ਕੋਰਾਈ ਵੱਢਦੀ ਸਨ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਇਹ ਕੰਮ ਬੜੀ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ,'' ਉਹ ਦੱਸਦੀ ਹਨ।

ਤਮਿਲਨਾਡੂ ਦੇ ਪਿਛੜੇ ਵਰਗ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸੂਚੀਬੱਧ ਮੁਥੈਯਾਰ ਭਾਈਚਾਰੇ ਦੀਆਂ ਇਹ ਔਰਤਾਂ, ਤਿਰੂਚਿਰਾਪੱਲੀ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਅਮੂਰ ਦੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲ਼ੀ ਹਨ। ਨਾਥਮੇਡੂ ਤੋਂ 30 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੂਰ, ਮੁਸਿਰੀ ਤਾਲੁਕਾ ਦਾ ਇਹ ਪਿੰਡ ਕਾਵੇਰੀ ਦੇ ਕੰਢੇ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਪਰ ਅਮੂਰ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦੀ ਘਾਟ ਹੋ ਗਈ ਹੈ, ਜਿਹਦਾ ਮੁੱਖ ਕਾਰਨ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਹੋ ਰਹੀ ਰੇਤ ਮਾਈਨਿੰਗ ਹੈ।

''ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਕੋਰਾਈ ਉਦੋਂ ਉੱਗਦੀ ਹੈ ਜਦੋਂ (ਨਦੀ) ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਪਾਣੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ, ਕਿਉਂਕਿ ਨਦੀ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ, ਸਾਨੂੰ ਕੰਮ ਲਈ ਇੱਕ ਲੰਬਾ ਸਫ਼ਰ ਤੈਅ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ,'' ਮਾਗੇਸ਼ਵਰੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹਨ।

ਇਸਲਈ ਅਮੂਰ ਦੀਆਂ ਇਹ ਔਰਤਾਂ ਗੁਆਂਢੀ ਕਰੂਰ ਜਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਸਿੰਜੇ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਬੱਸ ਰਾਹੀਂ, ਕਦੇ-ਕਦੇ ਲਾਰੀ ਦੁਆਰਾ, ਆਪਣੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ਼ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਕੇ ਉੱਥੇ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਲਗਭਗ 300 ਰੁਪਏ ਕਮਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। 47 ਸਾਲਾ ਵੀਐੱਮ ਕਨਨ, ਜੋ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ, 42 ਸਾਲਾ ਅਕੰਡੀ ਦੇ ਨਾਲ਼ ਕੋਰਾਈ ਵੱਢਦੇ ਹਨ, ਇਸ ਵਿਡੰਬਨਾ ਨੂੰ ਇੰਜ ਬਿਆਨ ਕਰਦੇ ਹਨ: "ਕਾਵੇਰੀ ਦਾ ਪਾਣੀ ਦੂਸਰਿਆਂ ਲਈ ਕੱਢ ਲਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿ ਸਥਾਨਕ ਲੋਕ ਪਾਣੀ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।"

47 ਸਾਲਾ ਏ ਮਰਿਯਾਯੀ, ਜੋ 15 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਕੋਰਾਈ ਵੱਢਦੀ ਰਹੀ ਹਨ, ਕਹਿੰਦੀ ਹਨ ਕਿ ''ਉਦੋਂ ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ 100 ਪੰਡਾ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕਰ ਲਿਆ ਕਰਦੇ ਸਾਂ। ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਘੱਟੋਘੱਟ 150 ਪੰਡਾਂ ਇਕੱਠੀਆਂ ਕਰਕੇ 300 ਰੁਪਏ ਕਮਾਉਂਦੇ ਹਾਂ। ਮਜ਼ਦੂਰੀ ਪਹਿਲਾਂ ਬੜੀ ਘੱਟ ਹੋਇਆ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਇੱਕ ਪੰਡ ਦੇ ਸਿਰਫ਼ 60 ਪੈਸੇ।''

