গণতন্ত্ৰৰ আনন্দোৎসৱ

এক আনন্দোৎসৱ

য’লৈকে এই দৃষ্টিৰ ব্যাপ্তি,
আৰু য’ৰপৰা সমাপ্তি,
সেই দূৰ-দিগন্তলৈকে দেখিছো মাথো মানুহৰ ধল
উচাহ আৰু আৱেগ যেন ত্ৰিলোক সামৰি বাগৰি আহিছে
গোটেই জগতখনেই যেন ভৰ দিছে এই উছৱত।

এই আমাৰ উছৱত ভাগী হৈছে
জল-জমিন, বিৰিখ আৰু বায়ু
চৰাচৰ একাকাৰ হোৱা এই ক্ষণত
নিগৰিছে আমাৰ হৰিষাদ-বিষাদ
আৰু সমবেত হৈছে আমাৰ গীতবোৰ।

আৰু তুমি নিমুৱাটো হৈ আচৰিত হোৱাদি সুধিছা
কোন এই উছৱৰ অংশীদাৰ
তুমি বোলে নাজানাই!
আমাৰ বাপতিসাহোনৰ স্বৰ্ণিল ঐতিহ্য,
আমাৰ মাটিৰ গীত, লোককৃষ্টি, কিংবদন্তি আৰু ৰূপকথা,
আমাৰ স্তুতিগীত, সহনশীলতা আৰু আমাৰ আশা
পবিত্ৰ বাণী আৰু জাগতিক গীতবোৰ আৰু আমাৰ প্ৰজ্ঞা-প্ৰাৰ্থনা
সকলো ইয়াতেই চামিল।

আৰু তুমি নিমুৱাটো হৈ আচৰিত হোৱাদি সুধিছা
কোন এই উছৱৰ অংশীদাৰ
তুমি বোলে নাজানাই!
ক’ত হেৰাল আমাৰ সকলো
দেখি বিস্মিত হয় সকলো।
আমাৰ সাহস, আৱেগ আৰু সুখানুভূতি, আমাৰ দৃঢ়তা,
গুৰুৱে দিয়া শিক্ষাৰ প্ৰতি থকা বিশ্বাস
আমি হেৰুৱাই পেলোৱা এই সকলোবোৰ ক’লৈ গ’ল।
হেৰাই যোৱা আৰু জীৱিতসকলক একত্ৰিত কৰিব কোনে?
শৰীৰ আৰু মনবোৰ মুক্ত কৰিব কোনে?
কেৱল গুৰুৰ আশীৰ্বাদেহে।

এই বিস্ময়বোধ তুমিও উশাহত লোৱা
জীৱনটো আছিল যে উদ্দেশ্যবিহীন, অসাৰ
এতিয়া সেয়া সাৰ্থক-সুন্দৰ।
এই যে উছৱ,
ইয়াতেই সমাহিত আমাৰ সাহস, আৱেগ,
সুখ-সাৰ্থকতা আৰু আৰু আমাৰ দৃঢ়তা।
হিন্দু-মুছলমান, বৌদ্ধধৰ্মী, জৈন আৰু শিখধৰ্মী
সকলো ইয়াতেই আছে।
চকুৰ আগতেই ইমানবোৰ ঘটনা ঘটিছে
চকুমেলি চালেইচোন সকলো দেখা পাবা।

এই যে উছৱৰ লহৰ,
ই এক সংগ্ৰামৰো ঢৌ আৰু তাৰ উদযাপন।
ক্ষোভ, সংঘাত, যন্ত্ৰণা
আৰু তোমাকেই ইতিহাসে আগচি ধৰি যে সুধিব
সেই প্ৰশ্নও ইয়াতেই জন্মিছে।

আৰু তুমি নিমুৱাটো হৈ আচৰিত হোৱাদি সুধিছা
কোন এই উছৱৰ অংশীদাৰ
তুমি বোলে নাজানাই!
এয়া ভিৰ নহয়, ই হৈছে আত্মাৰ সমাৱেশ।
এয়া আমাৰ চলমান চিন্তাৰ যি বক্তব্য, তাৰেই অৰ্থ
এয়া এক শব্দৰ শৃংখল, ধাৰণাৰ যাত্ৰা
এক শোভাযাত্ৰা, কিন্তু উছৱমুখৰ নহয়।

এয়া এজন গুৰুৰ শিষ্যসকলে আৰম্ভ কৰা
মৰুভূমিৰ মাজেৰে যাত্ৰা কৰা অনুগামীসকলৰ এক সমদল।
মই, মোৰ আদিবোৰ একাষৰীয়া কৰি
তেওঁলোক অগ্ৰসৰ হৈছে ‘আমি জনগণ’ৰ দিশে।
যুগে যি আমাক শিক্ষা দিছে, সেয়া ইয়াতেই আছে
ছুফী ফকীৰসকলৰ চৈধ্যটা যি আদেশ, সেয়া ইয়াতেই আছে।

তোমাক এটা সৰল, হৃদয়স্পৰ্শী কাহিনী কও শুনা।
কালি দিল্লীৰ যুৱতী এগৰাকীয়ে কৈছিল,
আপুনি ঘৰলৈ উভতাৰ সময়ত এই ঠাইখিনি জনশূন্য হৈ পৰিব।
যান-জঁটৰ কোলাহল থাকিব,
কিন্তু নাথাকিব সতীৰ্থসকলৰ সৈতে থাকি পোৱা উৎসাহ।
নাথাকিব লংগৰত ৰুটি বিলাই থকা মানুহৰ শাৰী।
ঘৰলৈ উভতাসকলৰ
মুখবোৰত নাথাকিব কমনীয়তা।

তেতিয়া আমি কি কৰিম?
তেতিয়া আমাৰ চকুবোৰ সেমেকি উঠিছিল
এয়া কেনেধৰণৰ ভালপোৱা! কি এক আনন্দোৎসৱ !
আপুনি ঘৰলৈ উভতি আহোঁতে সকলো সুখী হওক।
এই সংগ্ৰামত আপোনাৰ সৈতে থাকক সত্য আৰু জয়।
এই ধৰালৈ আপুনি কঢ়িয়াই আনক এক নতুন ভাগ্যলিপি,
এক সজীৱ দৃষ্টি, এক নতুন সমাধান,
প্ৰেমৰ প্ৰতীক, সৰলতা আৰু সম্প্ৰীতি।

মই আশা কৰোঁ মাতৃ আৰু পুত্ৰ একেলগ হোৱাৰ সময় আহি পৰিছে।
এয়া হৈছে এক আনন্দোৎসৱ।
য’লৈকে এই দৃষ্টিৰ ব্যাপ্তি,
আৰু য’ৰপৰা সমাপ্তি,
সেই দূৰ-দিগন্তলৈকে দেখিছো মাথো মানুহৰ ধল
উচাহ আৰু আৱেগ যেন ত্ৰিলোক সামৰি বাগৰি আহিছে
গোটেই জগতখনেই যেন ভৰ দিছে এই উছৱত।
এয়াই আমাৰ আনন্দোৎসৱ।