ಆದಿವಾಸಿಯೊಬ್ಬರ ಹಳ್ಳಿಯ ಹಂಬಲ

ನನಗೆ ಸಾಯುವುದು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ

ಬೂಟಿನಗಲದ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸುವುದರಲ್ಲಿ
ಬೆಟ್ಟಗಳು ಕರಗಿದವು
ಹೊಳೆ, ಹಳ್ಳಗಳು ಬತ್ತಿದವು
ಹಳ್ಳಿಗಳು ಕಾಡಿನ ಮೇಲೆ ದಾಳಿಯೆಸಗಿದವು
ಕಾಡಿನ ಗರ್ಜನೆ, ಸಂಭ್ರಮ ಇಲ್ಲವಾದವು
ಈಗ ನನ್ನೊಳಗೆ
ಕೊಳಲನೂದಲು ಬೇಕಿರುವಷ್ಟು ಗಾಳಿಗೂ ತತ್ವಾರ
ಒಂದು ದಿನ ಈ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿಸಲೆಂದು
ಹಳ್ಳಿ ಬಿಟ್ಟು ನಗರಕ್ಕೆ ನಡೆದೆವು

ಯಾವುದೋ ದೇಶದ
ಯಾವುದೋ ಹುಚ್ಚು ನಗರದಲ್ಲಿ ತಂಗಿದೆವು
ಅಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಕೇಳುವವರಿಲ್ಲ
ನಾವಲ್ಲಿ ಬೇರು ಬಿಟ್ಟೆವು
ಕೆಳ ಜಾತಿಯ ಜನರು ನಾವು
ನಗರದ ಜನರು ಒಂದಿಂಚೂ ಜಾಗ ನೀಡಲಿಲ್ಲ ನಮಗೆ
ಹೆಜ್ಜೆ ಊರುವಷ್ಟು ಸಹ.

ನಾವು ಪ್ಲಾಸ್ಟಿಕ್‌ ಗೋಡೆಗಳೊಳಗೆ
ಚಳಿಗೆ ನಡುಗುತ್ತಾ,
ಸೆಕೆಗೆ ಬೆವರುತ್ತಾ,
ಮಳೆಗೆ ನೆನೆಯುತ್ತಾ ಬದುಕಿದೆವು.
ನಾವು ಕಟ್ಟಿದ ಬಂಗಲೆಗಳಲ್ಲಿ
ನಮಗೆ ಆಶ್ರಯ ಸಿಗುವುದಿಲ್ಲ.

ನಮ್ಮ ಶ್ರಮವನ್ನು ಮಾರಿದೆವು
ಅಡ್ಡ ರಸ್ತೆಗಳ ಹರಾಜಿನಲ್ಲಿ.
ಜಾನುವಾರುಗಳಂತೆ ಮಾರಾಟವಾದೆವು
ಅತ್ಯಲ್ಪ ಮೊತ್ತಕ್ಕೆ ನಾವು.

ಚೇಳಿನಂತೆ ಕುಟುಕತ್ತದೆ
ಬೆನ್ನ ಹಿಂದಿನ
ಮಾಮಾ ಮತ್ತು ಲಂಗೋಟಿಯಾ
ಎನ್ನುವ ಮೂದಲಿಕೆಗಳು
ವಿಷದಂತೆ ತಲೆಗೇರುತ್ತಾ.

ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಅನ್ನಿಸುತ್ತದೆ
ಈ ನರಕದಂತಹ ನಗರ ಬಿಟ್ಟು
ಈ ಅವಮಾನಗಳಿಂದ ದೂರ ಸಾಗಿ
ಹಳ್ಳಿಯ ಮಡಿಲಿನಲ್ಲಿ
ತಲೆಯಿಟ್ಟು ಮಲಗೋಣವೆಂದು
ಆದರೆ…
ಅಲ್ಲಿ, ಹಳ್ಳಿಯಲ್ಲಿ
ಹಸಿವೆನ್ನುವ ಹಾವು
ಹೆಡೆಯೆತ್ತಿ ನಿಂತಿರುತ್ತದೆ
ಇಡಿಯಾಗಿ ನುಂಗಲೆಂದು
ಮತ್ತು…
ನನಗೆ ಸಾಯುವುದು ಇಷ್ಟವಿಲ್ಲ…