ಬಾಗಲಕೋಟೆ-ಬೆಳಗಾವಿ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಎಸ್.ಬಂಡೇಪ್ಪ ಒಂದು ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಕುರಿಗಳ ಹಿಂಡಿನೊಂದಿಗೆ ನಡೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾಗ ನಾನು ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದೆ. ಅವರು ತನ್ನ ಕುರಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಲ ತಂಗಲು ಕೃಷಿಭೂಮಿಯ ಹುಡುಕಾಟದಲ್ಲಿದ್ದರು. "ನನ್ನ ಕುರಿಗಳಿಂದ ಉತ್ಪತ್ತಿಯಾಗುವ ಗೊಬ್ಬರಕ್ಕಾಗಿ ಉತ್ತಮ ಮೊತ್ತವನ್ನು ನೀಡುವ ಭೂಮಾಲೀಕರನ್ನು ಹುಡುಕುವುದು ನಮ್ಮ ಕೆಲಸವಾಗಿದೆ" ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳಿದರು. ಅದು ಚಳಿಗಾಲ, ಕುರುಬ ಸಮುದಾಯದ ಕುರಿ ಪಾಲಕರು ಅಕ್ಟೋಬರ್-ನವೆಂಬರ್ ತಿರುಗಾಟದಲ್ಲಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಕೃಷಿ ಕೆಲಸಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿವೆ.
ಅಂದಿನಿಂದ ಮಾರ್ಚ್-ಏಪ್ರಿಲ್ ತನಕ, ಪರಿಶಿಷ್ಟ ಪಂಗಡವೆಂದು ಪಟ್ಟಿ ಮಾಡಲಾಗಿರುವ ಕರ್ನಾಟಕದ ಕುರಿಗಾಹಿ ಕುರುಬರು, ಎರಡು ಅಥವಾ ಮೂರು ಕುಟುಂಬಗಳ ಗುಂಪುಗಳಲ್ಲಿ ಸ್ಥಳದಿಂದ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಚಲಿಸುತ್ತಾರೆ, ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಒಂದೇ ಮಾರ್ಗಗಳಲ್ಲಿ, ಒಟ್ಟು 600ರಿಂದ 800 ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರವನ್ನು ಕ್ರಮಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅವರು ಅಂದಾಜಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅವರ ಕುರಿ ಮತ್ತು ಮೇಕೆಗಳು ಪಾಳು ಬಿದ್ದ ಹೊಲಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಯುತ್ತವೆ, ಮತ್ತು ಕುರುಬರು ರೈತರಿಂದ ಕುರಿಗಳ ಗೊಬ್ಬರಕ್ಕಾಗಿ ಸಾಧಾರಣ ಮೊತ್ತವನ್ನು ಪಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಹೊಲದಲ್ಲಿ ಕುರಿಗಳೊಡನೆ ವಾಸ್ತವ್ಯಕ್ಕಾಗಿ ಒಳ್ಳೆಯ ರೈತರು ಗರಿಷ್ಠ 1,000ರೂ ನೀಡುತ್ತಾರೆಂದು ಎಂದು ಬಂಡೆಪ್ಪ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ. ನಂತರ ಅವರು ಮುಂದಿನ ಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲಿನ ಹೊಲಗಳನ್ನು ಹುಡುಕುತ್ತಾರೆ. ಹಿಂದೆ, ಅವರು ಆಹಾರ ಧಾನ್ಯಗಳು, ಬೆಲ್ಲ ಮತ್ತು ಬಟ್ಟೆಗಳಂತಹ ಸರಕುಗಳನ್ನು ಸಹ ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು, ಆದರೆ ಈಗೀಗ ರೈತರೊಂದಿಗೆ ಸಂವಹನ ನಡೆಸುವುದು ಕಷ್ಟಕರವಾಗುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ನೀಲಪ್ಪ ಚಚ್ಡಿ ಹೇಳುವಂತೆ, "ನಮ್ಮ ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳೊಂದಿಗೆ ಭೂಮಾಲೀಕರ ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲ." ನಾನು ಅವರನ್ನು ಬೆಳಗಾವಿ (ಈಗ ಬೆಳಗಾವಿ) ಜಿಲ್ಲೆಯ ಬೈಲಹೊಂಗಲ-ಮುನವಳ್ಳಿ ರಸ್ತೆಯ ಬಳಿಯ ಜಮೀನಿನಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಅವರು ಹಿಂಡನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸಲು ಹಗ್ಗದಿಂದ ಬೇಲಿ ಗಡಿಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಆದರೆ ಕುರುಬರು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಸಮಸ್ಯೆ ಇದೊಂದೆ ಅಲ್ಲ. ಕಳೆದ ಎರಡು ದಶಕಗಳಲ್ಲಿ, ದಕ್ಷಿಣ-ಮಧ್ಯ ಭಾರತದ ಡೆಕ್ಕನ್ ಪ್ರದೇಶದ ಒರಟಾದ ಭೂಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಸಂತಾನೋತ್ಪತ್ತಿ ಮಾಡಿದ ತಮ್ಮ ಕುರಿಗಳ ಉಣ್ಣೆಯ ಬೇಡಿಕೆ ಕುಸಿಯುತ್ತಿದೆ. ಗಟ್ಟಿಮುಟ್ಟಾದ ದಖ್ಖನಿ ಕುರಿಗಳು ಭೂಮಿಯ ಅರೆ ಶುಷ್ಕ ವಾತಾವರಣವನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳಬಲ್ಲವು. ಕುರುಬರ ಸಂಪಾದನೆಯ ಪ್ರಮುಖ ಭಾಗವು ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿ ಕಂಬಳಿ (ಮತ್ತು ಮಹಾರಾಷ್ಟ್ರ ಮತ್ತು ಆಂಧ್ರಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಗೊಂಗಾಡಿ ಅಥವಾ ಗೊಂಗಾಲಿ) ಎಂದು ಕರೆಯಲ್ಪಡುವ ಒರಟಾದ ಕಪ್ಪು ಉಣ್ಣೆ ಕಂಬಳಿಗಳಿಗೆ ಉಣ್ಣೆಯನ್ನು ಪೂರೈಸುವುದರಿಂದ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಇದರೊಂದಿಗೆ ಹೊಲಗಳಲ್ಲಿ ಕುರಿ ಮೇಯಲು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಹಣವು ಅವರ ಪೂರಕ ಆದಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಸುಲಭವಾಗಿ ಮತ್ತು ಸ್ಥಳೀಯವಾಗಿ ಲಭ್ಯವಿರುವ ನಾರಿನಂತೆ, ಉಣ್ಣೆ ತುಲನಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಅಗ್ಗವಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಬೇಡಿಕೆಯಲ್ಲಿತ್ತು.
ಖರೀದಿದಾರರಲ್ಲಿ ಬೆಳಗಾವಿ ಜಿಲ್ಲೆಯ ರಾಮದುರ್ಗ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ದಾದಿಭಾವಿ ಸಲಾಪುರ ಎಂಬ ಗ್ರಾಮದ ನೇಕಾರರು ಕೂಡ ಸೇರಿದ್ದರು. ಅನೇಕ ನೇಕಾರರು ಸಮುದಾಯದ ಉಪ ಗುಂಪಾದ ಕುರುಬರು ಕೂಡ ಹೌದು. (ಕುರುಬರು ಶಾಶ್ವತ ಮನೆಗಳು ಮತ್ತು ಊರುಗಳನ್ನು ಸಹ ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ, ಮತ್ತು ಕುರಿಗಾಹಿಗಳು, ನೇಕಾರರು, ಕೃಷಿಕರು ಮತ್ತು ಇತ್ಯಾದಿ ವಿವಿಧ ಉಪಗುಂಪುಗಳು ಸಹ ಇವೆ). ಅವರು ಹೆಣೆದ ಕಂಬಳಿಗಳು ಒಂದು ಕಾಲದಲ್ಲಿ ದೇಶದ ಸಶಸ್ತ್ರ ಪಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಜನಪ್ರಿಯವಾಗಿದ್ದವು, ಆದರೆ ಈಗ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೇಡಿಕೆಯಲ್ಲಿಲ್ಲ. "ಅವರು ಈಗ ಸ್ಲೀಪಿಂಗ್ ಬ್ಯಾಗ್ ಗಳನ್ನು ಬಳಸುತ್ತಾರೆ" ಎಂದು ದಾದಿಭಾವಿ ಸಾಲಾಪುರದಲ್ಲಿ ಪಿಟ್ ಲೂಮ್ ಹೊಂದಿರುವ ನೇಕಾರ ಪಿ. ಈಶ್ವರಪ್ಪ ವಿವರಿಸುತ್ತಾರೆ, ಅಲ್ಲಿ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಕಪ್ಪು ಉಣ್ಣೆ ಕಂಬಳಿಗಳನ್ನು ಈಗಲೂ ಉತ್ಪಾದಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.
