വൈജാത്യത്തിൽ ഏകത്വം, വൈവിധ്യത്തിൽ ആനന്ദം

ഇന്ന്, വീണ്ടുമൊരിക്കൽക്കൂടി, പീപ്പിൾസ് ആർക്കൈവ് ഓഫ് റൂറൽ ഇന്ത്യ ലോകപരിഭാഷാദിനത്തേയും, മറ്റേതൊരു പത്രപ്രവർത്തന വെബ്ബിലേതിനേക്കാളും മികവുറ്റ ഞങ്ങളുടെ പരിഭാഷാസംഘത്തേയും ആഘോഷിക്കുകയാണ്. ഞാനറിഞ്ഞിടത്തൊളം, ലോകത്തിലെ ഏറ്റവും സമഗ്രമായ ബഹുഭാഷാ പത്രപ്രവർത്തനമാണ് പാരിയുടേത്. ഈ പ്രസ്താവന തെറ്റാണെന്ന് ബോധ്യം വന്നാൽ തിരുത്താനും എനിക്ക് സന്തോഷമേയുള്ളു. 170 പരിഭാഷകരിലൂടെ, ഭാഷകളിലായി പാരി പ്രസിദ്ധീകരണം നിർവ്വഹിക്കുന്നു. 40 ഭാഷകളിൽ പ്രസിദ്ധീകരിക്കുന്ന മാധ്യമസ്ഥാപനങ്ങളുണ്ടെന്നത് ശരിയാണ്. പക്ഷേ അവയിലെല്ലാം ശക്തമായ ഒരു അധികാരശ്രേണി നിലവിലുണ്ട്. ചില ഭാഷകൾക്ക് മറ്റുള്ളവയേക്കാൾ പരിഗണയുമുണ്ട്.

‘ എല്ലാ ഇന്ത്യൻ ഭാഷയും നിങ്ങളുടെ ഭാഷയാണ് ’ എന്ന തത്ത്വത്തിൽ അധിഷ്ഠിതമാണ് ഞങ്ങളുടെ പ്രസിദ്ധീകരണദൌത്യം. എല്ലാ ഭാഷകൾക്കും തുല്യതയുണ്ടെന്നാണ് ഇതിന്റെയർത്ഥം. ഒരു ഭാഷയിൽ ഒരു എഴുത്ത് വന്നാൽ, അത് മറ്റ് 14 ഭാഷകളിലും വന്നുകാണണമെന്നൊരു നിർബന്ധമാണ് ഞങ്ങളെ നയിക്കുന്നത്. പാരി കുടുംബത്തിലേക്ക് ഈ വർഷം വന്നുചേർന്ന ഭാഷ ചത്തീസ്ഗർഹിയാണ്. ഭോജ്പുരിയുടേതാണ് അടുത്ത ഊഴം.

ഒരു സമൂഹം സമഗ്രമാകാൻ, ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കേണ്ടത് ആവശ്യമാണെന്ന് ഞങ്ങൾ വിശ്വസിക്കുന്നു. ഓരോ മൂന്നോ നാലോ കിലോമീറ്ററിലും ജലത്തിന് ഓരോരോ രുചിയാണെന്ന ഒരു പഴയ പറച്ചിലിന്, നമ്മുടെ ഈ രാജ്യത്തിന്റെ ഭാഷാവൈവിധ്യം കാരണമായിട്ടുണ്ടെങ്കിൽ, അത് മറ്റൊരുവിധത്തിലും പറയാമെന്ന് തോന്നുന്നു. ഓരോ 12-15 കിലോമീറ്ററിലും നിങ്ങൾക്ക് വ്യത്യസ്തമായൊരു വാമൊഴി കേൾക്കാം എന്നോ മറ്റോ.

പക്ഷേ അക്കാര്യത്തിൽ ഇനി നമുക്ക് അലംഭാവം സാധ്യമല്ല. 800-ഓളം സജീവമായ ഭാഷകളുള്ള ഈ രാജ്യത്ത്, കഴിഞ്ഞ 50 വർഷത്തിനുള്ളിൽ 225-ഓളം വാമൊഴികൾ മൃതിയടഞ്ഞതായി പീപ്പിൾസ് ലിംഗ്വിസ്റ്റിക്ക് സർവ്വേ ഓഫ് ഇന്ത്യയുടെ കണക്ക് നിലനിൽക്കുമ്പോൾ; ഈ നൂറ്റാണ്ടിന്റെ അവസാനത്തോടെ, ഇന്ന് ലോകത്ത് നിലവിലുള്ള സംസാരഭാഷയുടെ 90-95 ശതമാനത്തിനും വംശനാശം വരികയോ അവ ഗുരുതരമായ പ്രതിസന്ധിയിലാവുകയോ ചെയ്യുമെന്ന് ഐക്യരാഷ്ട്രസഭ അവകാശപ്പെടുമ്പോൾ ; ലോകത്താകമാനം, ഓരോ ഈരണ്ടാഴ്ചകളിലും ഒരു തനതുഭാഷ മരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുമ്പോൾ , അത്തരമൊരു അലംഭാവം നമുക്ക് സാധ്യമേയല്ല.