''1983 ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਪੰਡ ਦੀ ਕੀਮਤ 12.5 ਪੈਸੇ ਸੀ,'' ਕਨਨ ਚੇਤੇ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਜੋ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਕੋਰਾਈ ਕੱਟ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਦੋਂ ਉਹ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ 8 ਰੁਪਏ ਕਮਾਉਂਦੇ ਸਨ। ਕਰੀਬ 10 ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ, ਠੇਕੇਦਾਰਾਂ ਕੋਲ਼ ਕਈ ਵਾਰ ਅਪੀਲ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੇਟ ਵਧਾ ਕੇ ਪ੍ਰਤੀ ਪੰਡ 1 ਰੁਪਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ 2 ਰੁਪਏ ਪ੍ਰਤੀ ਪੰਡ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਉਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ।

ਠੇਕੇਦਾਰ, ਮਣੀ, ਜੋ ਅਮੂਰ ਦੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਨੂੰ ਕੰਮ 'ਤੇ ਰੱਖਦੇ ਹਨ, 1-1.5 ਏਕੜ ਜ਼ਮੀਨ ਪਟੇ 'ਤੇ ਲੈ ਕੇ ਵਪਾਰਕ ਰੂਪ ਨਾਲ਼ ਕੋਰਾਈ ਦੀ ਖੇਤੀ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਪਾਣੀ ਦਾ ਪੱਧਰ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਇੱਕ ਏਕੜ ਲਈ ਪ੍ਰਤੀ ਮਹੀਨਾ 12,000-15,000 ਰੁਪਏ ਕਿਰਾਇਆ ਦੇਣਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਦੱਸਦੇ ਹਨ। ''ਪਾਣੀ ਦਾ ਪੱਧਰ ਵੱਧ ਹੋਣ 'ਤੇ ਇਹ ਕਿਰਾਇਆ 3-4 ਗੁਣਾ ਵੱਧ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।'' ਉਹ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਇੱਕ ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ 5,000 ਰੁਪਏ ਹੈ-ਜੋ ਕਿ ਸ਼ਾਇਦ ਘੱਟ ਕਰਕੇ ਦੱਸੀ ਗਈ ਰਾਸ਼ੀ ਹੈ।

ਕੋਰਾਈ, ਸਾਈਪਰੇਸੀ ਜਾਤੀ ਦਾ ਇੱਕ ਤਰੀਕੇ ਦਾ ਘਾਹ ਹੈ; ਇਹ ਲਗਭਗ ਛੇ ਫੁੱਟ ਉੱਚਾਈ ਤੱਕ ਵੱਧਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪਾਈ (ਚਟਾਈ) ਅਤੇ ਹੋਰ ਉਤਪਾਦਾਂ ਦੇ ਨਿਰਮਾਣ ਕੇਂਦਰ ਮੁਸਿਰੀ ਵਿੱਚ ਕੋਰਾਈ ਚਟਾਈ-ਉਣਾਈ ਉਦਯੋਗ ਲਈ ਕਰੂਰ ਜਿਲ੍ਹੇ ਵਿੱਚ ਇਹਦੀ ਵਪਾਰਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਾਸ਼ਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ ।

ਇਹ ਉਦਯੋਗ ਖੇਤਾਂ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਾਲ਼ੇ ਮਜ਼ਦੂਰਾਂ ਦੀ ਕਿਰਤ 'ਤੇ ਚੱਲਦਾ ਹੈ। ਔਰਤਾਂ ਲਈ ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ 300 ਰੁਪਏ ਕਮਾਉਣਾ ਸੁਖਾਲ਼ਾ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਜੋ ਸਵੇਰੇ 6 ਵਜੇ ਤੋਂ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੰਦੀਅਂ ਹਨ, ਲੰਬੇ ਪੌਦਿਆਂ ਨੂੰ ਝੁੱਕ ਕੇ ਦਾਤੀ ਨਾਲ਼ ਵੱਢਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਹ ਮਾਨਸੂਨ ਦੇ ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਪੂਰਾ ਸਾਲ ਕੰਮ ਕਰਦੀਆਂ ਹਨ।

