முடக்கப்பட்ட சாலையில் ஜம்லோவின் கடைசிப் பயணம்

ஜாம்லோவுக்கு 12 வயது. பிப்ரவரி மாதத்தில் தெலங்கானாவின் மிளகாய் விவசாய நிலங்களில் வேலை பார்க்கச் சென்றார். ஊரடங்கு காலத்தில் வீடு திரும்பவென புலம்பெயர் தொழிலாளர்களுடன் நடக்கத் தொடங்கியவர் மூன்று  நாட்களுக்கு பிறகு ஏப்ரல் 18ம் தேதி உயிரிழந்தார்.

“சொல்லாமல் கொள்ளாமல் அவளுடைய நண்பர்களுடனும் பிற கிராமவாசிகளுடனும் கிளம்பிவிட்டாள். அடுத்த நாள்தான் எங்களுக்கு தெரிய வந்தது,” என்கிறார் அவரின் தாய் சுக்மதி மட்கம். ஆதிவாசி சமூகமான முரியாவை சேர்ந்த குடும்பம்.

சட்டீஸ்கரின் பஸ்தர் பகுதியின் பிஜாப்பூர் மாவட்டத்திலிருக்கும் ஆதெத் கிராமத்துக்கு திரும்பிக் கொண்டிருந்தார் 12 வயதே ஆன அச்சிறுமி. குழந்தைகளும் இருந்த 11 பேர் கொண்ட தொழிலாளர் குழுவுடன் சேர்ந்து தெலங்கானாவில் இருக்கும் முலுகு மாவட்டத்தின் கன்னைகுதெம் கிராமத்து நிலங்களில் வேலை செய்ய சென்றிருந்தார். (முகப்புப் படத்தில் இருப்பதும் மே 7ம் தேதி நடந்த இதே போன்ற குழுதான்.) அங்கே அவர்களுக்கு மிளகாய் பறிக்கும் வேலை. நாளொன்றுக்கு 200 ரூபாய் அல்லது மிளகாய் மூட்டைகள் சம்பளமாக கிடைக்கும். (பார்க்கவும் Children of the chilli fields )

“நண்பர்களுடனும் பிற கிராமவாசிகளுடனும் சேர்ந்து ஜாம்லோ வேலை பார்க்கச் சென்றுவிட்டாள். வேலை நிறுத்தப்பட்டதும், அவர்கள் திரும்பத் தொடங்கினார்கள். பெருரு கிராமத்தை (முலுகு மாவட்டத்தில் இருக்கிறது) விட்டு கிளம்பியதும் எனக்கு தொலைபேசியில் அழைத்தாள். அதற்குப் பிறகு எனக்கு வந்த அழைப்பு பிற கிராமவாசிகளிடமிருந்து. என் குழந்தையின் மரணத்தை சொல்ல அழைத்தார்கள்,” என்கிறாம் ஜம்லோவின் தந்தையான அந்தோராம். அவரும் சுக்மதியும் ஆதெத் கிராமத்தின் பிற ஆதிவாசி மக்களை போலவே காட்டில் விளைந்ததை கொண்டும், சிறு நிலங்களில் கொள்ளு, நெல் மற்றும் பிற தானியங்களை விதைத்தும் விவசாயக்கூலிகளாகவும் கிராமப்புற வேலைத்திட்டத்தின் (MNREGA) கீழ் வேலை பார்த்தும் வாழ்க்கை ஓட்டுகிறார்கள்.

“இரண்டு மாதங்களுக்கு முன் ஜாம்லோ தெலங்கானாவுக்கு தொழிலாளராக சென்றாள். ஊரடங்கு அமல்படுத்தப்பட்டதும் வேலை நிறுத்தப்பட்டது. நம்பிக்கை இழந்த தொழிலாளர்கள் கிராமத்துக்கு திரும்ப விரும்பினார்கள். கைவசம் வைத்திருந்த சேமிப்பு தீர்ந்து போய் விட்டது. ஒப்பந்தக்காரரும் ஊர் திரும்பச் சொல்லிவிட்டார்,” என்கிறார் பத்திரிகையாளராக இருக்கும் உசெந்தி ரொகடே. பிஜாப்பூரை சேர்ந்த கோண்ட் ஆதிவாசி சமூகத்தவர், ஜக்டல்பூரில் இருக்கும் செய்தித்தாளுக்கு பணிபுரிகிறார்.

