मधासारखी गोड आई आणि हुलग्यासारखा दोड जावई

निघण्याआधी लीलाबाईंनी आम्हाला भाकरी, बटाट्याची भाजी आणि भातासोबत खमंग अशी मसुरीच्या डाळीची आमटी खाऊ घातली. त्यांच्या ओवीतल्या आईसारख्याच गोड अशा लीलाबाईंनी त्यांच्या सुनेसोबत रांधलेलं ते जेवण फार प्रेमाने केलं होतं हे निश्चित.

लीलाबाई आणि ताराबाईंच्या ओव्या

इथे लीलाबाईंनी गायलेल्या पाच आणि ताराबाईंनी गायलेली एक ओवी सादर करत आहोत.

पहिल्या तीन ओव्यांमध्ये लीलाबाई आईची थोरवी सांगतात. आईसारखं कुणीच नाही, अगदी जवळची शेजारीण असली तरी तिला आईची सर नाही असं त्या गातात. आईची जागा कुणीच घेऊ शकत नाही. ती मधासारखी किंवा खडीसाखरेसारखी गोड आहे, तिच्यात जराही कडूपणाचा अंश नाही. आईची माया ती आईचीच, दुधाची सर ताकाला कशी येणार?

दुसऱ्या ध्वनीफितीतल्या तीन ओव्या वडील आणि सासरच्या मंडळींबद्दल आहेत. लीलाबाई म्हणतात, जेव्हा बाप लेकीचं लग्न लावून देतो तेव्हा त्याला वाटत असतं की त्यानं लेकीचं भलं केलंय. लेकीचं लग्न लावून दिल्यावर सासरचे तिचा छळ करणार हे बापाच्या ध्यानात येत नाही का असा सवाल त्या करतात. कसायाच्या हाती गाईची जी अवस्था होईल तशीच लेकीची सासरी होणार असं त्या ओवीत गातात.

लीलाबाई गातात, जावई कितीहा लेकासारखा असला तरी त्याचं वागणं-बोलणं उगीर असतं. हुलग्यासारखं चवीला उग्र. शेवटच्या ओवीत जावयाच्या मागण्यांबद्दल त्या म्हणतात, पोटची पोर दिली याहून जास्त तुला अजून काय देऊ?

कलावंतः लीलाबाई कांबळे

गावः कोळवडे

तालुकाः मुळशी

जिल्हाः पुणे

जातः नवबौद्ध

वयः ५८

मुलं: तीन मुलगे

व्यवसायः कुळाने शेती

---

कलावंतः ताराबाई उभे

गावः लवार्डे

वाडीः खडकवाडी

तालुकाः मुळशी

जिल्हाः पुणे

जातः मराठा

वयः ५७

मुलं: तीन मुली

व्यवसायः शेतकरी. त्यांच्या कुटुंबाच्या मालकीचं एक एकर रान आहे त्यात त्या तांदूळ, गहू, नाचणी आणि राळ-वरईसारखी पिकं घेतात.

या ओव्या ६ जानेवारी १९९६ आणि ५ ऑक्टोबर १९९९ रोजी ध्वनीमुद्रित केल्या आहेत.

पोस्टरः श्रेया कात्यायनी

अनुवादः मेधा काळे