ജനാധിപത്യത്തിന്റെ ഘോഷയാത്ര

ഘോഷയാത്ര

കണ്ണെത്തും ദൂരംവരേക്കും, അതിനപ്പുറത്തേക്കും
ഇതിൽ പങ്കെടുക്കാൻ ആളുകളൊഴുകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു,
ഈ ഭൂമിയിലുള്ളവർ മാത്രമല്ല,
മൂന്ന് ലോകങ്ങളിലുമുള്ളവർ

ഇതൊരു ഘോഷയാത്ര.
ഭൂമി, മരങ്ങൾ, വായു, ജലം,
ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുനീർ, ഹ്ലാദം,
പാട്ടുകൾ എല്ലാം ഇതിലുണ്ട്.

എന്നിട്ടാണ് ഒന്നുമറിയില്ലെന്ന്,
ആരൊക്കെ ഉൾപ്പെടുന്നുവെന്ന്
അറിയില്ലെന്ന് നീ പറയുന്നത്!
ഞങ്ങളുടെ പൂർവ്വികരുടെ തിളങ്ങുന്ന ചരിത്രം,
നാടോടിക്കഥകൾ, ഐതിഹ്യങ്ങൾ,
ഈ ഭൂമിയിലെ മനുഷ്യരുടെ പുരാവൃത്തങ്ങൾ
ഞങ്ങളുടെ പ്രാർത്ഥനാഗീതങ്ങൾ, സഹനം, പ്രതീക്ഷ,
ഈ പുണ്യഭൂമി, ലോകാനുസാരിയായ ഗാനങ്ങൾ,
ഞങ്ങളുടെ വിജ്ഞാനം,  പ്രാർത്ഥന,
അവയെല്ലാം ഇതിലുണ്ട്.

എന്നിട്ടും നീയെന്നോട് പറയുന്നു,
നിനക്കൊന്നുമറിയില്ലെന്ന്!
ഞങ്ങളുടെ ധൈര്യം, ഊഷ്മളത, സന്തോഷം, സ്ഥൈര്യം,
ഗുരുവിന്റെ സന്ദേശങ്ങളിലുള്ള വിശ്വാസം
ഞങ്ങൾക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ടതെല്ലാം എവിടെ മറഞ്ഞുവെന്ന്
ആർക്കുമറിയില്ല.
ഞങ്ങൾക്ക് നഷ്ടപ്പെട്ട അവയെല്ലാം എവിടെ മറഞ്ഞുവെന്ന്
ആർക്കുമറിയില്ല.
നഷ്ടപ്പെട്ടവരേയും ജീവിച്ചിരിക്കുന്നവരേയും
കൂട്ടിയിണക്കാൻ,
ശരീരത്തെയും ആത്മാവിനേയും രക്ഷിക്കാൻ
ആർക്ക് കഴിയും
ഗുരുകൃപയ്ക്കല്ലാതെ?

അത്ഭുതം നോക്കൂ!
ഇത്രനാളും, പ്രയോജനമോ ലക്ഷ്യമോ ഇല്ലാതിരുന്ന ജീവിതം
വീണ്ടും മൂല്യമുള്ളതും മനോഹരവുമായി മാറി.
ഇതൊരു ഘോഷയാത്രയാണ്
ഞങ്ങളുടെ ഭൂതം, വർത്തമാനം, ഭാവി
എല്ലാം ഇവിടെയാണ്.
ഹിന്ദുക്കൾ, മുസ്ലിങ്ങൾ, ബുദ്ധമതക്കാർ, ജൈനന്മാർ, സിക്കുകാർ
എല്ലാം ഇവിടെയുണ്ട്.
കാണുന്നതും, കാഴ്ചയ്ക്കപ്പുറമുള്ളതും
ഇതിലുണ്ട്.

ഇതൊരു ഘോഷയാത്രയാണ്
ഒരു തരംഗം, ഒരു പോരാട്ടം, ഒരാഘോഷം.
ദേഷ്യവും, വേദനയും, സംഘർഷവും
എല്ലാം ഇവിടെയുണ്ട്.
ആ ചോദ്യം‌പോലും ഇവിടെയുണ്ട്,
ചരിത്രം നാളെ നിങ്ങളോട് ചോദിക്കാൻ പോവുന്ന ചോദ്യം.

