ஒன்னுபுரத்தில் மத்தியான காற்றில் கைத்தறிகளை கால்களால் மிதிக்கும்போது ஏற்படும் ஓசைகள் ஒரு லயத்தோடு ஒலித்துக்கொண்டிருந்தன. “ ஐந்து மணிக்கு வந்தீங்கன்னாதான் பட்டுப் புடவை நெய்றதை நீங்க பாக்க முடியும்” என்கிறார் 67 வயதான எம்.கே. கோதண்டபாணி. கச்சாவான, நிறம் இல்லாத நூல்கண்டுகளின் பண்டல்களாக ஒன்னுபுரத்துக்குள்ளே நுழைகிற பொருள்கள் கோதண்டபாணி உள்ளிட்ட நெசவாளர்கள் அதன் மீது வேலை செய்தபிறகு பணம் கொழிக்கும் பட்டுப்புடவைகளாக, வண்ணமயமான ஆறு கெஜம் புடவைகளாக, ஆடம்பரமான கண்ணாடி அலங்காரங்களுக்கு பின்னால், சென்னையிலும் மற்ற சந்தைகளிலும் கடைகளில் காட்சிக்கு வைக்கப்பட்டிருக்கின்றன.
திருவண்ணாமலை மாவட்டத்தின் வடக்கு ஆரணி வட்டாரத்தில் உள்ள ஒன்னுபுரம் கிராமத்தில் உள்ள பெரும்பாலான நெசவாளர் குடும்பங்கள் நேரடியாகவோ அல்லது திருமணங்களின் மூலமாகவோ ஒன்றுக்கொன்று தொடர்புடையவையாக இருக்கின்றன. பெரும்பாலான வீடுகளில் பல தலைமுறைகளைப் பார்த்த ஒரு கைத்தறியாவது இருக்கிறது. “ எங்களது குழந்தைகள் வெளியே போய் படிப்பார்கள். ஆனாலும் நெசவுக் கலையையும் கற்றுக்கொள்வார்கள். இது எங்களது பாரம்பரியம் என்கிறார் 57 வயது தேவசேனாதிபதி. அவரது 16 வயது பையன் ஒரு பளபளப்பான பிங்க் வண்ண பட்டுப்புடவையை முடிப்பதற்கு அவர் உதவிக்கொண்டிருக்கிறார்.
பல்வேறு விதமான கூட்டுறவு அமைப்புகள் அல்லது சிறுதொழில்கள் அங்கே உள்ளன. அவற்றில் பெரும்பாலானவற்றை ஆரணி வட்டாரத்தைச் சேர்ந்த நெசவாளர் குடும்பங்கள்தான் உருவாக்கியிருக்கின்றன. அவைதான் சேலைகளை நெசவாளர்களிடமிருந்து வாங்குகின்றன. பெரிய கம்பெனிகளுக்கும் காட்சியகங்களுக்கும் அவற்றை விற்பனை செய்கின்றன. அந்த வாடிக்கையாளர்கள் மக்கள் எந்தவிதமான டிஸைன்களை விரும்புகிறார்கள் என்று கவனித்து அவற்றை நெசவாளர்களுக்குத் தந்து அதே டிஸைன்களில் சேலைகளைக் கோருகின்றனர். பாரம்பரியமான டிஸைன்களை விட நவீனமான டிஸைன்கள்தான் அதிகமாக தற்போது வாடிக்கையாளர்களிடமிருந்து கேட்கப்படுகிறது.
இதற்கு ஏற்ப நெசவாளர்களுக்கு நல்ல பணம் கிடைக்கிறது. சரஸ்வதி ஈஸ்வரன் பாவு புனைதலைச் செய்கிறார். பொதுவாக இது பெண்களால் செய்யப்படுகிறது. பெண்கள்தான் 4500 முதல் 4800 வரையான தனித் தனியான நூல்களை கைத்தறியில் அவை சேலையாக செய்யப்படுவதற்கு வசதியாக அவற்றை நிறுவுகின்றனர். குறுக்கும் நெடுக்குமாக நூல்களைப்போட்டு சேலையை நெய்வதற்கு வசதியாக தேவையான ஏற்பாடுகளைச் செய்வதற்கு ஒரு தறிக்கு ரூபாய் 250 என்ற கணக்கில் அவரை வேலைக்கு வைத்துக்கொள்கிற கூட்டுறவு அமைப்புகள் அல்லது நெசவாளர் குடும்பங்கள் தரும். ஒரு மாதத்தில் அத்தகைய வேலைகள் ஆறு முதல் எட்டு வரை சரஸ்வதிக்கு கிடைக்கிறது.
சாதாரணமான கலைவடிவங்களை நெய்வதற்கு பொதுவாக நெசவாளர்கள் நான்கு புடவைகளுக்கு ரூபாய் 2500 சம்பாதிப்பார்கள். “ நாங்கள் எல்லா நாட்களிலும் வேலை செய்வோம். ஒவ்வொரு மாதத்திலும் பவுர்ணமி நாள்தான் எங்களுக்கு விடுமுறை” என்கிறார் சரஸ்வதி கங்காதரன். தறியிலிருந்து கண்ணை எடுக்காமல் அவர் பேசுகிறார். “ அன்னக்கி நாங்கள் நல்ல அதிர்ஷ்டத்தை எங்களுக்குக்கொடுத்த கடவுளுக்கு மரியாதை செய்வோம்.” என்கிறார் சரஸ்வதி. மற்ற நெசவாளர்கள் போலவே கூட்டுறவுகளிலிருந்து சேலைகளுக்கான ஆர்ட்ர்களை அவர் பெறுகிறார். அவர் ஒரு மாதத்தில் 15 முதல் 20 சேலைகள் வரை நெசவு செய்கிறார். சுமார் 10 ஆயிரம் சம்பாதிக்கிறார்.
“இதுதான் எங்களுக்கு சோறு போடுகிறது . இதை நாங்கள் விட்டுவிட விரும்பவில்லை. ஒரு நாள் நாங்கள் ஓய்வெடுத்தாலும் அது வருமான நஷ்டமாக ஆகிவிடும் என்றார். ஜெகதீசன் கோபால். அவர் தங்கச் சரிகை கொண்ட கனமான ஒரு சேலையை நெய்து கொண்டிருக்கிறார்.
இந்த போட்டோ கட்டுரையின் வேறுபட்ட வடிவம் தி பஞ்ச் இதழில் 2018 பிப்ரவரி 28 இல் வெளியானது.
தமிழில் : த. நீதிராஜன்