"ಮಿಶ್ರಿತ ಸಿಂಥೆಟಿಕ್ ಬಟ್ಟೆಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಬಗೆಯ ಉಣ್ಣೆ ಸೇರಿದಂತೆ ಅಗ್ಗದ ಪರ್ಯಾಯಗಳ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಡೆಕ್ಕನ್ ಉಣ್ಣೆಯ ಬೇಡಿಕೆ ಕೂಡ ಕ್ಷೀಣಿಸುತ್ತಿದೆ, ಇದು ಇಂದಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರವಾಹವನ್ನು ತಂದಿದೆ" ದಾದಿಭಾವಿ ಸಾಲಾಪುರದಿಂದ ಸುಮಾರು 200 ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಹಾವೇರಿ ಜಿಲ್ಲೆಯ ರಾಣೆಬೆನ್ನೂರು ಪಟ್ಟಣದಲ್ಲಿ ಅಂಗಡಿ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಅಂಗಡಿಮಾಲೀಕ ದಿನೇಶ್ ಸೇಠ್
ಎರಡು ದಶಕಗಳ ಹಿಂದೆ ಈ ಕಂಬಳಿ, ರಗ್ಗುಗಳ ಬೇಡಿಕೆ ದೃಢವಾಗಿದ್ದಾಗ ನೇಕಾರರು ಕುರುಬರಿಂದ ಕಚ್ಚಾ ಉಣ್ಣೆಯನ್ನು ಕಿಲೋಗ್ರಾಂಗೆ 30ರಿಂದ 40 ರೂ.ಗೆ ಖರೀದಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಈಗ ಅವರು ಅದನ್ನು ಸುಮಾರು 8-10ರೂ.ಗಳಿಗೆ ಖರೀದಿಸುತ್ತಾರೆ. ಸಿದ್ಧ ಕಂಬಳಿಗಳನ್ನು ಸ್ಥಳೀಯ ಅಂಗಡಿಗಳಿಗೆ 600ರಿಂದ 800 ರೂ.ಗಳವರೆಗೆ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ, ಸಣ್ಣ ಗಾತ್ರದ ರಗ್ಗುಗಳು 200-300 ರೂ.ಗಳಿಗೆ ಮಾರಾಟವಾಗುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಈ ಆದಾಯವು ಕುರಿಗಾಹಿಗಳಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ವ್ಯತ್ಯಾಸಗೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ನನ್ನ ಸಂಭಾಷಣೆಗಳ ಅಂದಾಜಿನ ಪ್ರಕಾರ, ಸುಮಾರು 100 ಕುರಿಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಕುಟುಂಬವು ಉಣ್ಣೆ, ಗೊಬ್ಬರ ಮತ್ತು ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಮಾರಾಟ ಮಾಡುವುದು ಸೇರಿದಂತೆ ವಿವಿಧ ಮೂಲಗಳಿಂದ ಇಡೀ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಸುಮಾರು ರೂ. 70,000ದಿಂದ ರೂ. 80,000 ಗಳಿಸುತ್ತದೆ.
