‘বাজেট? সিটো বস্তুৰ লগত মোৰ কি কাম?’

ক’ভিড-১৯ মহামাৰীৰ সময়ত হাৰিয়াণাৰ পৰা উত্তৰ প্ৰদেশৰ মহাৰাজাগঞ্জলৈ কিদৰে যাত্ৰা কৰি নিজৰ ঘৰ পাইছিলহি সেই কথা সুনীতা নিশাধে সোঁৱৰণ কৰে৷

হঠাতে ঘোষণা কৰা দেশজুৰি লকডাউনে যি লক্ষাধিক প্ৰব্ৰজিত শ্ৰমিকসকলৰ অৱস্থা দুৰ্দশালৈ পৰিৱৰ্তিত কৰিছিল তাৰে ভিতৰত সুনীতাও আছিল অন্যতম৷ সেয়েহে কেন্দ্ৰীয় বাজেটেই হওক বা আন যিকোনো নতুন চৰকাৰী আঁচনিৰ ঘোষণাই সুনীতাৰ মনত উত্সুকতাৰ সৃষ্টি নকৰাটো কোনো আচৰিত হ’বলগীয়া বিষয় নহয়৷

‘‘আপুনি মোক বাজেটৰ বিষয়ে সুধিছে৷ তাৰ পৰিৱৰ্তে আপুনি চৰকাৰক সোধক, কিয় তেওঁলোকে কৰোনাৰ [ক’ভিড-১৯ মহামাৰী] সময়ত আমাক ঘৰলৈ পঠিওৱাৰ বাবে ধন ব্যয় নকৰিলে’’, সাংবাদিকক সুনীতাই আক্ষেপেৰে সোধে৷

এতিয়া এই ৩৫ বৰ্ষীয়া সুনীতাই পুনৰ হাৰিয়ানালৈ উভতি গৈ ৰোহটকৰ লাধোত গাঁৱত প্লাষ্টিকৰ আৱৰ্জনা একত্ৰিত কৰা কামত ব্যস্ত হৈ পৰিছে৷ ‘‘ মজবুৰ হুঁ [মই অসহায়]৷ সেয়ে মই ইয়ালৈ পুনৰ উভতি আহিবলগীয়া হৈছে৷’’

সুগন্ধিৰ কেনবোৰ ৰিচাইক্লিঙৰ বাবে ফুটাই তেওঁ পুনৰ কয়, ‘‘মেৰে পাছ বড়া মোবাইল নহী হে, চোটা মোবাইল হে [মোৰ ডাঙৰ মোবাইল নাই, সৰু মোবাইল হে আছে]৷ মই কেনেকৈ জানিম বাজেট কি?’’ বৰ্ধিত ডিজিটেলকৰণ আৰু চৰকাৰী আঁচনিসমূহৰ তাৎক্ষণিক ব্যৱহাৰৰ বাবে এটা স্মাৰ্টফোন আৰু ইণ্টাৰনেট সংযোগৰ আৱশ্যক৷ কিন্তু ভাৰতৰ বহু গাঁৱত এই সুবিধাৰ ব্যৱহাৰ এতিয়াও সুদূৰ পৰাহত৷

নিকটৱৰ্তী গাঁও ভাইয়াপুৰৰ ৪৫ বৰ্ষীয়া কৌশল্যা দেৱী এগৰাকী ম’হপালক আৰু তেওঁৰ বাবেও এই কেন্দ্ৰীয় বাজেট এক অপ্ৰাসংগিক বিষয়৷

‘‘বাজেট? উ চছে ক্যা লেনা - দেনা? [বাজেটক লৈ মই কি কৰিম?] মই ম’হ চৰাও আৰু গোবৰশুঁথি প্ৰস্তুত কৰো৷ জয় ৰামজী কি! ’ এইদৰে কৈ তেওঁ আমাৰ কথা-বতৰাৰ মোখনি মাৰে৷

গাখীৰৰ চৰকাৰী মূল্য কম হোৱাক লৈ কৌশল্যা দেৱী উদ্বিগ্ন৷ গধূৰ পাত্ৰ দুটাৰ এটা দাঙি তেওঁ ম’হৰ গোবৰ সংগ্ৰহ কৰে৷ ‘‘মই দুয়োটাই দাঙিব পাৰিম, কেৱল গাখীৰৰ ভাল মূল্য পাব লাগে’’, তেওঁ এইদৰে মিচিকিয়াই কৌতুক কৰে৷

‘‘যদি চৰকাৰে গাখীৰৰেই উচিত মূল্য দিব নোৱাৰে, তেন্তে অন্যান্য আঁচনিসমূহে আমাক কেনেদৰে উপকৃত কৰিব?’’ কৌশল্যাই প্ৰশ্ন কৰে৷

অনুবাদ: মনোৰঞ্জন মজুমদাৰ