ஒவ்வொரு முறையும் அனருல் இஸ்லாம் தனது நிலத்தில் வேலைக்குச் செல்லும்போது, அவர் ஒரு சர்வதேச எல்லையை கடக்க வேண்டும். அதைச் செய்வதற்கு முன், அவர் ஒரு விரிவான நெறிமுறை மற்றும் பாதுகாப்பு சோதனையைப் பின்பற்ற வேண்டும். அவர் அடையாளச் சான்றை செலுத்த செய்ய வேண்டும் (அவர் தனது வாக்காளர் அட்டையை எடுத்துச் செல்கிறார்), ஒரு பதிவேட்டில் கையெழுத்திட்டு, உள்நுழைந்து சுறுசுறுப்பாக இருக்க வேண்டும். அவர் கொண்டு செல்லும் எல்லா விவசாய உபகரணங்களும் சரிபார்க்கப்படுகின்றன. அன்றைய தினம் அவருடன் வரும் மாடுகளின் புகைப்படங்களையும் அவர் சமர்பிக்க செய்ய வேண்டும்.
"ஒரு நேரத்தில் இரண்டு மாடுகளுக்கு மேல் அனுமதிக்கப்படுவதில்லை" என்று அனருல் கூறுகிறார். “திரும்பும்போது, நான் மீண்டும் கையொப்பமிட வேண்டும், எனது ஆவணங்கள் திருப்பித் தரப்படுகின்றன. ஒருவரிடம் அடையாளச் சான்று இல்லையென்றால், அவர் கடந்து செல்ல அனுமதிக்கப்படுவதில்லை. ”
அனருல் இஸ்லாம் - இங்குள்ள அனைவரும் அவரை பாபுல் என்று அறிவார்கள் - மேகாலயாவின் தென் மேற்கு கரோ மலை மாவட்டத்தில் உள்ள பாகிச்சா கிராமத்தில் தனது குடும்பத்துடன் வசித்து வருகிறார். மாநிலத்தின் எல்லையில் சுமார் 443 கிலோமீட்டர் பங்களாதேஷுடன் நீள்கிறது - இது இந்தியாவிற்கும் பங்களாதேஷுக்கும் இடையில் சுமார் 4,140 கிலோமீட்டர் நீளமுள்ள சர்வதேச எல்லையில் உள்ளது, இது உலகின் ஐந்தாவது மிக நீளமான நில எல்லையாகும். மேகாலயா நீட்சி முள்வேலி மற்றும் கான்கிரீட் மூலம் வேலி அமைக்கப்பட்டுள்ளன.
1980-க்களில் வேலி கட்டுவது தொடங்கியது - பல நூற்றாண்டுகளாக இடம்பெயர்வு பிராந்தியத்தின் பொருளாதாரம் மற்றும் கிராமப்புற வாழ்வாதாரத்தின் ஒரு பகுதியாக இருந்தது. துணைக் கண்டத்தின் பிரிவினையும் பின்னர் பங்களாதேஷின் உருவாக்கமும் இந்த இயக்கங்களை நிறுத்தின. இரு நாடுகளுக்கும் இடையிலான ஒப்பந்தத்தின் ஒரு பகுதியாக, 150 கெஜம் தூரம், ஒரு வகையான ‘இடையக மண்டலம்’, வேலியுடன் பராமரிக்கப்படுகிறது.
இப்போது 47 வயதாகும் அனருல் இஸ்லாம் இந்த மரபுரிமையைப் பெற்றிருக்கிறார். அவருக்கு ஏழு வயதாக இருந்தபோது, தனது தந்தை உழுவதற்கு உதவுவதற்காக பள்ளிக்கு செல்வதை நிறுத்தினார். அவரது மூன்று சகோதரர்களும் நிலங்களை மரபுரிமையாகப் பெற்றனர், அவர்களும் பயிரிடுகிறார்கள் அல்லது குத்தகைக்கு விடுகிறார்கள் (மற்றும் அவரது நான்கு சகோதரிகளும் இல்லதரசிகள்).