ஊரடங்கு நேரத்தில் போக்குவரத்து இல்லாததால் கன்னைகுதெமிலிருந்து ஆதெத் கிராமத்துக்கு இருக்கும் 170லிருந்து 200 கிலோமீட்டர் (பாதைகளின் அடிப்படையில் தூரம் மாறும்) தூரத்துக்கு நடக்கத் தொடங்கினார்கள் தொழிலாளர்கள். ஏப்ரல் 16ம் தேதி தொடங்கினார்கள். பிரதான சாலை அடைக்கப்பட்டதால், காட்டு வழியில் நடந்தார்கள். இரவு ஆனதும் வழியிலிருந்த கிராமங்களிலும் காடுகளிலும் தூங்கினார்கள். மிகக் கடுமையான பயணம் என்றபோதிலும் மூன்று நாட்களில் 100 கிலோமீட்டர் தூரத்தை அவர்கள் கடந்திருந்தார்கள்.

ஏப்ரல் 18ம் தேதி காலை 9 மணிக்கு, வீட்டிலிருந்து 60 கிலோமீட்டர் தொலைவில், ஜம்லோ உயிரிழந்தார். வயிற்றுவலி, தலைவலி இருப்பதாக சொன்னாரென்றும் கீழே விழுந்து எலும்பை முறித்துக் கொண்டாரென்றும் பல தகவல்கள் வெளியாகின்றன. அதிகாரப்பூர்வமான மருத்துவ அறிக்கை நமக்கு கிடைக்கவில்லை.

“சிறுபெண் அவள். அதிக தூரத்தை (கிட்டத்தட்ட 140 கிலோமீட்டர்கள்) மூன்று நாட்களில் நடந்து 55லிருந்து 60 கிலோமீட்டர்களில் வீட்டுக்கு சென்றுவிடலாம் என்கிற நிலையில் விழுந்து இறந்துவிட்டாள்,” என பிஜாப்பூரின் தலைமை சுகாதார மற்றும் மருத்துவ அதிகாரியான டாக்டர்.பி.ஆர்.புஜாரி தொலைபேசியில் நம்மிடம் கூறினார். சோர்வாலும் தசைச் சோர்வாலும் இறந்திருக்கலாம். அவை பிரேதப் பரிசோதனையில் தெரியாது. முந்தைய நாள் கீழே விழுந்து அவள் காயம் பட்டதாகவும் தொழிலாளர்கள் சொல்லியிருக்கின்றனர்.”

மரணத்தை பற்றிய தகவலை 11 மணிக்கு கிடைக்கப் பெற்றார் டாக்டர் புஜாரி. “நான் ஆம்புலன்ஸ்ஸை அனுப்பியபோது அவர்கள் சடலத்துடன் 5-6 கிலோமீட்டர்கள் நடந்துவிட்டார்கள்,” என்கிறார் அவர். அருகே இருந்த உசூர் மருத்துவமனையிலிருந்து ஜம்லோவின் உடலை பிஜாப்பூர் மாவட்ட மருத்துவமனைக்கு கொண்டு செல்ல ஆம்புலன்ஸ் அனுப்பப்பட்டது. “குழுவில் இருந்த 11 பேரும் கொரோனா தடுப்புமுறையின்படி பிறகு தனிமைப்படுத்தப்பட்டனர்,” என ஊடகங்களிடம் தெரிவித்தார் டாக்டர் புஜாரி.

இந்தியாவின் பழங்குடிச் சமூகங்கள் ஊரடங்கினால் சந்திக்கும் நெருக்கடி மிகக் குறைவாகவே ஆவணப்படுத்தப்பட்டன. ஆனால் ஜம்லோ மட்கமின் சம்பவம் ஊடகத்தை பரவலாக சென்றடைந்துவிட்டது.

கிராமத்து பள்ளியில் ஜம்லோ மூன்றாம் வகுப்பு வரை படித்தார். வீட்டில் வளர்த்த நான்கு மாடுகளை (ஒன்று இறந்துவிட்டது) கவனிப்பதற்காக படிப்பு நிறுத்தப்பட்டது. குடும்பம் சில கோழிகளையும் வளர்க்கிறது.

அவருடைய ஆதெத் கிராமம் ஒரு குக்கிராமம். சட்டீஸ்கரின் தலைநகரான ராய்ப்பூரிலிருந்து 400 கிலோமீட்டர் தொலைவில் இருக்கிறது. ஆதெத்துக்கு செல்ல வேண்டுமெனில் பிஜாப்பூரிலிருந்து 30 கிலோமீட்டர் தொலைவில் இருக்கும் டொய்னர் கிராமத்துக்கு கற்சாலையில் செல்ல வேண்டும். அங்கிருந்து தூசி நிரம்பிய சாலை. அந்த வழியில் இரண்டு ஓடைகளை கடக்க வேண்டும்.