ಕುಮೋರ್ತುಲಿಗೊಂದು ಪಯಣ

1905 ರಲ್ಲಿ ಬಂಗಾಳದ ವಿಭಜನೆ ನಡೆಯುವ ಮೊದಲು ಮತ್ತು ವಿಭಜನೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಅತ್ಯಂತ ನುರಿತ ಕುಶಲಕರ್ಮಿಗಳು ಢಾಕಾ, ಬಿಕ್ರೊಂಪೂರ, ಪೊರೀತ್‌ಪೂರ್‌ನಿಂದ ಬದುಕು ಕಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳಲು ಕುಮೋರ್ತುಲಿಯ ದಾರಿ ಹಿಡಿದರು. ಭಾರತಕ್ಕೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಬಂದು ಜಮೀನ್ದಾರಿ ಪದ್ಧತಿ ಅವನತಿಯಾದ ನಂತರ, ಶರ್ಬೋಜೊನಿನ್ ಅಥವಾ ಸಮುದಾಯ ಪೂಜಾ ಪದ್ಧತಿ ಜನಪ್ರಿಯವಾಯಿತು. ಮಾತೆ ದುರ್ಗೆಯನ್ನು ಇಕ್ಕಟ್ಟಾದ ಠಾಕುರ್‌ದಲಾನ್‌ಗಳಿಂದ ರಸ್ತೆಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಕಲಾದ ವಿಶಾಲವಾದ ಪೆಂಡಾಲ್‌ಗಳಿಗೆ ತಂದು ಪೂಜಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದರು. ದೇವಿ ಮತ್ತು ಇತರ ದೇವರ ವಿಗ್ರಹಗಳಿಗೆ ವಿಸ್ತಾರವಾದ ಮತ್ತು ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಹಿಂಪರದೆಗಳನ್ನು ಹಾಕಿ ಅಲಂಕರಿಸಲಾಯಿತು.

ದುರ್ಗಾ ಪೂಜೆ ಪಶ್ಚಿಮ ಬಂಗಾಳದ ಅತ್ಯಂತ ದೊಡ್ಡ ಹಬ್ಬ. ಈ ಹಬ್ಬ ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಸೆಪ್ಟೆಂಬರ್ ಕೊನೆ - ಅಕ್ಟೋಬರ್ ಆರಂಭದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಮಹಾಲಯದಿಂದ (ಮೊಹಲೊಯ) ಶುರುವಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ದಿನದಂದು ಸಾವಿರಾರು ಜನರು ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಪೂರ್ವಜರಿಗೆ ಸ್ಥಳೀಯರು ಹೂಗ್ಲಿ ಎಂದು ಕರೆಯುವ ಗಂಗಾ ತೀರದಲ್ಲಿ ತರ್ಪಣ ಬಿಟ್ಟು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಚೋತುರ್ಥಿ (ಚತುರ್ಥಿ), ಪೊಂಚಮಿ (ಪಂಚಮಿ) ಅಥವಾ ಷೊಷ್ಠಿಯ (ಷಷ್ಠಿ) ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮೂರ್ತಿಯನ್ನು ಪ್ರತಿಷ್ಠಾಪನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಮೊಹಾಸಪ್ತೊಮಿ (ಮಹಾಸಪ್ತಮಿ), ಮೊಹಾಅಷ್ಟೊಮಿ (ಮಹಾಅಷ್ಟಮಿ), ಮೊಹಾನಬೊಮಿ (ಮಹಾನವಮಿ) - ಈ ಮೂರು ದಿನಗಳ ಕಾಲ ಮುಖ್ಯ ಪೂಜೆ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಪೂಜಾ ವಿಧಾನಗಳು ತುಂಬಾ ದೀರ್ಘವಾಗಿರುತ್ತವೆ. ಮೂರು ದಿನಗಳ ನಂತರ ದಶೊಮಿಯಂದು (ದಶಮಿ - ಕೊನೆಯ ದಿನ) ಕೋಲ್ಕತ್ತಾದ ಜನತೆ ಬಾಬುಘಾಟ್ ಮತ್ತು ಹೂಗ್ಲಿ ಮೊದಲಾದ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ವಿಗ್ರಹಗಳನ್ನು ನೀರಿನಲ್ಲಿ ವಿಸರ್ಜನೆ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ದೇವಿಗೆ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ವಿದಾಯವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ಕುಮೋರ್ತುಲಿಯಲ್ಲಿರುವ ತಮ್ಮ ವರ್ಕ್‌ಶಾಪ್‌ನಲ್ಲಿ ವಿಗ್ರಹಕ್ಕೆ ಅಂತಿಮ ಸ್ಪರ್ಶವನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾ ಕಾರ್ತಿಕ್ ಅವರು ತಾವು ಮತ್ತು ತಮ್ಮ ಜೊತೆಗಿರುವ ಕೆಲಸಗಾರರೇ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನೂ ತಯಾರಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ಅವರು ಖೋರಿ ಮಠಿಯನ್ನು (ಸಮುದ್ರದ ನೊರೆಯಿಂದ ತಯಾರಿಸಿದ ವಿಶೇಷವಾದ ಮಣ್ಣು) ರಾಸಾಯನಿಕ ಬಣ್ಣಗಳೊಂದಿಗೆ ಮತ್ತು ಖಾಯ್‌-ಬಿಚಿ ಅಥವಾ ಹುಣಸೆ ಬೀಜಗಳಿಂದ ತಯಾರಿಸಿದ ಅಂಟುಗಳೊಂದಿಗೆ ಬೆರೆಸಿ ಬಣ್ಣಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹುಣಸೆ ಬೀಜದ ಪುಡಿ ದೀರ್ಘಕಾಲದವರೆಗೆ ಬಣ್ಣವು ವಿಗ್ರಹದ ಮೇಲೆ ಇರುವಂತೆ ಕಾಪಾಡುತ್ತದೆ.

ಕೆಲ ಸಮಯದ ನಂತರ ವಿಗ್ರಹಗಳು ಸಿದ್ಧವಾಗುತ್ತವೆ. ಅಲಂಕರಿಸಿಕೊಂಡು ತಮ್ಮ ನಗರ ಸಂಚಾರವನ್ನು ಆರಂಭಿಸುತ್ತವೆ. ಕುಮೋರ್ತುಲಿಯ ಮಬ್ಬು ಬೆಳಕಿನ ಸ್ಟುಡಿಯೋಗಳು ತಾವು ರೂಪ ನೀಡಿದ ಕಲಾಕೃತಿಗಳಿಗೆ ವಿದಾಯ ಹೇಳುತ್ತವೆ. ಈ ಕಲಾಕೃತಿಗಳು ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾದ ಬೆಳಕಿರುವ ಕೋಲ್ಕತ್ತಾದ ಪೆಂಡಾಲ್‌ಗಳಲ್ಲಿ ವಿರಾಜಮಾನವಾಗುತ್ತವೆ.