ਇਸ ਕੰਮ ਦੀ ਕਾਫ਼ੀ ਮੰਗ ਹੈ, 44 ਸਾਲ ਜਯੰਤੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹਨ। ''ਮੈਂ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਤੜਕੇ ਚਾਰ ਵਜੇ ਉੱਠਦੀ ਹਾਂ, ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਖਾਣਾ ਬਣਾਉਂਦੀ ਹਾਂ, ਕੰਮ 'ਤੇ ਜਾਣ ਲਈ ਭੱਜ ਕੇ ਬੱਸ ਫੜ੍ਹਦੀ ਹਾਂ। ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ ਵਿੱਚੋਂ ਬੱਸ ਦਾ ਕਿਰਾਇਆ ਦਿੰਦੀ ਹਾਂ, ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਖਾਣਾ ਅਤੇ ਹੋਰ ਖਰਚੇ ਕਰਦੀ ਹਾਂ।''

''ਪਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ਼ ਕੀ ਵਿਕਲਪ ਹੈ? ਇਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਉਪਲਬਧ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਕੰਮ ਹੈ,'' ਮਾਗੇਸ਼ਵਰੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਤੀ ਦੀ ਚਾਰ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦਿਲ ਦਾ ਦੌਰਾ ਪੈਣ ਨਾਲ਼ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ''ਮੇਰੇ ਦੋ ਬੇਟੇ ਹਨ, ਇੱਕ ਜਮਾਤ 9 ਵਿੱਚ ਅਤੇ ਦੂਸਰਾ ਜਮਾਤ 8 ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦਾ ਹੈ,'' ਉਹ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦੀ ਹਨ।

ਲਗਭਗ ਸਾਰੀਆਂ ਔਰਤਾਂ ਕੋਰਾਈ ਵੱਢਣ ਤੋਂ ਹੋਣ ਵਾਲ਼ੀ ਆਮਦਨੀ ਨਾਲ਼ ਆਪਣਾ ਘਰ ਚਲਾਉਂਦੀਆਂ ਹਨ। ''ਜੇਕਰ ਮੈਂ ਦੋ ਦਿਨ ਇਸ ਘਾਹ ਨੂੰ ਕੱਟਣ ਦਾ ਕੰਮ ਨਾ ਕਰਾਂ, ਤਾਂ ਘਰ 'ਤੇ ਖਾਣ ਲਈ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਬਚੇਗਾ,'' ਸੇਲਵੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹਨ, ਜੋ ਆਪਣੇ ਚਾਰ ਮੈਂਬਰੀ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਪਾਲ਼ਦੀ ਹਨ।

ਪਰ ਇਹ ਪੈਸਾ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ''ਮੇਰੀ ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਬੇਟੀ ਨਰਸ ਬਣਨ ਲਈ ਪੜ੍ਹ ਰਹੀ ਹੈ ਅਤੇ ਮੇਰਾ ਬੇਟਾ 11ਵੀਂ ਜਮਾਤ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਕਿ ਮੈਂ ਉਹਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਲਈ ਪੈਸੇ ਕਿਵੇਂ ਇਕੱਠੇ ਕਰੂੰਗਾ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਬੇਟੀ ਦੀ ਫੀਸ ਲਈ ਕਰਜ਼ਾ ਲੈ ਚੁੱਕੀ ਹਾਂ,'' ਮਰਿਯਾਯੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹਨ।

ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਦੈਨਿਕ ਆਮਦਨੀ ਜਦੋਂ ਵੱਧ ਕੇ 300 ਰੁਪਏ ਹੋ ਗਈ ਤਾਂ ਉਸ ਨਾਲ਼ ਕੋਈ ਬਹੁਤਾ ਫ਼ਰਕ ਨਹੀਂ ਪਿਆ। ''ਪਹਿਲਾਂ ਜਦੋਂ, ਅਸੀਂ 200 ਰੁਪਏ ਘਰ ਲੈ ਜਾਂਦੇ ਸਾਂ ਤਾਂ ਉਸ ਵਿੱਚ ਸਾਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਸਬਜ਼ੀਆਂ ਮਿਲ਼ ਜਾਂਦੀਆਂ ਸਨ। ਪਰ ਹੁਣ 300 ਰੁਪਏ ਵੀ ਕਾਫ਼ੀ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦੇ,'' ਸੋਭਾਗਿਅਮ ਕਹਿੰਦੀ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪੰਜ ਮੈਂਬਰੀ ਪਰਿਵਾਰ ਵਿੱਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਾਂ, ਪਤੀ, ਪੁੱਤਰ ਅਤੇ ਨੂੰਹ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ''ਮੇਰੀ ਆਮਦਨੀ ਨਾਲ਼ ਹੀ ਸਾਰਿਆਂ ਦਾ ਖ਼ਰਚਾ ਚੱਲਦਾ ਹੈ।''