தென்மேற்கு கரோ மலையில் உள்ள தனது வீட்டின் முன் அனருல் இஸ்லாம்: 'எனது முன்னோர்கள் இங்கு வாழ்ந்தார்கள், இப்போது இது சர்வதேச எல்லை'
விவசாயத்தைத் தவிர, அனருலின் வாழ்வாதார உத்திகள் ஒரு வட்டிக்கு பணம் கொடுப்பவர் மற்றும் கட்டுமானத் தொழிலாளி என இடைப்பட்ட வேலைகளை உள்ளடக்குகின்றன. ஆனால், அவர் உணர்ச்சி ரீதியாக இணைந்திருக்கும் நிலம் அது. "இது என் தந்தையின் நிலம், நான் சிறுவயதில் இருந்தே அதைப் பார்வையிட்டுள்ளேன்," என்று அவர் கூறுகிறார். “இது எனக்கு மிகவும் முக்கியத்துவம் வாய்ந்தது. இப்போது அதை பயிரிடுவது எனக்கு நன்றாக இருக்கிறது. ”
வேலிக்கு அப்பால் எல்லையில் அமைந்துள்ள ஏழு ’பிக்ஹா’க்கள் (சுமார் 2.5 ஏக்கர்) அவருக்கு சொந்தமானது. ஆனால் எல்லையின் பாதுகாப்பு காரணமாக ‘இடையக மண்டலம்’ பகுதிகளை அணுகுவதில் தடைகள் உருவாக்கியது, இத்தனை ஆண்டுகளில் சில விவசாயிகளை பயிரிடுவதை கைவிடும் நிலைக்கு தள்ளியது. அனருல் தொடர்கிறார், ஏனெனில் அவரது பண்ணை எல்லை வாசலில் இருந்து வெகு தொலைவில் இல்லை, மேலும் அவர் நிலத்தில் வேரூன்றியிருப்பதாக உணர்கிறார். "என் முன்னோர்கள் இங்கு வாழ்ந்தார்கள், அது இப்போது சர்வதேச எல்லை," என்று அவர் கூறுகிறார்.
அவரது குடும்பம் ஒரு காலத்தில் செல்வாக்கு மிக்க குடும்பமாக இருந்தது, அதன் கிளைகள் 'டஃபதர்ஸ் பீதா ’(நில உரிமையாளர்களின் பூர்வீக நிலம்) என்று அழைக்கப்படும் ஒரு பெரிய குடியிருப்பு பகுதியில் பரவியுள்ளன. 1970 -க்களில் இருந்து, போருக்குப் பின்னர், எல்லை-மண்டல கொள்ளையர்களின் தாக்குதல்களுக்கு எதிராக பாதுகாப்பு இல்லாததால், அவர்களில் பலரை மற்ற கிராமங்களுக்கு அல்லது மகேந்திரகஞ்சின் புறநகர்ப்பகுதிக்கு மாற்றுமாறு கட்டாயப்படுத்தப்பட்டது - ஜிக்ஸாக் தொகுதியில் உள்ள பெரிய நகராட்சி, அதில் பாகிச்சா, அவரது சுமார் 600 பேர் கொண்ட கிராமம் ஒரு பகுதியாகும். அவர்களில் பலருக்கு, வேலி அமைத்தல் காரணமாக அரசாங்கம் உறுதியளித்த இழப்பீட்டுத் தொகை இன்னும் முழுமையாக செலுத்தப்படவில்லை என்று அனருல் மேலும் கூறுகிறார்.
