ଚିତ୍ରଣ: ପଶ୍ଚିମବଙ୍ଗର ନଦିଆ ଜିଲ୍ଲାର ଏକ ଛୋଟ ସହରରୁ ଆସିଥିବା ଲବଣୀ ଜାଙ୍ଗୀ, କୋଲକାତାର ସେଣ୍ଟର୍ ଫର ଷ୍ଟଡିଜ୍ ଇନ୍ ସୋସିଆଲ୍ ସାଇନ୍ସେସ୍ ଠାରେ ବଙ୍ଗୀୟ ଶ୍ରମିକ ସ୍ଥାନାନ୍ତରଣ ଉପରେ ପିଏଚଡି କରୁଛନ୍ତି | ସେ ଜଣେ ଆତ୍ମ-ଶିକ୍ଷିତ ଚିତ୍ରକାର ଏବଂ ଭ୍ରମଣ ପ୍ରିୟ।
ମୁଁ ଜଣେ ଶ୍ରମିକ , ଦାୟିତ୍ୱ ନୁହେଁ
ମୁଁ କେବଳ ଜଣେ ଶ୍ରମିକ।
ଜଣେ ସହାୟକ କିନ୍ତୁ ଅସହାୟ ନୁହେଁ
ମୁଁ ବି ଜଣେ ମଣିଷ।
ତୁମର ନଭଶ୍ଚୁମ୍ଭୀ ଛିଡ଼ାହୋଇଛି
ଆମ ବସ୍ତିକୁ ନଷ୍ଟ କରି ।
ତୁମ ସ୍ୱପ୍ନର ଘର କାନ୍ଥ
ଆମ ଝାଳରେ ରଙ୍ଗୀନ ହୋଇଛି ।
ହଁ, ମୁଁ ଜଣେ ଜାତୀୟତାବାଦୀ,
ବିକାଶର ପକ୍ଷଧର।
ଏହି ମେଟ୍ରୋ ରେଲ୍
ସେହି ଚିକ୍କଣ ରାଜପଥ-
ମୋ ଝାଳ, ମୋ ଲହୁ
ସବୁଠାରେ ଅଛି
ହଁ ମୁଁ ଆତ୍ମ-ନିର୍ଭରଶୀଳ
ମୁଁ ଠେଲାରେ ପରିବା ବିକେ
ଫୁଟ୍ପାଥ୍ରେ ମୋମୋ ବିକେ
ମୁଁ ତୁମ ଘର ଭିତରର ଅଳିଆ ସଫା କରେ
ଏବଂ ବାହାରେ ବି –
ମୁଁ ତୁମ ବିଷାକ୍ତ ନର୍ଦ୍ଦମାକୁ ବି ଓହ୍ଲାଏ
ମୁଁ ବଞ୍ଚିବା ପାଇଁ ମୋର ଅଧିକାର ବିକେ
ହଁ ମୁଁ ଗରୀବ
ମୁଁ ମୋର ଝାଳ ବିକେ
ତୁମେ ମୋତେ ଆଜିକାଲି ଦେଖ
ରାସ୍ତାର ଭିଡ଼ରେ
ମୁଁ ଦୌଡ଼ୁଥାଏ ଅଣନିଶ୍ୱାସୀ ହୋଇ
ମାଡ଼ଖାଇ
ଭାଙ୍ଗିଯାଇ
ନଷ୍ଟ ହୋଇ
ମରିମରି
ଭୋକିଲା
ଶୋଷିଲା
ରାସ୍ତାରେ ଅସ୍ଥିର ହୋଇ
ଯାହା କେଉଁଠିକୁ ବି ନିଏ ନାହିଁ
ତୁମେ ମୋ ପେଟକୁ ଲାତ ମାର
ଆଉ ଭାଙ୍ଗିଦିଅ
ନିଜକୁ ଜାଣିବାର ଭଙ୍ଗୁର ଭାବନା
ତୁମେମାନେ ଦୟାଳୁ ।
ତୁମେ ଆମକୁ ଘରକୁ ଯିବାର ଅନୁମତି ଦେଲ
ତୁମେମାନେ ଉଦାର
ତୁମେ ଆମକୁ ମରିବାକୁ ଅନୁମତି ଦେଲ
ତୁମେ ବହୁତ ଏତେ ଦୟାଳୁ
ଯେତେବେଳେ ଆମେ କହିଲୁ
ଆମେ ଯିବୁ
ତୁମେ ବସ୍ସବୁ ବନ୍ଦ କରିଦେଲ
ଆମେ ରେଳ ରାସ୍ତାକୁ ଗଲୁ
ତୁମେ ଆମ ଉପରେ ଇଞ୍ଜିନ୍ ଚଢ଼ିଯିବାକୁ ଦେଲ
ତୁମେ ଏମିତି କାହିଁକି କଲ?