ഒരു ഭാഷ മരിച്ചാൽ, നമ്മുടെ സമൂഹത്തിന്റെതന്നെ ഒരു ഭാഗമാണ് മരിക്കുന്നത്. കൂടെ, നമ്മുടെ സംസ്കാരവും നമ്മുടെ ചരിത്രവും മരിക്കും. ഓർമ്മകളും, സംഗീതവും, പുരാണങ്ങളും ഗാനങ്ങളും കഥകളും കലകളും ശ്രവണസംബന്ധിയായ ലോകവും വാമൊഴി പാരമ്പര്യവും, സവിശേഷമായ ഒരു ജീവിതരീതിയുമൊക്കെ അതോടൊപ്പം ഇല്ലാതാവുകയും ചെയ്യും. ലോകവുമായുള്ള നമ്മുടെ ബന്ധവും അവിടെ നിലനിൽക്കാനുള്ള നമ്മുടെ അർഹതയും, നമ്മുടെ സവിശേഷമായ വ്യക്തിത്വവും ആത്മാഭിമാനവുമായിരിക്കും സമൂഹത്തിന് അതോടെ നഷ്ടമാവുക. ഒരു സമൂഹത്തിന്റെ – ഇതിനകംതന്നെ ഭീഷണിയിലായ – വൈവിധ്യമാണ് രാജ്യത്തിൽനിന്ന് എന്നന്നേക്കുമായി അപ്രത്യക്ഷമാവുക. നമ്മുടെ പരിസ്ഥിതിയും, ഉപജീവനവും ജനാധിപത്യവുമൊക്കെ, ഭാഷയുടെ ഭാവിയുമായി അഭേദ്യമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.

കഥകളിലൂടെയും കവിതകളിലൂടെയും പാട്ടുകളിലൂടെയും പാരി ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളെ ആഘോഷിക്കുന്നു. ഇവയുടെ പരിഭാഷകളിലൂടെ. ഗ്രാമീണ ഇന്ത്യയുടെ വിദൂരസ്ഥമായ ഭാഗങ്ങളിൽ താമസിക്കുന്ന അരികുവത്ക്കരിക്കപ്പെട്ട പല സമുദായങ്ങളുടേയും അമൂല്യമായ നിധികൾ, അവരുടെ സവിശേഷമായ തനത് ഭാഷകളിലൂടെ നമുക്ക് കൈവരുന്നു. പ്രതിജ്ഞാബദ്ധരായ ഞങ്ങളുടെ പരിഭാഷകർ, അവയെ, ദേശങ്ങൾക്കപ്പുറത്തേക്ക്, അവയുടെ ഉത്ഭവസ്ഥലങ്ങൾക്കപ്പുറത്തേക്കുപോലും – പുതിയ ലിപിയിലും ഭാഷാശൈലിയിലും പൊതിഞ്ഞ് – എത്തിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽനിന്ന് ഇംഗ്ലീഷിലേക്കുള്ള ഒറ്റവഴി പരിഭാഷകളല്ല അവയൊന്നും. വൈവിധ്യത്തിന്റെ വലിയ കാഴ്ചപ്പാടിലൂടെയാണ് പാരിയുടെ ഭാഷാലോകം ചുരുളഴിയുന്നത്.

ഈ രാജ്യത്തിന്റെ അത്ഭ്താവഹമായ സമ്പന്നതയുടെ ഒരു ചെറിയ പരിച്ഛേദമായ ഞങ്ങളുടെ പരിഭാഷാസംഘം ഇന്ന്, ഞങ്ങൾ പ്രവർത്തിക്കുന്ന ഇന്ത്യൻ ഭാഷകളിൽനിന്ന് തിരഞ്ഞെടുത്ത ഓരോ ചെറിയ മുത്തുകളുമായി ഈ പരിഭാഷാദിനത്തിൽ വരികയാണ്: അസമീസ്, ബംഗാളി, ഹിന്ദി, ഗുജറാത്തി, കന്നഡ, മലയാളം, മറാത്തി, ഒഡിയ, പഞ്ചാബി, തമിശ്, തെലുഗു, പിന്നെ ഉറുദുവും. വൈജാത്യത്തിലെ ഈ ഏകത്വം, വൈവിധ്യത്തിലെ ഈ ആനന്ദം നിങ്ങൾക്കും ഇഷ്ടമാവുമെന്ന് ഞങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.

അന്നന്നത്തെ അന്നത്തിനായി, ഭാര്യയോടൊപ്പം, മലയാളക്കര കൂടാതെ, കർണ്ണാടകയിലും, ആന്ധ്രാപ്രദേശിലും തമിഴ്നാട്ടിലുമൊക്കെ അലയേണ്ടിവരുന്ന ഒരാളെയാണ്, ഇവിടെ കൊടുത്തിട്ടുള്ള, കുഞ്ചൻ നമ്പ്യാരുടെ ഈ കവിതാഭാഗത്തിൽ നമ്മൾ കണ്ടുമുട്ടുന്നത്. മലയാളത്തോടൊപ്പം, സംസ്കൃതവും, തമിഴും, തെലുഗുവും, കൊങ്കണിയും, കന്നഡയും ഹിന്ദിയും എല്ലാം ഒരുപോലെ ഈ കാവ്യശകലത്തിൽ ഇടകലരുന്നു.

കവി: കുഞ്ചൻ നമ്പ്യാർ

അവലംബം: തുള്ളൽക്കഥകൾ