எல்லை வாயில் காலை 8 மணிக்கு திறந்து மாலை 4 மணிக்கு மூடப்படும். இந்த நேரங்களுக்கு இடைப்பட்ட நேரம், அது மூடப்பட்டிருக்கும். வேலைக்குச் செல்லும் விவசாயிகள் தங்கள் பெயர்களை சரியான அடையாளச் சான்று மற்றும் கையொப்பம் அல்லது கட்டைவிரல் அச்சுடன் பதிவு செய்ய வேண்டும், மேலும் எல்லை பாதுகாப்புப் படை (பி.எஸ்.எஃப்) ஒவ்வொரு நுழைவு மற்றும் வெளியேறும் பதிவுகளை பதிவு செய்யும் பதிவேட்டை பராமரிக்கிறது. “அவை கண்டிப்பானவை. அடையாள ஆதாரம் இல்லாமல் நுழைவு இல்லை. உங்கள் ஐடியைக் கொண்டு வர மறந்தால், நீங்கள் நாள் முழுவதும் வீணடித்தீர்கள், ” என்கிறார் அனருல்.
அவர் வேலைக்கு உணவை எடுத்துச் செல்கிறார், “அரிசி அல்லது ரோட்டி, பருப்பு, கொழம்பு, மீன், மாட்டிறைச்சி…” அவர் எல்லாவற்றையும் ஒரு அலுமினிய தொட்டியில் சேர்த்து, அதை ஒரு தட்டில் மூடி, பின்னர் அதை ஒரு பருத்தி துண்டுடன் கட்டி, அதை எடுத்து வருகிறார். எல்லை வாசலில் ஒரு சன்னதி கல்லறை அருகிலுள்ள கிணற்றிலிருந்து தண்ணீர் சேகரிக்கிறார். தண்ணீர் தீர்ந்துவிட்டால், மாலை 4 மணி வரை அவர் தாகமாக இருக்க வேண்டும். அல்லது மீண்டும் நுழைவு-வெளியேறும் நெறிமுறையைப் பின்பற்றுவார்கள், சில சமயங்களில் பி.எஸ்.எஃப் பணியாளர்கள் இதற்கு உதவுகிறார்கள் என்று அவர் கூறுகிறார். "நான் தண்ணீர் குடிக்க விரும்பினால், நான் மீண்டும் திரும்பி நீண்டதூரம் வர வேண்டும், மீண்டும் இந்த செயல்முறையைப் பின்பற்ற வேண்டும், மேலும் அடிக்கடி வாயில் திறக்க நீண்ட நேரம் காத்திருக்க வேண்டும்" என்று அனருல் கூறுகிறார். "என்னைப் போன்ற ஒரு விவசாயிக்கு இது சாத்தியமா?"
இந்தியா-பங்களாதேஷ் ஒப்பந்தத்தின் ஒரு பகுதியாக பராமரிக்கப்படும் 'இடையக மண்டலத்தில்' தனது நிலத்தை அடைய அனருல் இந்த எல்லையை கடக்க வேண்டும்
கண்டிப்பான 8 காலை முதல் மாலை 4 மணி வரையான நேரமும் தடைகளை உருவாக்குகிறது. மகேந்திரகஞ்சில் விவசாயிகள் பாரம்பரியமாக சூரிய உதயத்திற்கு முன்பாக அதிகாலையில் நிலத்தை உழுகிறார்கள். "புளித்த அரிசி அல்லது இரவு உணவை மிச்சப்படுத்திய பிறகு, அதிகாலை 4 மணியளவில் எங்கள் நிலத்தில் வேலையைத் தொடங்குவோம், சூரியன் பிரகாசமாக வருவதற்கு முன்பு நாங்கள் எங்கள் வேலையை முடிக்கிறோம். ஆனால் இங்கே காலை 8 மணிக்கு மட்டுமே திறக்கும், நான் கடுமையான சூரிய ஒளியில் வேலை செய்கிறேன். இது எனது ஆரோக்கியத்தை பாதிக்கிறது, ”என்கிறார் அனருல்.