ಉಣ್ಣೆಯಿಂದ ಸ್ಥಿರವಾದ ಆದಾಯವನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಪ್ರಯತ್ನದಲ್ಲಿ, ದಾದಿಬಾವಿ ಸಲಾಪುರ ಮತ್ತು ಇತರ ಹಳ್ಳಿಗಳ ಹಲವಾರು ಕುಟುಂಬಗಳ ಮಹಿಳೆಯರು, ಈಗಲೂ ನೂಲು ನೂಲುವ ಮತ್ತು ನೇಯ್ಗೆ ಮಾಡುವ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಾ ಸ್ವಸಹಾಯ ಗುಂಪುಗಳನ್ನು ರಚಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ. ಅವರ ಸಮುದಾಯದ ಪುರುಷರು ಈಗ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಕೃಷಿ ಕೆಲಸಗಳತ್ತ ಗಮನ ಹರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಮತ್ತು ಬದುಕು ನಡೆಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಕುರುಬರು ಕೂಡ ಸುಧಾರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬೆಳಗಾವಿಯ ಬೈಲಹೊಂಗಲ ತಾಲ್ಲೂಕಿನ ಸಂಪಗಾಂವ್ ಬ್ಲಾಕ್ನಲ್ಲಿರುವ ಮೇಕಲ್ ಮರಡಿ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ, ದೈಹಿಕವಾಗಿ ಅಂಗವಿಕಲರಾದ ಕುರುಬಾ ನೇಕಾರರಾದ ದಸ್ತಗೀರ್ ಜಮ್ದಾರ್ ಅವರು ಬ್ಯಾಗ್ ಮತ್ತು ರಗ್ಗುಗಳನ್ನು ತಯಾರಿಸಲು ಸೆಣಬಿನ, ಚರ್ಮ ಮತ್ತು ಉಣ್ಣೆಯ ಉತ್ಪನ್ನಗಳ ತಯಾರಿಕೆಯೊಂದಿಗೆ ತಮ್ಮ ವ್ಯವಹಾರವನ್ನು ಸುಧಾರಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದ್ದಾರೆ. “ಈ ಉತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಸ್ಥಳೀಯ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಬಹುದು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ, ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಚಿಲ್ಲರೆ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳು ಬಂದು ಸಣ್ಣ ಆದೇಶಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಬೇಡಿಕೆ ಅನಿಶ್ಚಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ,” ಎಂದು ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಕೆಲವು ಕುರಿಗಾಹಿಗಳಿಗೆ, ತಮ್ಮ ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನು ಮಾಂಸ ಮತ್ತು ಹಾಲಿಗೆ ಮಾರಾಟ ಮಾಡುವ ಮೂಲಕ ಜೀವನೋಪಾಯಕ್ಕೆ ಒತ್ತು ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ರಾಜ್ಯ ಸರ್ಕಾರವು (ಕರ್ನಾಟಕ ಕುರಿ ಮತ್ತು ಉಣ್ಣೆ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ನಿಗಮದ ಮೂಲಕ) ದಖನಿ ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಇತರ ಕುರಿಗಳ ತಳಿಗಳನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುವುದರೊಂದಿಗೆ, ಉಣ್ಣೆಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಿನ ಮಾಂಸವನ್ನು ಉತ್ಪಾದಿಸಬಲ್ಲ ಕೆಂಪು ನೆಲ್ಲೂರು, ಯೆಲ್ಗು ಮತ್ತು ಮ್ಯಾಡ್ಗ್ಯಾಲ್, ಕೆಲವು ಕುರುಬಾಗಳು ಸಹ ಈ ತಳಿಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಇಡುತ್ತಿವೆ. ಗಂಡು ಕುರಿಮರಿ ಮಾಂಸವು ಉದ್ಯಮದಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಸಂಪಾದನೆಯನ್ನು ತರುತ್ತದೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ರೂ. 