‘ଅଚିହ୍ନା ଲୋକଙ୍କ ସହିତ ସେହି ଯାତ୍ରା ବି ଥିଲା...’

ଚିତା

ତୁମ ପାଇଁ କାନ୍ଦେ ମୋ ଅନ୍ତର, ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁ,
ମୃତ୍ୟୁର ଶୁଭ୍ର ଚାଦର ଢାଙ୍କି ହୋଇ,
ଶବର ଉପତ୍ୟକାରେ ଏକା ଏକା,
ମୁଁ ଜାଣେ ତୁମେ ଡରି ଯାଇଛ।

ତୁମ ପାଇଁ କାନ୍ଦେ ମୋ ଅନ୍ତର, ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁ,
ସୂର୍ଯ୍ୟ ଅସ୍ତ ହେବା ବେଳେ,
ତୁମ ଉପରେ ପଡ଼େ ରକ୍ତାକ୍ତ ଗୋଧୂଳିର ଛିଟା,
ମୁଁ ଜାଣେ ତୁମେ ଡରି ଯାଇଛ।
ତୁମେ ପଡ଼ିଥାଅ ଅଚିହ୍ନା ଲୋକଙ୍କ ସହ,
ତୁମେ ଜଳିଯାଅ ଅଚିହ୍ନା ଲୋକଙ୍କ ସହ,
ତୁମର ଏ ଯାତ୍ରା ବି ଥିଲା ଅଚିହ୍ନା ଲୋକଙ୍କ ସହ।
ମୁଁ ଜାଣେ ତୁମେ ଡରି ଯାଇଛ।

ତୁମ ପାଇଁ କାନ୍ଦେ ମୋ ଅନ୍ତର, ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁ।
ବୁନ୍ଦାଏ ନିଶ୍ୱାସ ପାଇଁ ତୁମେ ଯେବେ କାନ୍ଦୁଥିଲ,
ଶ୍ୱେତ ପ୍ରାଚୀର ଘେରା ପ୍ରକୋଷ୍ଠରେ,
ମୁଁ ଜାଣେ ତୁମେ ଡରି ଯାଇଥିଲ।
ଯେବେ ସେଇ ଶେଷ ଦୁଇ ବୁନ୍ଦା ଲୁହ
ତୁମ ମୁହଁ ଦେଇ ଝରିଗଲା;
ଯେବେ ସେଇ ଅନ୍ତିମ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ,
ତୁମେ ଦେଖିଲ ତୁମ ମାଆଙ୍କ ଅସହାୟ ଅଶ୍ରୁ,
ମୁଁ ଜାଣେ ତୁମେ ଡରି ଯାଇଥିଲ ।

ସାଇରନ୍‌ର ଆର୍ତ୍ତନାଦ,
ମାଆଙ୍କ କ୍ରନ୍ଦନ,
ଚିତାର ଦହନ।
ମୋର ଏହା କହିବା କ’ଣ ଠିକ୍‌ ହେବ,
“ଡର ନାହିଁ !”
ମୋର ଏହା କହିବା କ’ଣ ଠିକ୍‌ ହେବ,
“ଡର ନାହିଁ !”
ତୁମ ପାଇଁ କାନ୍ଦେ ମୋ ଅନ୍ତର, ପ୍ରିୟ ବନ୍ଧୁ।

ଅନୁବାଦ: ଓଡ଼ିଶାଲାଇଭ୍‍