அவர் ஆண்டு முழுவதும் பாதுகாப்பு நெறிமுறைகளைப் பின்பற்றுகிறார். நுழைவு வழங்கப்படுவதற்கு முன்பு எல்லாவற்றையும் பி.எஸ்.எஃப் தடை செய்துள்ளது. மொபைல் போன்கள் அனுமதிக்கப்படவில்லை. அவர் தனது வாயிலில் டெபாசிட் செய்து திரும்பும்போது, மீண்டும் பெற வேண்டும். ஒவ்வொரு விவசாய கருவியும் மற்ற அனைத்து பொருட்களும் முழுமையாக சரிபார்க்கப்படுகின்றன. மின்சக்தி உழவர்களைப் போலவே டிராக்டர்களும் அனுமதிக்கப்படுகின்றன, மேலும் அனருல் சில சமயங்களில் இவற்றை ஒரு நாளுக்கு வாடகைக்கு எடுப்பார். ஆனால் ஒரு உயர் அதிகாரி எல்லைக்கு வருகை தந்தால் அவை நிறுத்தப்படலாம். சில நேரங்களில், பசுக்களும் நிறுத்தப்படுகின்றன, மேலும் அனருல் கூறுகையில், அவற்றை நாள் முழுவதும் எங்காவது வைத்து தனது நிலத்தில் வேலை செய்வது கடினம் என்கிறார். அவர் கடந்த ஆண்டு தனது மூன்று மாடுகளை விற்றார், மேலும் ஒரு மாடு மற்றும் ஒரு கன்றை குத்தகைக்கு கொடுத்துள்ளார், எனவே தேவைப்பட்டால் இப்போது ஒரு பசுவை தன்னுடன் தனது விவசாய நிலத்திற்கு அழைத்துச் செல்கிறார்.
எல்லை வாசலில் விதைகளும் சரிபார்க்கப்படுகின்றன, மேலும் சணல் மற்றும் கரும்பு விதைகள் அனுமதிக்கப்படுவதில்லை - மூன்று அடிக்கு மேல் உயரத்தில் வளரும் எதையும் அனுமதிக்க மாட்டார்கள், இதனால் காண்பு நிலைக்குஇடையூறு ஏற்படாது.
எனவே அனருல் குளிர்காலத்தில் பருப்பு வகைகள், மழையில் நெல், மற்றும் பழங்கள் மற்றும் காய்கறிகளான பப்பாளி, முள்ளங்கி, கத்திரிக்காய், மிளகாய், சுண்டைக்காய், முருங்கைக்காய் மற்றும் பச்சை இலை காய்கறிகளை ஆண்டு முழுவதும் பயிரிடுகிறார். நெல் பருவத்தில், ஜூலை முதல் நவம்பர் வரை, அனருல் எப்போதாவது தனது நிலத்தில் சிலவற்றை குத்தகைக்கு விடுகிறார், மீதமுள்ள நேரத்தை அவர் தானே பயிரிடுகிறார்.
இந்த விளைபொருளை மீண்டும் கொண்டு செல்வது மற்றொரு சவால் - சில வாரங்களில் நெல் அறுவடை சுமார் 25 குவிண்டால், உருளைக்கிழங்கு மற்றொரு 25-30 குவிண்டால் இருக்கும். "நான் இதை என் தலையில் சுமக்கிறேன், அதற்கு 2-5 சுற்றுகள் ஆகும்" என்று அனருல் கூறுகிறார். அவர் முதலில் விளைபொருட்களை வாயிலுக்குக் கொண்டு வந்து, பின்னர் அதை மறுபக்கத்திற்கு இழுத்துச் சென்று, பின்னர் அதை சாலையோரத்தின் அருகே எடுத்துச் சென்று உள்ளூர் போக்குவரத்துக்காக அதை வீட்டிற்கு அல்லது மகேந்திரகஞ்ச் சந்தைக்குக் கொண்டுசெல்வதற்காக காத்திருக்கிறார்.
