আগচোতাল, এখন ঘৰ আৰু কলিজাৰ আই

বিয়াৰ পিছত মাকৰ ঘৰ এৰি কম বয়সীয়া ছোৱালীজনীয়ে নতুন এখন ঘৰলৈ যোৱাৰ সময়ত মনতৰ জটিল অনুভৱ ব্যক্ত কৰিছে এই গীতে। বুকুৰ আপোন মাক-দেউতাক আৰু লগৰীয়াহঁতক এৰি নতুন এখন ঘৰলৈ যোৱাৰ বিচ্ছেদৰ হিয়াভঙা নিয়ম এই দেশত প্ৰচলিত। মৌখিক পৰম্পৰাৰ যি প্ৰাচুৰ্য্যময় ধাৰা, বিয়াৰ দিনা গোৱা গীত তাৰে এক অভিন্ন অংশ।

আপাত দৃষ্টিত গীতবোৰৰ ভাষা আৰু বিষয়বস্তু প্ৰাঞ্জল, ইটোৰ পৰা সিটো প্ৰজন্ম বাগৰি অহা, মুখে মুখে সংৰক্ষিত হৈ অহা। কিছুমান সময়ত প্ৰজন্ম বাগৰোতে ই ৰূপো সলনি কৰিছে।  সামাজিক আৰু লৈংগিক পৰিচয় নিৰ্মাণৰ ক্ষেত্ৰত এই গীতৰ ভূমিকা অতিশয় গুৰুত্বপূৰ্ণ। পিতৃতান্ত্ৰিক সমাজত বিবাহ নাৰীৰ বাবে কেৱল এটা বিশেষ দিনেই নহয়, পৰিচয় নিৰ্মাণৰ ক্ষেত্ৰতো ইয়াৰ ভুমিকা বিশেষ। তেওঁৰ স্মৃতি, পৰিয়াল, লগৰীয়া আৰু স্বাধীনতাৰ ৰূপক হৈ উঠা এই আগচোতালখন এতিয়া ক্ৰমে দূৰ হৈ যাব, আলহী হৈ পৰিব। পৰিচিত সকলোখিনি হেৰুওৱাৰ এই দিনটো সমাজৰ নিয়ম হিচাপে কাম্য। কিন্তু ইয়েই নাৰীমনত এক জটিল অনুভূতিৰ সৃষ্টি কৰে।

ইয়াত পৰিৱেশন কৰা গীতটো গাইছে মুন্দ্ৰা তালুকৰ মৎস্যজীৱি জুমা ভাঘেৰে। ভদ্ৰেশ্বৰ গাঁৱৰ মুচলমান পৰিয়ালৰ তেওঁৰ জন্ম। এইটো সুৰবাণী নামে কচ্ছী মহিলা বিকাশ সংগঠন পৰিচালিত সমবায় অনাতাঁৰ কেন্দ্ৰই ২০০৮ত বাণীবদ্ধ কৰা ৩৪১ টা গীতৰ মাজৰ এটা। কে.এম.ভি.এছ.ৰ যোগেদি গীতৰ এই সংগ্ৰহ পাৰিয়ে পাইছিল। এই গীতবোৰত অঞ্চলটোৰ সাংস্কৃতিক, ভাষিক আৰু সাংগীতিক বৈচিত্ৰ সোমাই আছে। কচ্ছৰ হেৰাই যাবলৈ ধৰা কচ্ছগীতৰ সাংগীতিক পৰম্পৰাক সংৰক্ষণ কৰাই এই প্ৰকল্পৰ মূল লক্ষ্য।

নিজৰ উদ্বিগ্নতা আৰু আশংকাৰ কথা খোলাখুলিকৈ ব্যক্ত কৰা নাৰীৰ পক্ষে কঠিন হৈ পৰে, তাকেই সুৰ-তাল-ছন্দৰে মেৰিয়াই প্ৰকাশ কৰাটোৱে নাৰীৰ পক্ষে নিৰাপদ।

প্ৰীতি চনি, অৰুণা ধোলকিয়া, কে.এম.ভি.এছ.ৰ সচিব, অমদ চামেজা, কে.এম.ভি.এছ.ৰ প্ৰকল্প সমন্বয়কক তেওঁলোকৰ সহায়-সহযোগিতাৰ কাৰণে আৰু গুজৰাটী অনুবাদত সহায়ৰ বাবে ভাৰতীবেন গ’ৰলৈ ধন্যবাদ

কবিতাৰ অনুবাদ : ধ্ৰুৱজ্যোতি ধনন্তৰি
টেক্সট্ অনুবাদ: পংকজ দাস