എന്നിട്ടും, ആരെല്ലാം ഇതിലുൾപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു എന്ന്
നിനക്കറിയില്ലെന്നോ!
ഇതൊരാൾക്കൂട്ടമല്ല, ഇത് ആത്മാക്കളുടെ ഒരു സംഗമമാണ്
ചലിക്കുന്ന ഒരു വാക്യത്തിലെ അർത്ഥം
വാക്കുകളുടെ ക്രമം., ഇതൊരുതരം യാത്രയാണ്.
ഒരു ജാഥ,
എന്നാൽ ആഘോഷത്തിന്റെ സ്വഭാവമില്ലാത്തത്

ഇത്, അനുയായികളുടെ ഒരു ഘോഷയാത്രയാണ്,
ഗുരുവിന്റെ ദീക്ഷ ലഭിച്ച ശിഷ്യരുടെ ഘോഷയാത്ര.
‘ഞാൻ’, ‘എന്റെ’ എന്നതെല്ലാം പിന്നിലുപേക്ഷിച്ച്,
‘നമ്മൾ ജനങ്ങൾ’ എന്നതിലേക്ക് നീങ്ങുകയാണ് അവർ.
കാലങ്ങളായി നമ്മൾ പഠിച്ച പാഠങ്ങളെല്ലാം ഇതിലുണ്ട്.
സൂഫി അവധൂതരുടെ പതിന്നാല് ഗണങ്ങൾ ഇതിലുണ്ട്.

നിഷ്കളങ്കവും, ഹൃദയാവർജ്ജകവുമായ
ഒരു കഥ ഞാൻ പറഞ്ഞുതരാം.
ഇന്നലെ, ദില്ലിയിൽനിന്ന് ഒരു ചെറിയ പെൺകുട്ടി വിളിച്ചു,
നീ തിരിച്ചുവരുമ്പോഴേക്കും ഈ സ്ഥലം വിജനമായിട്ടുണ്ടാകുമെന്ന്
പറയാനാണ് അവൾ വിളിച്ചത്.
വാഹനങ്ങളുടെ ബഹളമുണ്ടായേക്കാം,
എന്നാൽ മൈത്രി കാണാൻ കഴിയില്ല.
ഭക്ഷണം വിളമ്പുന്ന ആളുകളുടെ നിര അവിടെയുണ്ടാവില്ല.
വീട്ടിലെത്താൻ തിരക്ക് കൂട്ടുന്നവരുടെ മുഖത്ത്
ഒരാനന്ദവുമുണ്ടാവില്ല.

അപ്പോൾ നമ്മളെന്ത് ചെയ്യും?
നമ്മുടെ കണ്ണുകൾ ഈറനണ!ഞ്ഞിരുന്നു.
എന്തുതരം സ്നേഹമാണത്? എന്തുതരം ഘോഷയാത്ര!
സന്തോഷത്തോടെ നിനക്ക് വീട്ടിൽ തിരിച്ചെത്താനാകട്ടെ.
ഈ പോരാട്ടത്തിൽ എന്റെ സത്യവും വിജയവും
നിന്റെ ഭാഗത്തായിരിക്കും.
ഈ ഭൂമിയിലേക്ക് പുതിയൊരു ഭാഗധേയം കൊണ്ടുവരാൻ
നിനക്ക് സാധിക്കട്ടെ.
ഒരു പുതിയ അനുഭവം, ഒരു പുതിയ വീക്ഷണം,
ഒരു പുതിയ പരിഹാരം,
സ്നേഹം, ലാളിത്യം, സാഹോദര്യം,
എന്നിവയുടെയൊക്കെ ഒരു  അടയാളം.

അമ്മയ്ക്കും മകനും ഒരുമിക്കാനുള്ള സമയം ആഗതമവുമെന്ന്
ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.
ഇതൊരു ഘോഷയാത്രയാണ്.
കണ്ണെത്തും ദൂരംവരേക്കും, അതിനപ്പുറത്തേക്കും
ഇതിൽ പങ്കെടുക്കാൻ ആളുകളൊഴുകുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു,
ഈ ഭൂമിയിലുള്ളവർ മാത്രമല്ല,
മൂന്ന് ലോകങ്ങളിലുമുള്ളവർ
ഇതൊരു ഘോഷയാത്ര.