அவரது கொல்லைப்புறத்தில், வெற்றிலை நாற்றுகளை வளர்ப்பது. எல்லை வாசலில் விதைகளும் சரிபார்க்கப்படுகின்றன, மேலும் சணல் மற்றும் கரும்பு விதைகள் அனுமதிக்கப்படுவதில்லை - மூன்று அடிக்கு மேல் உயரமாக வளரும் எதையும் வளர்க்க அனுமதி இல்லை. இதனால் காண்பு நிலைக்கு இடையூறு ஏற்படாது.
சில நேரங்களில், கால்நடைகள் எல்லையைத் தாண்டிச் செல்லும்போது அல்லது குவியல்களில் அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கும் வைக்கோல் திருடப்படும் போது சண்டைகள் வெடிக்கும். சில நேரங்களில், எல்லைக்கோடு எல்லை நிர்ணயம் தொடர்பாக மோதல்கள் ஏற்படுகின்றன. "சுமார் 10 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, நான் எனது நிலத்தில் வேலை செய்து கொண்டிருந்தேன். அப்போது எனது நிலத்தில் ஒரு சிறிய மேட்டுப் பகுதியை தட்டையாக்க முயன்றப்போது, எனக்கும் சில பங்களாதேஷியர்களுக்கும் இடையில் ஒரு பெரிய சண்டை வெடித்தது." என்று அனருல் கூறுகிறார். "பங்களாதேஷின் எல்லைக் காவலரின் பணியாளர்கள் உடனடியாக வந்து தோண்டுவதை நிறுத்தச் சொன்னார்கள், நிலம் பங்களாதேஷுக்கு சொந்தமானது என்று கூறினார்." அனருல் இந்திய பி.எஸ்.எஃப். இந்தியா மற்றும் பங்களாதேஷின் பாதுகாப்புப் படையினருக்கு இடையிலான பல சுற்று அமைதி பேச்சுவார்த்தைகள் மற்றும் வாதங்கள் இறுதியாக எல்லையை ஒரு மூங்கில் கொண்டு சரிசெய்ததாக உள்ளூர்வாசிகள் கூறுகின்றனர். மூங்கில் விரைவில் மறைந்தது. அனருல் இரண்டு ’பிக்ஹா’க்களை இழந்ததாக கூறுகிறார், அந்த நிலத்தை மீட்பது இன்னும் நிலுவையில் உள்ளது. எனவே அவர் கொண்டிருந்த ஏழு பிக்ஹாக்களில், அவர் ஐந்தில் மட்டுமே பயிரிடுகிறார்.
இந்தியா மற்றும் பங்களாதேஷ் விவசாயிகள் எல்லையால் பிரிக்கப்பட்ட சில மீட்டர் தொலைவில் உள்ள வயல்களில் ஒன்றாக வேலை செய்தாலும், அனருல் கூறுகிறார், “பாதுகாப்புப் படையினர் அதை விரும்பாததால் நான் அவர்களுடன் பேசுவதைத் தவிர்க்கிறேன். எந்தவொரு சந்தேகமும் நிலத்தில் நான் வேலை செய்வதைப் பாதிக்கலாம். எனது தொடர்பு குறைவாக உள்ளது. அவர்கள் கேள்விகள் கேட்டாலும் நான் மெளனமாக இருப்பேன்.”
