வயநாட்டு நீர், மண், கரை மற்றும் சடலங்கள்

நான்காம் நாள் நான் சென்றடைந்தேன். நான் சென்றபோது பிற்பகல் ஆகியிருந்தது.

சென்னையிலிருந்து வயநாடுக்கு சென்றபோது, தன்னார்வலர்கள் இயங்கும் பகுதிகளை கடந்து சென்றேன். பேருந்துகள் இல்லை. தெரியாதவர்களிடம் ‘லிஃப்ட்’ கேட்டு சென்றேன்.

அவசர ஊர்திகள் வந்து சென்று கொண்டிருந்த அந்த இடம் ஒரு போர்ச்சூழலை போல இருந்தது. கனரக கருவிகளின் உதவியில் மக்கள் மும்முரமாக சடலங்களை தேடிக் கொண்டிருந்தனர். சூரல்மலா, அட்டமலா மற்றும் முண்டக்கை டவுன்கள் முற்றிலும் அழிந்திருந்தன. வசிப்பிடம் என எதுவும் இல்லை. வசித்தவர்களின் வாழ்க்கைகள் சுக்குநூறாகி இருந்தது. உற்றாரின் சடலங்களை அவர்களால் அடையாளம் காணக் கூட முடியவில்லை.

ஆற்றங்கரைகளில் இடிபாடுகளும் சடலங்களும் குவிந்திருந்தது. உயிர் காக்கும் வீரர்களும் சடலங்களை தேடும் குடும்பங்களும் ஆற்றங்கரைகளினூடாக செல்கையில் புதையாமல் இருக்கும் பொருட்டு குச்சிகளை பயன்படுத்தி சென்றனர். என் கால் மண்ணுக்குள் சிக்கியது. சடலங்களை அடையாளம் காண முடியவில்லை. உடலின் அங்கங்கள்தான் சிதறிக் கிடந்தன. எனக்கு இயற்கையுடன் ஆழமான பிணைப்பு உண்டு. ஆனால் இந்த அனுபவம் பயங்கரமாக இருந்தது.

மொழி வித்தியாசத்தால், பேரழிவுக்கு வெறும் சாட்சியாக மட்டும்தான் நான் இருக்க முடிந்தது. அவர்களை தொந்தரவு செய்யாமல் இருக்க ஒதுங்கிக் கொண்டேன். முன்பே வர நினைத்த எனக்கு உடம்பு முடியாமல் போய்விட்டது.

கிட்டத்தட்ட மூன்று கிலோமீட்டர், ஓடும் நீரை பின்தொடர்ந்து நடந்தேன். வீடுகள் புதைந்து கிடந்தன. பல அடையாளமே தெரியவில்லை. பார்க்கும் இடமெங்கும் தன்னார்வலர்கள் சடலங்களை தேடிக் கொண்டிருந்தனர். ராணுவமும் தேடுதல் பணியில் இருந்தது. இரண்டு நாட்கள் தங்கியிருந்தேன். அச்சமயத்தில் எந்த சடலுமும் கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை. ஆனாலும் தேடல் தொடர்ந்தது. அனைவரும் ஒன்றாக,  தளராமல் பணி செய்து கொண்டிருந்தனர். தேநீர், உணவு போன்றவற்றை பகிர்ந்து கொண்டனர். ஒற்றுமை உணர்வு எனக்கு ஆச்சரியம் அளித்தது.

அங்கு வசிப்பவர்கள் சிலரிடம் பேசுகையில், இதே போன்ற சம்பவம் ஆகஸ்ட் 8, 2019 அன்று புதுமலா அருகே நடந்ததாகவும் அதில் 40 பேர் இறந்ததாகவும் கூறினர். மேலும் 2021-ல் கிட்டத்தட்ட 17 பேர் இறந்தனர். இது மூன்றாவது முறை. கிட்டத்தட்ட 430 பேர் உயிரிழந்திரப்பதாகவும் 150 பேர் காணவில்லை என்றும் சொல்லப்படுகிறது.

நான் கிளம்பிய நாள் அன்று, எட்டு சடலங்கள் புதுமலா அருகே புதைக்கப்படுவதாக சொன்னார்கள். எல்லா மதங்களையும் சேர்ந்த தன்னார்வலர்கள் அங்கு இருந்தனர். எல்லா சடங்குகளும் நடந்தது. எட்டு சடலங்களையும் எவருக்கும் தெரியவில்லை. ஆனால் அனைவரும் பிரார்த்தனை செய்து அடக்கம் செய்தனர்.

அழுகுரல் கேட்கவில்லை. மழை தொடர்ந்து பெய்து கொண்டிருந்தது.

ஏன் இத்தகைய துயர சம்பவங்கள் இங்கு தொடர்ந்து நடக்கின்றன? மொத்த பகுதியும் மண்ணும் பாறையும் கலந்த கலவை போல் காட்சியளித்தது. அத்தகைய திடமின்மையும் காரணமாக இருக்கலாம். புகைப்படங்கள் எடுக்கும்போது இந்த கலவையைத் தவிர வேறு எதையும் பார்க்கவில்லை. ஒரு மலையோ பாறையோ முழுமையாக தென்படவில்லை.

தொடர் மழை என்பது இப்பகுதியில் எதிர்பாராத விஷயம். அதிகாலை ஒரு மணி முதல் ஐந்து மணி வரை பெய்த மழையால், நிலையற்ற தரை உள்வாங்கிவிட்டது. மூன்று நிலச்சரிவுகள் இரவில் நேர்ந்தன. நான் பார்த்த ஒவ்வொரு கட்டடமும் பள்ளியும் இதை எனக்கு நினைவூட்டியது. தன்னார்வலர்களுடன் பேசுகையில், அவர்கள் அங்கேயே சிக்கிக் கொண்டு விட்டதாக உணர்ந்தேன். தேடுதலில் இருப்பவர்களும் தொலைந்து போனதை போல் தெரிந்தார்கள். அங்கு வாழ்பவர்கள், மீள்வதற்கான வாய்ப்பில்லை.

தமிழில் : ராஜசங்கீதன்