ਇੱਥੋਂ ਦੇ ਬਹੁਤੇਰੇ ਪਰਿਵਾਰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ਼ ਔਰਤਾਂ ਦੀ ਆਮਦਨੀ 'ਤੇ ਹੀ ਨਿਰਭਰ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਪੁਰਸ਼ ਸ਼ਰਾਬ ਪੀਂਦੇ ਹਨ। ''ਮੇਰਾ ਬੇਟਾ ਇੱਕ ਰਾਜਮਿਸਤਰੀ ਹੈ। ਉਹ ਚੰਗੀ ਕਮਾਈ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਦਿਨ ਵਿੱਚ ਕਰੀਬ 1000 ਰੁਪਏ ਕਮਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ,'' ਸੋਭਾਗਿਅਮ ਦੱਸਦੀ ਹਨ। ''ਪਰ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪਤਨੀ ਨੂੰ ਪੰਜ ਪੈਸੇ ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦਾ ਅਤੇ ਸਾਰਾ ਪੈਸਾ ਸ਼ਰਾਬ 'ਤੇ ਖਰਚ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਉਹਦੀ ਪਤਨੀ ਉਹਨੂੰ ਪੁੱਛਦੀ ਹੈ ਤਾਂ ਅੱਗਿਓਂ ਉਹ ਉਹਨੂੰ ਕੁੱਟਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਪਤੀ ਕਾਫ਼ੀ ਬੁੱਢੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੋਈ ਵੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਦੇ ਅਸਮਰੱਥ ਹਨ।

ਇਹ ਔਖਾ ਜੀਵਨ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਸਿਹਤ 'ਤੇ ਬੁਰਾ ਅਸਰ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ''ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਪੂਰਾ ਦਿਨ ਝੁੱਕ ਕੇ ਵਾਢੀ ਕਰਦੀ ਹਾਂ, ਇਸਲਈ ਮੇਰੀ ਹਿੱਕ ਵਿੱਚ ਕਾਫ਼ੀ ਦਰਦ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ,'' ਜਯੰਥੀ ਦੱਸਦੀ ਹਨ। ''ਮੈਂ ਹਰ ਹਫ਼ਤੇ ਹਸਪਤਾਲ ਜਾਂਦੀ ਹਾਂ ਅਤੇ 500-1000 ਰੁਪਏ ਦਵਾਈਆਂ 'ਤੇ ਖਰਚ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।''

''ਮੈਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਇਹ ਕੰਮ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੀ,'' ਦੁਖੀ ਮਰਿਯਾਯੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹਨ। ਉਹ ਕੋਰਾਈ ਦੀ ਵਾਢੀ ਬੰਦ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਨ। ''ਮੇਰੇ ਮੋਢੇ, ਚੂਲ਼ੇ, ਛਾਤੀ, ਹੱਥਾਂ ਅਤੇ ਲੱਤਾਂ ਵਿੱਚ ਦਰਦ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਮੇਰੇ ਹੱਥ ਅਤੇ ਪੈਰ ਪੌਦਿਆਂ ਦੇ ਨੁਕੀਲੇ ਕੰਢਿਆਂ ਨਾਲ਼ ਛਿੱਲੇ ਹੀ ਜਾਂਦਾ ਹਨ। ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹੋ ਕਿ ਧੁੱਪ 'ਚ ਕੰਮ ਕਰਨਾ ਕਿੰਨਾ ਔਖਾ ਹੈ?''

ਅਰਪਨਾ ਕਾਰਥੀਕੇਯਨ ਦੇ ਟੈਕਸਟ ਇਨਪੁਟ ਦੇ ਨਾਲ਼।

ਤਰਜਮਾ: ਕਮਲਜੀਤ ਕੌਰ