‘திருடர்கள் எனது காய்கறிகளைத் திருடுகின்றனர். ஆனால் எனக்கு எந்த புகாரும் இல்லை, ”என்று அவர் குற்றம் சாட்டுகிறார். "அவர்களுக்கு ஒருமைப்பாடு இல்லை, ஆனால் எனக்கு அல்லாஹ்வின் ஆசீர்வாதம் உள்ளது." கால்நடை கடத்தலுக்கு எல்லைப் பகுதிகள் மிகவும் பிரபலம், போதைப் பொருள் கடத்தலும் அதிகரித்துள்ளது என்று மகேந்திரகஞ்சில் வசிப்பவர்கள் கூறுகின்றனர். 2018ம் ஆண்டு, வட்டியாக 20,000 ரூபாய கிடைக்கும் என்று நினைத்து அனருல் 70,000 ரூபாய் கடன்கொடுத்த சுமார் 28 வயதான ஒரு இளைஞன் போதைப்பொருள் பயன்பாடு காரணமாக இறந்தார். இந்த ‘மாத்திரைகள்’ எல்லையைத் தாண்டி கடத்தப்பட்டதாக இங்குள்ளவர்கள் கூறுகிறார்கள். "போதைப்பொருள் பெறுவது எளிது" என்று அனருல் கூறுகிறார். "ஒருவர் அதை வேலிக்கு மறுபக்கத்திலிருந்து தூக்கி எறிய வேண்டும். நீங்கள் வீசுவதில் வல்லவராக இருந்தால், நீங்கள் எளிதாக போதைப்பொருள்களை மாற்றலாம்.” நிலுவையில் உள்ள கடனைப் பற்றி கவலைப்பட்ட அனருல், அந்த இளைஞனின் குடும்பத்தினரிடம் பேசினார், அவர் இறுதியில் 50,000 ரூபாய் கொடுக்க சம்மதித்தனர்.
அவர் வட்டிக்கு பணம் கொடுக்கும் பணியில், அவர் மேலும் கூறுகிறார், “எனது பெரிய குடும்பத்தை என்னால் பராமரிக்க முடியவில்லை. ஆகவே என்னிடம் கொஞ்சம் பணம் இருக்கும்போதெல்லாம் மற்றவர்களுக்கு வட்டிக்கு கடன் கொடுக்கிறேன். எனக்கு பணம் தேவை. அதனால்தான். "
இந்தியா பக்கத்தில் எல்லையில் உள்ள சாலை மற்றும் வாயில். சில சமயங்களில், கால்நடைகள் வழிதவறும்போது, அல்லது வைக்கோல் திருடப்படும்போது அல்லது எல்லைக் கோடுகள் சர்ச்சைக்குரியதாக இருக்கும்போது சண்டைகள் வெடிக்கும்
நீர்ப்பாசனம் மற்றும் வடிகால் ஆகியவற்றிற்கான தடைகளையும் வேலி உருவாக்கியுள்ளது. ஜூலை-ஆகஸ்ட் மாதங்களில் கனமழை பெய்தால் அனருலின் மழையால் பாதிக்கப்பட்ட நிலம் வெள்ளத்தில் மூழ்கும், மேலும் தண்ணீரை வெளியேற்ற வழி இல்லை. கடுமையான விதிகள் மற்றும் திருடர்களின் பயம் காரணமாக நிலத்தில் ஒரு பம்பை வைத்திருப்பது சாத்தியமற்றது. ஒவ்வொரு நாளும் உள்ளே செல்வதும் வெளியேறுவதும் கனமான இயந்திரத்தை இயக்குவது கடினம். நிலத்தை தட்டையானதாக்கும் ஜே.சி.பி.க்கள் போன்ற பெரிய இயந்திரங்கள் நுழைய அனுமதி இல்லை. ஆகவே, ஓரிரு நாட்களில் தண்ணீர் வெளியேறும் வரை அவர் காத்திருக்கிறார். கடுமையான வெள்ளத்தின் போது இரண்டு வாரங்கள் கூட ஆகலாம். இது அவரது பயிர்களை சேதப்படுத்துகிறது, அனருலின் பணிக்கும் மேலும் இழப்பை சேர்க்கிறது.
