ଅତୀତ, ବର୍ତ୍ତମାନ ଓ ପୈଗମ୍ବରଙ୍କ ପୁନଃସ୍ଥାପନା

ଶୁଣ, ମୁଁ ଏଠି , ଏବେ ବି ବଞ୍ଚିଛି

ହେ, ମସଜିଦ ଓ ମନ୍ଦିର ନିର୍ମାଣକାରୀ!
ହେ, ରାଷ୍ଟ୍ର ଓ ଭାଷାର ନେତା!
ଶୁଣ, କାରଣ ମୁଁ ଏବେ ବି ବଞ୍ଚିଛି।

ହୋ ମୁକୁଟ ପିନ୍ଧୁଥିବା ମଣିଷମାନେ, ଭାରସାମ୍ୟ ରକ୍ଷାକାରୀମାନେ,
ତୁମେମାନେ ଭୁଲି ଯାଇଛ ନ୍ୟାୟ ଓ ସଂରକ୍ଷଣର ଅର୍ଥ।
ତୁମେ ଲେଖ ଟଙ୍କା ଉପରେ ସଂଖ୍ୟା,
କିନ୍ତୁ ଭୁଲିଯାଇଛ ମଣିଷର ମହତ୍ତ୍ଵ।
ସତର୍କ ରୁହ, କାରଣ ମୁଁ ଏବେ ବି ବଞ୍ଚିଛି।

ମୁଁ ଜାଣେ ମୁଁ ଦୁର୍ବଳ ଓ ଦୁଃସ୍ଥ।
ହଁ, ଭୋକର ତାଡ଼ନାଗ୍ରସ୍ତ ଏ ଶରୀର।
ଟୋପାଏ ବି ପାଣି ନାହିଁ
ମୋ ଶିରା ପ୍ରଶିରାରେ।
କିନ୍ତୁ ମୋ ନିଃଶ୍ଵାସ ଏବେ ବି ଚାଲୁଛି।
ରୁହ, କାରଣ ମୁଁ ଏବେ ବି ବଞ୍ଚିଛି।

ଶୁଣ, ମୁଁ ଏବେ ବି ଏଠାରେ ଅଛି, ବଞ୍ଚିଛି।
ହେ ନୀତିନିୟମ ପ୍ରଣୟନକାରୀମାନେ, ଯେ କରେ ଭୁଲ ଓ ଠିକ୍‌ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ
ତୁମେ ବୁଦ୍ଧିଜୀବୀମାନେ, ଯିଏ ଧର ହାତରେ କଲମ
ବନ୍ଦ କର ତୁମ “ମୁଁ ଜାଣେ, ମୁଁ ଜାଣେ” ଉଚ୍ଚାରଣ।
ତୁମେ ସବୁ ଟଙ୍କାଲୋଭୀ ପ୍ରତାରକ
ବନ୍ଦକର ତୁମର ବିଳାପ!
ଯାଅ ଏଠୁ, ମୁଁ ଏବେ ବି ବଞ୍ଚିଛି।

ଶୁଣ, ମୁଁ ଏବେ ବି ଏଠାରେ ଅଛି, ବଞ୍ଚିଛି।
କିଏ ସେ ଲେଖିଲା ଅର୍ଥନୀତିର ନିୟମ ସବୁକୁ?
ରାଜନୀତିର ସଂଜ୍ଞା କିଏ ନିର୍ଦ୍ଧାରଣ କଲା,
ଯାହାର ତୁମେ ହେଉଛ ପ୍ରଭୁ, ରାଜା?
କିଏ ଲେଖିଲା ସେହିସବୁ କପଟ ଅଧ୍ୟାୟସବୁକୁ?
ଲେଖ ବର୍ତ୍ତମାନ, ମୁଁ ଏବେ ବି ବଞ୍ଚିଛି।

ଶୁଣ, ମୁଁ ଏବେ ବି ଏଠାରେ ଅଛି, ବଞ୍ଚିଛି।
ତୁମେ ହୁଏତ ଧର୍ମଗୁରୁ ହୋଇଥାଇପାର,
କିନ୍ତୁ ପୈଗମ୍ବର, ଓ କା’ବା ଅଟନ୍ତି ମୋହର।
ମନ୍ଦିର ମୋଅର, ଠାକୁର ବି ମୋର।
ଗୁରୁଦ୍ୱାର ଓ ଗୀର୍ଜାସବୁ ଅଟଇ ମୋଅର।
ଶୁଣ, ମୁଁ ଏବେ ବି ଏଠାରେ ଅଛି, ବଞ୍ଚିଛି।

ରାଜାଙ୍କୁ ଯାଇ କୁହ,
ଯେତେସବୁ ଜମିଦାର ଓ ମନ୍ତ୍ରୀ
ଯେଉଁମାନେ ସଭ୍ୟତାରେ ଦ୍ଵନ୍ଦ୍ଵ ଭରୁଛନ୍ତି;
କୁହ ଯାଇ ସେହିସବୁ ନିର୍ଲ୍ଲଜ ରାଜନେତାମାନଙ୍କୁ
ଯେ ମୁଁ ଏଠାରେ ଅଛି, ଏବେ ବି ବଞ୍ଚିଛି।

ଶୁଣ, ମୁଁ ଏବେ ବି ଏଠାରେ ଅଛି, ବଞ୍ଚିଛି।