চাৰুবালাৰ হাতত থকা ৰঙীন ৰুমালখন কেতিয়াবা বিজুলীৰ দৰে চমকি উঠে। ঝুমুৰৰ তালে তালে চাৰুবালাৰ ৰঙা-নীলা বৰণৰ ঘাগৰা ঘুৰিছে। সুৰকাৰসকলৰ বাদ্যযন্ত্ৰাদি লৈ সমস্বৰত গীত-বাদ্য আৰম্ভ কৰিছে।
ডেকা-বুঢ়া মিলি ৮০-৯০ জনমান দৰ্শকে জুম বান্ধি পশ্চিমবংগৰ আৰ্ছা তালুকৰ সেনাবানা গাঁৱত তেওঁলোকৰ নৃত্য-গীত উপভোগ কৰিছে। ৬৫ বছৰ বয়সৰ চাৰুবালাৰ নাচৰ চেও গাভৰু ছোৱালীৰ দৰেই খৰ।
নাচনীয়ে পিন্ধা জুনুকাৰ শব্দৰ পৰাই ‘ঝুমুৰ’ শব্দটো আহিছে বুলি কোৱা হয়। পশ্চিমবংগৰ দক্ষিণ-পশ্চিমাঞ্চল আৰু গাতে লাগি থকা ঝাৰখণ্ডত দাঁতিকাষৰীয়া (আন এক শৈলী অসমত জনপ্ৰিয়) অঞ্চলত এই নৃত্যশৈলী জনপ্ৰিয়। ঝুমুৰ গীত ৰচনা কৰা প্ৰায়ভাগ গীতিকাৰ অৱহেলিত জনজাতিৰ লোক আৰু তেওঁলোকৰ গীতত সাধাৰণতে সামাজিক সমস্যা, খৰাং, বানপানী, ৰাজনীতি আৰু সামাজিক ব্যাধি আদিৰ কথা প্ৰতিফলিত হয়। কৃষ্ণ আৰু ৰাধাৰ মাজৰ প্ৰেম আৰু বিৰহৰ কথাও ঝুমুৰ গীতত সঘনে পোৱা যায়।
চাৰুবালাৰ নিজৰ জীৱনৰ কথাও এই গীতে কয়। তাই এসময়ত পশ্চিমবংগৰ পুৰুলিয়া জিলাৰ ২ নং পুৰুলিয়া তালুকৰ বেলমা গাঁও নিবাসী আছিল। চাৰুবালাৰ পিতৃ মোহন কালিন্দীৰ পৰিয়ালটো কালিন্দী সম্প্ৰদায়ৰ। কৃষি শ্ৰমিক আৰু নিৰ্মাণখণ্ডৰ শ্ৰমিক হিচাপে কাম কৰি জীৱন নিৰ্বাহ কৰা সম্প্ৰদায়টোক কিছুমান ৰাজ্যত অনুসূচীত জাতি হিচাপে সূচীবদ্ধ কৰা হৈছে। চাৰুবালাৰ ১৬ কি ১৭ বছৰ নৌহওঁতেই ওচৰৰে ডুমডুমি গাঁৱৰ শংকৰ কালিন্দীলৈ বিয়া হৈ যায়।
তেতিয়া শংকৰৰ বয়স ২০ বছৰ। শংকৰেও হাতত যি কামকে পাইছিল তাকেই কৰি জীৱন নিৰ্বাহ কৰিছিল। সি তাইৰ ওপৰত শাৰিৰীক অত্যাচাৰ চলাইছিল। আতিশায্য ইমানেই চলিল যে তাই দেউতাকৰ ঘৰলৈ উভতি আহে। কিন্তু পিতৃয়ে তাইৰ পেট পুহিব নোৱাৰিম বুলি কৈ তাইক ৰাখিবলৈ অমান্তি হ’ল। এনেকৈয়ে চাৰুবালা গৃহহাৰা হৈ ৰাস্তাতে কিছুদিন জীৱন কটালে।