வேளாண் தொழிலாளர்களை வேலைக்கு அமர்த்துவதும் ஒரு பெரிய தடையாகும், ஏனெனில் செல்லுபடியாகும் அடையாள ஆதாரம் உள்ளவர்களை மட்டுமே அனருல் பணியமர்த்த முடியும். அனைவருக்கும் குடிநீரை வழங்குவது கடினமாகி விடுகிறது என்றும், அதன் நிழலில் ஓய்வெடுக்க நிலத்தில் பெரிய மரம் இல்லை என்றும் அவர் கூறுகிறார். "தொழிலாளர்கள் இந்த விதிகளைப் பின்பற்றுவது கடினம்" என்று அவர் கூறுகிறார், மேலும் அவர் தனது நிலத்தின் இருப்பிடத்தைக் குறிப்பிட்டவுடன் அவர்கள் தயங்குகிறார்கள். இது அனருலை தனியாக வேலை செய்ய கட்டாயப்படுத்துகிறது, சில சமயங்களில் அவர் தனது மனைவி அல்லது ஒரு குடும்ப உறுப்பினரை உதவிக்காக அழைத்துச் செல்கிறார்.
ஆனால், பெண்களைப் பொறுத்தவரை, எல்லை விவசாய நிலங்களில் கழிப்பறைகள் இல்லாதது போன்ற கூடுதல் பிரச்சினைகள் உள்ளன. குழந்தைகளை இடையக மண்டலத்திற்குள் கொண்டு செல்ல அனுமதிக்கப்படுவதில்லை, மேலும் அவர் பணியமர்த்தக்கூடிய பெண் தொழிலாளர்கள், சில சமயங்களில் குழந்தைகளுடன் வருவார்கள் என்று அவர் கூறுகிறார்.
தனது மூன்றாவது வேலையில் - கட்டுமானத் தளங்களில் பணிபுரிவது - அனருல் ஒரு நிலையான வருமானத்தை ஈட்டுவதாகக் கூறுகிறார். இப்பகுதியில் உள்ள பல்வேறு பொது மற்றும் தனியார் மேம்பாட்டுத் திட்டங்கள் வழக்கமான கட்டுமானப் பணிகளை வழங்குகின்றன, வழக்கமாக 15-20 கிலோமீட்டர் சுற்றளவில் இவை இருக்கும். சில நேரங்களில், அவர் சுமார் 80 கிலோமீட்டர் தொலைவில் உள்ள துரா என்ற ஊருக்குச் செல்கிறார். (இது கடைசி ஆண்டில் ஊரடங்கு மற்றும் கோவிட் -19 காரணமாக நிறுத்தப்பட்டது). சுமார் மூன்று ஆண்டுகளுக்கு முன்பு, தான் ரூ. 3 லட்சம் ஈட்டியதாகவும், ஒரு ’செகண்ட் ஹேண்ட்’ மோட்டார் பைக் மற்றும் அவரது மகளின் திருமணத்திற்காக தங்கத்தை வாங்கினார். அவர் ரூ. ஒரு நாளைக்கு 700 ரூபாய், மற்றும் ரூ. கட்டுமானத் தொழிலில் இருந்து ஆண்டுக்கு 1 லட்சம் வழக்கமாக ஈடுவார். " இது எனக்கு உடனடி வருமானத்தை அளிக்கிறது. என் நெல் வயலில் இருந்து சம்பாதிக்க நான் குறைந்தது மூன்று மாதங்கள் காத்திருக்க வேண்டும்," என்று அவர் விளக்குகிறார்.
இடது: அனருலும் அவரது கிராமத்தில் உள்ள மற்றவர்களும் எப்போதும் இருக்கும் எல்லைப் பிரச்சினைகளைப் பற்றி விவாதிக்கின்றனர். வலது: அவரது பேத்தியின் பிறப்பை அவரது குடும்பத்தினர் கொண்டாடியது.
