ਕਿੱਸਾ-ਏ-ਕਿਤਾਬ ਤੇ ਤਿੰਨ ਹਮਸਾਏ

ਸੰਵਿਧਾਨਕ ਵਿਰਲਾਪ

1.
ਦੇਸ਼ ਅਜ਼ਾਦ ਹੈ,
ਸਾਡੀ ਤੇਹ ਵੀ ਅਜ਼ਾਦ ਹੈ
ਤੈਰਦੇ ਲਾਲ ਬੱਦਲਾਂ ਦੀ ਕੈਦ ਵਿੱਚ ਅਬਾਦ ਹੈ।

2.
ਸਮਾਜਵਾਦ ਦੀ ਧੁਨ 'ਤੇ
ਤੱਪਦੀ ਧੁੱਪੇ ਝੁਲਸਦੇ ਮਜ਼ਦੂਰ ਚੀਕਦੇ ਨੇ,
ਅਸੀਂ ਸੁਪਨੇ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਕਿਉਂ ਹਾਂ?

3.
ਮੰਦਰ, ਮਸਜਦ, ਚਰਚ,
ਅਤੇ ਇੱਕ ਮਕਬਰਾ-
ਧਰਮਨਿਰਪੱਖਤਾ ਦੀ ਕੁੱਖ 'ਚ ਗੱਡਿਆ ਤ੍ਰਿਸ਼ੂਲ ਜਿਓਂ।

4.
ਜਨਵਾਦ ਮਹਿਜ਼ ਵੋਟਾਂ ਦੀ ਕਹਾਣੀ,
ਵਿਦਵਾਨ ਇਹਨੂੰ ਮੌਤ ਦਾ ਕਰਜ਼
ਲਿਖਦੇ ਨੇ।

5.
ਕਿਸੇ ਗਣਤੰਤਰ ਵਿੱਚ
ਰਾਜਤਿਲਕ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਬੁੱਧ ਮਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਨੇ
ਤੇ ਸੰਗੀਤ ਰਾਗ ਦਰਬਾਰੀ ਗਾਉਂਦੇ ਨੇ।

6.
ਨਿਆ ਦੀ ਮੂਰਤੀ 'ਤੇ ਬੱਝੀ ਪੱਟੀ ਹੇਠਾਂ
ਫੁੱਟ ਚੁੱਕੀਆਂ ਨੇ ਅੱਖਾਂ
ਟੁੱਟ ਚੁੱਕਿਆ ਇਨਸਾਫ਼ ਦਾ ਭਰਮ ਵੀ।

7.
ਖੇਤੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਜਿਊਂਣ ਦੀ ਅਜ਼ਾਦੀ
ਵੱਡੇ ਸਾਰੇ ਮਾਲ 'ਚ ਵਿਕਦੀ ਹੈ, ਲਿਸ਼ਕਵੇਂ ਭਾਂਡਿਆਂ ਵਿੱਚ
ਫੋਲੀਡੋਲ (ਕੀਟਨਾਸ਼ਕ) ਦੀ ਮਿਠਾਈ ਸੱਜਦੀ ਹੈ।

8.
ਬਰਾਬਰੀ ਦਾ ਨਾਅਰਾ ਹੈ, ਕੰਮ ਬਹੁਤ ਸਾਰਾ ਹੈ-
ਗਾਂ ਨੂੰ ਬਚਾਉਣਾ ਏ
ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਮਚਾਉਣਾ ਏ।

9.
ਕਿਹੜੀ ਭਿਆਲ਼ੀ, ਕਾਹਦਾ ਭਾਈਚਾਰਾ -
ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਤਾਂ ਫ਼ਸਲ ਵੱਢਦਾ ਹੈ
ਸ਼ੂਦਰ ਹਊਕੇ ਖੇਤ ਸੁਣਦਾ ਹੈ।