নিৰ্ভেজাল কাশ্মীৰী ঊণসূতা তৈয়াৰ কৰা হানলে উপত্যকাৰ চাংপাসকল

চাংপাসকলে বাস কৰা তম্বুৰ নাম ৰেবো । তেওঁলোকে চুঁৱৰী পহুৰ ঊণসূতা যঁতৰত কাটি উলিয়াই তাঁতত বৈ উলিয়ায় । সেই কাপোৰ চিলাই কৰি তম্বু তৈয়াৰ কৰা হয় । এই ডাঠ কাপোৰে যাযাবৰসকলক হাঁড় কপোৱা শীত আৰু হিমশীতল বতাহৰ পৰা ৰক্ষা কৰে । প্ৰায় দুফুট দ এটা গাঁতৰ ওপৰত ৰেবো বহুৱাই লৈ কাঠৰ খুটিৰ সহায়ত ৰেবোসমূহ মজবুতকৈ পোতা হয় । প্ৰতিটো ৰেবোত বেলেগ বেলেগ পৰিয়াল বাস কৰে

জহকালি এটা চাংপা পৰিয়ালে তেওঁলোকৰ তম্বুৰ বাহিৰত ছুঁৱৰী পহুৰ ঊণসূতা চিলাই তেওঁলোকৰ জীৱনৰ অধিকাংশ সময় পশুপালন , গাখীৰ খীৰোৱা আৰু ঊণসূতা আহৰণ কৰাৰ দৰে নানানটা দৈনন্দিন কাম - কাজৰ মাজেৰেই অতিবাহিত হয় । ছামদুপ নামৰ সৰু ল ’ ৰাটোৱে মাজতে ৰৈ উৎসুকতাৰে চাইছে বয়স্কসকলৰ কাম

ইয়ামা আৰু পেমা ঊণসূতা তৈয়াৰ কৰাত ব্যস্ত । চাংপা মহিলাসকল পশুপালনত অভিজ্ঞ । কম বয়সীয়া মহিলাসকলে সাধাৰণতে গৰু - ছাগলী চৰাবলৈ নিয়ে আৰু বয়স্কসকলে গাখীৰ খীৰোৱা তথা দুগ্ধজাত সামগ্ৰী উৎপাদনত ব্যস্ত থাকে । সম্প্ৰদায়টোৰ পুৰুসকলেও পশুপালন কৰাৰ লগতে ঊণসূতা কাটে আৰু পশুজাত সামগ্ৰী বিক্ৰী কৰে

অতীজত চাংপা মহিলাসকলৰ মাজত বহুবিবাহৰ প্ৰচলন আছিল — একেটা পৰিয়ালৰ কেবাজনো ভ্ৰাতৃৰ সৈতে একেগৰাকী মহিলাৰ বিয়া হৈছিল । অৱশ্যে বৰ্তমান তেনে প্ৰথা প্ৰায় বিৰল

জহকালি চাংপাসকল ইমানেই ব্যস্ত যে কোনো কোনো সময়ত দুপৰীয়াৰ আহাৰ খোৱাৰ বাবে বিৰতি লোৱাটোও প্ৰায় বিলাসীতাৰ লেখীয়াই হৈ পৰে । সেয়ে চাংপাসকলে ফল বা চুঁৱৰী পহুৰ শুকান মাংস অথবা বাৰ্লিৰে তৈয়াৰী কিছু খাদ্যৰ ওপৰতে সেইকেইটা দিন নিৰ্ভৰ কৰে

চাংপা বালক টেনজিনে দেউতাকৰ পৰা মুড়ি লৈছে । অতীজত চাংপা পৰিয়ালসমূহে শিশুসকলক পশু গণনা কৰিবলৈ শিকাইছিল । কিন্তু জীৱন - যাপনৰ সেই ধৰণ দ্ৰুততাৰে সলনি হৈ আহিছে । আজিকালি পূব লাডাখৰ বেছিভাগ শিশুৱে বিদ্যালয়লৈ যায়

চাংপা পশুপালক থোমকেই দিনটোৰ বাবে সাজু হৈছে । প্ৰত্যেক পশুপালকে পশুচাৰণৰ কামত প্ৰতিদিনে ৪ - ৫ ঘণ্টা সময় কটায় । নিজৰ পশুবোৰৰ সৈতে চাংপাসকলৰ সম্পৰ্ক অতি গভীৰ আৰু সেই সম্পৰ্ক ৰক্ষা কৰিবলৈ চাংপাসকলে সকলো ধৰণৰ কষ্ট সহ্য কৰিব পাৰে

কৰ্মা ৰিনচেন হৈছে ‘ গোবা ’ অৰ্থাৎ সম্প্ৰদায়টোৰ জ্যেষ্ঠ ব্যক্তি । গোবা পদাধিকাৰী অৱশ্যেই জ্ঞানী , আধ্যাত্মিক তথা অভিজ্ঞ হবই লাগিব । কোৱা বাহুল্য , কৰ্মাৰ এই সকলো গুণেই আছে

দিনটোৰ আৰম্ভণিতে অধিক উচ্চতাবিশিষ্ট এলেকাৰ চাৰণভূমিত পছমিনা ছাগলীবোৰ চৰি ফুৰিছে , বছৰৰ অধিংকাশ সময়েই পশুবোৰ ৪ , ৫০০ মিটাৰৰো অধিক উচ্চতাৰ চাৰণক্ষেত্ৰত চৰি ফুৰে

গোটেই দিনটো চৰি ফুৰাৰ পাছত উভতি অহা গৰু - ছাগলীজাকৰ হিচাপ কৰা আৰু জাকৰ মাজৰ পৰা মাইকী ছাগলীবোৰ নিলগোৱাটো এটা গুৰুত্বপূৰ্ণ কাম । এই কাম শেষ হোৱাৰ লগে লগেই গাখীৰ খীৰোৱা কাম আৰম্ভ হৈ যায়

থোমকেৰ দৰে আন বহু পৰিয়ালে ছাগলীৰ লগতে ভেড়াৰ গাখীৰো খীৰায় । চাংপা পৰিয়ালৰ বাবে গাখীৰ , পনীৰ আদিৰ উপৰি আন আন দুগ্ধজাত সামগ্ৰী আয় তথা বিনিময়ৰ প্ৰধান উৎস

চাংপাসকল কাশ্মীৰী ঊণসূতাৰ প্ৰধান সৰবৰাহকাৰী , এই ঊণসূতা পছমিনা বা চাংথাংগি ছাগলীৰ গাইৰ দেহৰ ওপৰৰ ঊণসূতাৰ আৱৰণৰ তলত থকা কোমল নোমৰ পৰা তৈয়াৰ কৰা হয় । শীতকালত এই নোমৰ দৈৰ্ঘ্য আটাইতকৈ বেছি হয় , চাংপাসকলে বসন্তৰ আৰম্ভণিতে এই নোম কাটে

জুই জ্বলাবলৈ জোপোহা গছৰ ডাল - পাত সংগ্ৰহ কৰি দুই চাংপা মহিলা তেওঁলোকৰ ৰেবোলৈ উভতিছে

সমুদ্ৰপৃষ্ঠৰ পৰা ৪ , ৯৪০ মিটাৰ উচ্চতাত অৱস্থিত হোৱাৰ বাবে স্বাভাৱিকতে হানলে উপত্যকাত গ্ৰীষ্মকালি খুব গৰম নপৰে । দিন অথবা ৰাতি — যিকোনো সময়তে তুষাৰপাত বা বৃষ্টিপাত হোৱাৰ সম্ভাৱনা থাকেই