তেনে সময়তে তাই শ্ৰৱণ কালিন্দী (কেতিয়া লগ পাইছিল দুয়োজনৰে মনত নাই) ক লগ পায়। ঝুমুৰ শিল্পী শ্ৰৱণে তাইক আশ্ৰয় দিলে। একেখন গাঁৱৰে আন এগৰাকী নাচনি বিমলা চৰ্দাৰৰ সৈতে তাইক নাচনিৰ দীক্ষা দিলে। সময় বাগৰিল, ৭৫ বৰ্ষীয় শ্ৰৱণ এতিয়া চাৰুবালাৰ ৰসিকা, তাইৰ মেনেজাৰ। তাইৰ কাম-কাজ আদিৰ পৰিচালনা এতিয়া শ্ৰৱণে কৰে। অনান্য নৃত্য-গীত যেনে বাউল, ভাদু, ছৌ, কৰম কীৰ্তন, টুছু, কীৰ্তন আদি বিভিন্ন মণ্ডলী লগত শ্ৰৱণৰ ভাল যোগাযোগ আছে। মাজে-সময়ে তেওঁ কৃষি শ্ৰমিক হিচাপেও কাম কৰে।
ৰসিকাসকলক কবিতা আৰু সংগীতৰ সাধক বুলি জনা যায়। নাচনীয়ে সাধাৰণতে যুগ্ম জীৱন কটায়, প্ৰায়ে শোষণৰ বলি হয়। অইন ৰসিকাৰ দৰে শ্ৰৱণো বিবাহিত। তেওঁৰ পত্নী সৰলা, পুত্ৰ-কন্যা, বোৱাৰী আৰু নাতি-পুতিৰে ডাঙৰ সংসাৰ এখন আছে। চাৰুবালা আৰু শ্ৰৱণৰ এজনী কন্য়া সন্তান আছে। ২৪ বৰ্ষীয় কমলাৰ বিয়া হৈছে, তাই উত্তৰ প্ৰদেশত থাকে।
ইমান ডাঙৰ পৰিয়ালৰ কাৰণে উপাৰ্জনে জুৰিবলৈ চাৰুবালাই সেই বয়সতো নাচিবলৈ এৰা নাই। কিন্তু এয়া কৰি তাই শ্ৰৱণৰ পত্নিৰ মৰ্যাদা পোৱা নাই। সৰলাইও তাইক মানি লোৱা নাই।
ৰাজ্য চৰকাৰে পতা অনুষ্ঠানবোৰত চাৰুবালাই ১০০০ টকা পায়। এটা দৰ্শনী একৰ পৰা ডেৰ ঘণ্টা পৰ্যন্ত চলে। চাৰুবালাই এই বয়সতো মাহত দুই-এটা দৰ্শনীত নাচে। ৰাজ্য চৰকাৰৰ সাংস্কৃতিক পৰিক্ৰমা মন্ত্ৰালয়ৰ পৰা চাৰুবালাই লোককলাৰ বাবদ মাহে ১০০০ টকাৰ বৃত্তি পায়।
অক্টোবৰৰ পৰা মে’লৈ ঝুমুৰ নাচৰ সময়। সেইখিনি সময়তে ক্লাব নাইবা পূজা সমিতিয়ে ব্যক্তিগত দৰ্শনীৰ বাবে মাতে। তেনে অনুষ্ঠান গোটেই ৰাতি চলে। তাতে নাচনীয়ে অতিকমেও পাঁচ ঘণ্টা নাচিব-গাব লাগে। ইয়াৰ বাবে গোটেই মণ্ডলীটোৱে পোৱা মুঠ ৬ৰ পৰা ৮ হাজাৰ টকা ভগায় লয়। বাদ্যত সমবেত কৰাসকলে ঢোল-মাদল, ধামচা, মাৰাকাচ্ আৰু চেহনাই বজায়।
চাৰুবালাই এই কামেই তাইৰ কপালত লিখা আছে বুলি মানি লৈছে। ‘আৰু কিনো কৰিব পাৰিম? বিধাতাই যদি নাচনি হোৱাটোৱে কপালত লিখিছে, তেন্তে সেয়া মচি দিবলৈ মইনো কোন? এই পেছা এৰিলে মই খাম কি? ’ এটা নিৰস হাঁহিৰে তাই কথাখিনি ক’লে।
এই চিত্ৰ-প্ৰতিবেদনৰ আন এক সংস্কৰণ ২০১৮ৰ ২৫ অক্টোবৰত চহাপেডিয়াত প্ৰকাশ পাইছে।