ଆପଣ ସମ୍ବେଦନଶୀଳ
ମୁଁ ଜାଣେ
ଆପଣ ଏହି ଦୃଶ୍ୟ ଦେଖୁଛନ୍ତି
ଆମକୁ ଚାଲିବା ଦେଖିବା
ରାସ୍ତାରେ ତରଳି ଯାଇଥିବା ସୂର୍ଯ୍ୟ ସହିତ
ହଜାରେ ହଜାର ସଂଖ୍ୟାରେ ଚାଲିବା
ତୁମେ ଆମକୁ ଦୟା କରିବା ଜରୁରୀ
ଆପଣଙ୍କୁ ଖରାପ ଲାଗିବା ଦରକାର
ତୁମର ଆଖିରେ ଦୁଃଖ ଦେଖାଯିବା ଦରକାର
ଆସନ୍ତାକାଲିକୁ ଚିନ୍ତା କରି
କିନ୍ତୁ ବ୍ୟସ୍ତ ହୁଅନି
ମୁଁ ଜଣେ ଶ୍ରମିକ
ଏକ ଦାୟିତ୍ୱ ନୁହେଁ
ମୁଁ ଜଣେ ମଣିଷ
କେବଳ ଗରୀବ ।
ମୋତେ ବିଶ୍ୱାସ କର
ଯେତେବେଳେ ସବୁକିଛି ଠିକ୍ ହୋଇଯିବ
ମୁଁ ଫେରି ଆସିବି ।
ତୁମେ କିପରି ବିକାଶ କରିଥା’ନ୍ତ
ଯଦି ମୁଁ ଆସି ନଥା’ନ୍ତି ?
ସହର କିପରି ପ୍ରସାରିତ ହେବ?
ଦେଶ କେମିତି ଚାଲିବ
ବୁଲେଟ୍ ଟ୍ରେନ୍ ପରି ?
ମୁଁ ନିଶ୍ଚୟ ଆସିବି ।
ମୁଁ ରାସ୍ତା ତିଆରି କରିବି
ମୁଁ ପୋଲ ତିଆରି କରିବି
ମୁଁ ଉଚ୍ଚ ଅଟ୍ଟାଳିକା ଗଢ଼ିଦେବି
ମୁଁ ଦେଶକୁ ଆଗେଇ ନେବି
ଏଇ ହାତରେ
ମୁଁ ଶ୍ରମିକ ଥିଲି
ମୁଁ ଏବେ ଶ୍ରମିକ
ଏବଂ ସବୁବେଳେ ଶ୍ରମିକ ହୋଇ ରହିଥିବି ।
ଅଡିଓ: ସୁଧନ୍ୱା ଦେଶପାଣ୍ଡେ ଜନ ନାଟ୍ୟ ମଞ୍ଚର ଜଣେ କଳାକାର ଏବଂ ନିର୍ଦ୍ଦେଶକ ଏବଂ ଲେଫ୍ଟଓ୍ୱାର୍ଡ ବୁକ୍ସର ସଂପାଦକ ।
ଅନୁବାଦ: ଓଡ଼ିଶାଲାଇଭ୍