அனருல் கல்விக்கு நிறைய முக்கியத்துவம் கொடுக்கிறார். இவரது மூத்த சகோதரர் முன்னாள் பள்ளி ஆசிரியர். இவரது 15 வயது மகள் ஷோபா பேகம் 8 ஆம் வகுப்பிலும், அவரது மகன் சதாம் இஸ்லாம், 11, 4 ஆம் வகுப்பிலும், ஆறு வயது சீமா பேகம் 3 ஆம் வகுப்பிலும் படித்து வருகிறார். அவரது மூன்று மூத்த மகள்கள், வயது 21 முதல் 25 வரை, திருமணமானவர்கள். அனருலுக்கு ஜிப்சிலா டி. சங்மா மற்றும் ஜகிதா பேகம் ஆகிய இரு மனைவிகள் உள்ளனர். இருவருக்கும் சுமார் 40 வயது.
தனது மூத்த மகள்கள் பட்டம் பெறும் வரை படிக்க வேண்டும் என்று தான் விரும்பியதாக அவர் கூறுகிறார், ஆனால் “சினிமா, டிவி, மொபைல் போன்கள் அவர்களை பாதித்தன, அவர்கள் காதலித்து திருமணம் செய்து கொண்டனர். என் குழந்தைகள் லட்சியம் கொண்டவர்களாக இல்லை, அது என்னை காயப்படுத்துகிறது. அவர்கள் கடினமாக உழைப்பதில்லை அல்லது படிப்பதில்லை. ஆனால் நான் அதிர்ஷ்டத்தை நம்புகிறேன், அவர்கள் தங்கள் வாழ்க்கையில் நல்ல அதிர்ஷ்டத்தை கொண்டு வருவார்கள் என்று நம்புகிறேன். ”
2020 ஆம் ஆண்டில், அனருல் முந்திரிக்கொட்டை வியாபாரத்தில் தனது அதிர்ஷ்டத்தை முயற்சிக்கத் திட்டமிட்டிருந்தார், ஆனால் கோவிட் இருப்பதால் எல்லை வாசல் மூடப்படும் என்று பிஎஸ்எஃப் அறிவித்தது, விவசாயிகள் தங்கள் நிலத்திற்கு செல்ல அனுமதிக்க மாட்டார்கள். எனவே அனருல் தனது சில விளைப்பொருள்களை இழந்ததாக கூறுகிறார். இருப்பினும் அவர் வெற்றிலை நாற்றுகளில் லாபம் ஈட்ட முடிந்தது.
கடந்த ஆண்டு, ஏப்ரல் 29 வரை எல்லை வாயில் முற்றிலுமாக மூடப்பட்டது, அதன் பிறகு விவசாயிகள் 3-4 மணி நேரம் வேலை செய்ய அனுமதிக்கப்பட்டனர், நேரம் வழக்கமான நேரத்திற்கு திரும்பும் வரை அவர்கள் வேலை செய்தனர்.
பல ஆண்டுகளாக, அனருல் ஒரு சில பி.எஸ்.எஃப் பணியாளர்களுடன் நட்பு வைத்துள்ளார். "சில நேரங்களில் அவர்கள் நிலையை எண்ணி வருந்துவேன்," என்று அவர் கூறுகிறார். "அவர்கள் தங்கள் குடும்பத்திலிருந்து வெகு தொலைவில் வாழ்கிறார்கள், எங்களை பாதுகாக்க இங்கு வந்துள்ளனர்." சில சமயங்களில் ஈத் பண்டிகையின்போது அவர்களை வீட்டிற்கு உணவுக்காக அழைத்திருக்கிறார், அல்லது சில சமயங்களில் அவர் அவர்களுக்காக அரிசி மற்றும் இறைச்சி குழம்புகளை எடுத்துச் செல்வதாகக் கூறுகிறார். சில நேரங்களில் அவர்களும் எல்லையின் இருபுறமும் செல்லும் வழியில் அவருக்கு தேநீர் வழங்குகிறார்கள்.
நிருபரின் குடும்பம் மகேந்திரகஞ்சைச் சேர்ந்தது.
தமிழில்: ஷோபனா ரூபகுமார்