8,000ವರೆಗೆ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ. ತುಮಕೂರು ಜಿಲ್ಲೆಯ ಸಿರಾ ಪಟ್ಟಣದ ಕುರಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ 2019ರ ಫೆಬ್ರವರಿಯಲ್ಲಿ ಕುರುಬ ಕುರಿಗಾಹಿ ಪಿ.ನಾಗಪ್ಪ ಅವರು ಮೂರು ತಿಂಗಳ ಆರೋಗ್ಯವಂತ ಕುರಿ ಮರಿ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿ 6,000 ರೂ. ಗಳಿಸಿದ್ದರು. ಮತ್ತು ಈ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ಮೇಕೆ ಹಾಲಿನ ಉದ್ಯಮದೊಂದಿಗೆ, ಕೆಲವು ದಖನಿ ಕುರಿ ಮಾಲೀಕರು ಹಾಲಿಗಾಗಿ ಆಡುಗಳನ್ನು ಸಾಕುವತ್ತ ಗಮನ ಹರಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಎರಡು ದಶಕಗಳಿಂದ ಕರ್ನಾಟಕದ ಗ್ರಾಮೀಣ ಸಮುದಾಯಗಳೊಂದಿಗೆ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ಸ್ಥಳೀಯ ಪಶುವೈದ್ಯರೊಬ್ಬರು, ತಮ್ಮ ಜಾನುವಾರುಗಳು ಆರೋಗ್ಯಕರವಾಗಿ ಕಾಣುವುದನ್ನು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು, ಕೆಲವು ಕುರುಬರು ಈಗ ಅವುಗಳಿಗೆ ಉದಾರವಾಗಿ ಔಷಧೋಪಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆಗಾಗ್ಗೆ ಪಶುವೈದ್ಯರನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸದೆ ಅನರ್ಹ ವಿತರಕರಿಂದ ಔಷಧಿಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.
ಇತ್ತ ಬಾಗಲಕೋಟೆ-ಬೆಳಗಾವಿ ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ಎಸ್.ಬಂಡೆಪ್ಪ ಅನುಕೂಲಕರ ಕೃಷಿಭೂಮಿಗಾಗಿ ಹುಡುಕಾಟ ಮುಂದುವರಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಸುಮಾರು ಒಂದು ದಶಕದ ಹಿಂದಿನಿಂದ, ಉತ್ತರ ಕರ್ನಾಟಕದ ಅನೇಕ ರೈತರು ಸಾವಯವ ಪದ್ಧತಿಗಳಿಂದ ವಿಮುಖರಾಗಿ ರಾಸಾಯನಿಕ ಗೊಬ್ಬರಗಳಿಗೆ ಮೊರೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದರ ಪರಿಣಾಮವಾಗಿ, ವರ್ಷದ ಉಳಿದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕೃಷಿ ಕೆಲಸಗಳನ್ನು ಹುಡುಕಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ಬಂಡೆಪ್ಪ ಮತ್ತು ಇತರ ಕುರುಬರಿಗೆ ಗೊಬ್ಬರವೂ ಸಹ ಈಗ ಜೀವನೋಪಾಯದ ಸ್ಥಿರ ಆದಾಯ ಮೂಲವಲ್ಲ.
ಮತ್ತು ರೈತರು ಮತ್ತು ಕುರಿಗಾಹಿಗಳ ನಡುವಿನ ಸಾಂಪ್ರದಾಯಿಕ ಸಹಜೀವನವು ಅವನತಿಯ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿರುವುದರಿಂದ, ಕೆಲವು ಕುರುಬರು ತಮ್ಮ ಹಿಂಡುಗಳು ಮತ್ತು ವಸ್ತುಗಳೊಂದಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ದೂರಗಳಿಗೆ ವಲಸೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ - ಇತ್ತೀಚಿನ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವರ ವಲಸೆ ಸ್ನೇಹಪರ ರೈತರು ಮತ್ತು ಸಮತಟ್ಟಾದ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಹುಡುಕುವ ಕಷ್ಟಕರವಾದ ಪ್ರಯಾಣವಾಗಿ ಮಾರ್ಪಟ್ಟಿದೆ.
ಅನುವಾದ: ಶಂಕರ ಎನ್. ಕೆಂಚನೂರು